Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pani Picoult i tym razem mnie nie zawiodła. To kolejna pozycja, która jak wszystkie dotąd przeczytane przeze mnie książki tej autorki, wciąga, fascynuje, skłania do refleksji i odkrywa nowy świat.
I tak wraz z bohaterami wędrujemy w labirynt uczuć i emocji niejednokrotnie trudnych, jak strach przed utratą wolności, ukochanej osoby, bezradność w stosunku do własnego dziecka, któremu nijak nie można pomóc, aż wreszcie stajemy przed pytaniem na ile tak naprawdę opinia innych kształtuje nasze życie. I jak się okazuje, to wcale nie jest takie proste żyć zupełnie nie przejmując się tym, co mówią o nas inni.

Pani Picoult i tym razem mnie nie zawiodła. To kolejna pozycja, która jak wszystkie dotąd przeczytane przeze mnie książki tej autorki, wciąga, fascynuje, skłania do refleksji i odkrywa nowy świat.
I tak wraz z bohaterami wędrujemy w labirynt uczuć i emocji niejednokrotnie trudnych, jak strach przed utratą wolności, ukochanej osoby, bezradność w stosunku do własnego...

Kupiłam tą książkę, bo zachęcił mnie tytuł, który jednak z samą treścią niewiele ma wspólnego.
Nie wiem, czy to był celowy zamysł autorki, aby nadać taki tytuł tej książce, czy też był to jakiś zabieg mający na celu zdobycie czytelników, ale po przeczytaniu zaledwie połowy lektury stwierdziłam, że "ta książka przekona cię, aby palnąć sobie w łeb". Bezbarwny główny bohater, dialogi, które miały być śmieszne, a były bez polotu i zwyczajnie nieciekawe. Nawet pączki nie były w stanie uratować tej historii, która w moich oczach aż kipiała beznadziejnością.
Naprawdę szkoda życia na takie książki.

Kupiłam tą książkę, bo zachęcił mnie tytuł, który jednak z samą treścią niewiele ma wspólnego.
Nie wiem, czy to był celowy zamysł autorki, aby nadać taki tytuł tej książce, czy też był to jakiś zabieg mający na celu zdobycie czytelników, ale po przeczytaniu zaledwie połowy lektury stwierdziłam, że "ta książka przekona cię, aby palnąć sobie w łeb". Bezbarwny główny bohater,...

Świetna, skłaniająca do refleksji, wzruszająca lektura, po której trudno nie zadać sobie pytania: na ile ja właściwie jestem tolerancyjny?
Czytając książki Picoult jej bohaterów poznaje się osobiście. Autorka potrafi w niesamowity sposób tak nakreślić osobowość, historię i emocje swoich postaci, że po przeczytaniu książki ma się wrażenie, jakby ich historie usłyszało się od nich samych.
Małe wielkie rzeczy to piękna powieść, która wydawałoby się porusza tak oklepany już temat, a jednak wciąż jak najbardziej aktualny.

Świetna, skłaniająca do refleksji, wzruszająca lektura, po której trudno nie zadać sobie pytania: na ile ja właściwie jestem tolerancyjny?
Czytając książki Picoult jej bohaterów poznaje się osobiście. Autorka potrafi w niesamowity sposób tak nakreślić osobowość, historię i emocje swoich postaci, że po przeczytaniu książki ma się wrażenie, jakby ich historie usłyszało się od...