Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przygodę z historią Eberharda Mocka rozpoczęłam dzięki musicalowi "Mock. Czarna Burleska".

Wsłuchując się w fenomenalną muzykę spektaklu zafascynowana postanowiłam niezwłocznie zapoznać się z pierwotnym źródłem przygód Mocka - książkami Krajewskiego. Forma tekstu jest można by powiedzieć z punktu wizualnego dziennikarska, każdy "rozdział" poprzedzony jest określeniem konkretnego dnia i godziny, stwarzając złudzenie nagłówków jakichś raportów, czy sprawozdań. Nadaje to "klimatu" kryminalnego, tak jak podczas różnego rodzaju kryminalnych dokumentacji określana jest godzina i miejsce. Poza tym - sposób pisania Krajewskiego jest przyjemny, nieskomplikowany - nie stwarza żadnych problemów podczas lektury.

Co do fabuły i bohaterów, zachwycił mnie jeden fakt, na który zwróciłam szczególną uwagę - Marek Krajewski nie unika nazywania bohaterów tymi samymi imionami. Dwukrotnie pojawia się imię Kurt - drobnostka, ale jakże ciesząca. Nadaje to braku swojego rodzaju przekombinowania i gimnastyki nad rozmyślaniem w kwestii imion - nadaje uniwersalizacji i wiarygodności. Przecież w świecie rzeczywistym powtarzalność imion jest zjawiskiem niesamowicie powszechnym. Wątki fabularne nieoczywiste, zachęcające do dalsze lektury. Dążąc do reasumowania, pozycja warta przeczytania i z pewnością zachęcająca do sięgnięcia po kolejne części.

Przygodę z historią Eberharda Mocka rozpoczęłam dzięki musicalowi "Mock. Czarna Burleska".

Wsłuchując się w fenomenalną muzykę spektaklu zafascynowana postanowiłam niezwłocznie zapoznać się z pierwotnym źródłem przygód Mocka - książkami Krajewskiego. Forma tekstu jest można by powiedzieć z punktu wizualnego dziennikarska, każdy "rozdział" poprzedzony jest określeniem...

Jest to jedna z książek, która dłuuugo kurzyła się na mojej półce. Po to, żebym teraz przeczytała ją w ciągu jednego wieczoru. Jeśli macie ją w swoich planach - nawet nie wahajcie się w kwestii czytania jej. Jest po prostu genialna. Cudowna w swej prostocie i refleksyjności, cudownie ukazująca, że nie tylko psy oddały się ludziom będąc ich najlepszymi przyjaciółmi. To także ludzie oddali się tej relacji z wzajemnością, zostając najlepszymi przyjaciółmi psów.

Jest to jedna z książek, która dłuuugo kurzyła się na mojej półce. Po to, żebym teraz przeczytała ją w ciągu jednego wieczoru. Jeśli macie ją w swoich planach - nawet nie wahajcie się w kwestii czytania jej. Jest po prostu genialna. Cudowna w swej prostocie i refleksyjności, cudownie ukazująca, że nie tylko psy oddały się ludziom będąc ich najlepszymi przyjaciółmi. To także...