Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niniejsza publikacja obejmuje wybrane teksty Eugeniusza Romera. Jest to poznać dosyć znana w świecie naukowym, zwłaszcza geografii. Jego dorobek intelektualny oraz naukowy był bardzo szeroki i obejmował zarówno kartografię, geografię fizyczną, jak i geopolitykę. To właśnie na tą ostatnią położono szczególny nacisk w książce.

Myśl geopolityczna Romera jest niewątpliwie inspirująca. W bogatej argumentacji, podejmującej kwestie fizjografii, florystyki, klimatologii, hydrografii autor udowadnia, iż można znaleźć dziejowe uzasadnienie istnienia państwa polskiego. Jednocześnie Romer przeciwstawia się w tym miejscu szeroko pojętemu determinizmowi geograficznemu, na bazie którego wykiełkowała koncepcja nieokreśloności i przejściowości ziem polskich, która była dziełem geopolityków niemieckich oraz polskich geografów - Wacława Nałkowskiego oraz Wincentego Pola. Romer podkreśla znaczenie przestrzeni geograficznej na kształtowanie się społeczności i kultury. Jednocześnie akcentuje również kwestię woli ludzkiej w kształtowaniu tejże przestrzeni, co umyka zasadniczo determinizmowi.

Publikacja niewątpliwie bardzo wartościowa, zwłaszcza w dobie wzmożonego zainteresowania geopolityką ze względu na szeroko pojęte procesy destabilizacyjne w Europie, które można obserwować już od dobrych paru lat (obecna wojna za wschodnią granicą jest najbardziej jaskrawym z elementów destabilizacji). Niemniej jednak w tym miejscu miejscu będzie kamyczek do ogródka wydawnictwa. Przedstawiane w publikacji wykresy, zarysy map często są nie do końca czytelne, co utrudnia znacząco odczyt zawartych tam danych. Można byłoby to poprawić. Przejrzystość będzie tutaj działała na korzyść.

Niniejsza publikacja obejmuje wybrane teksty Eugeniusza Romera. Jest to poznać dosyć znana w świecie naukowym, zwłaszcza geografii. Jego dorobek intelektualny oraz naukowy był bardzo szeroki i obejmował zarówno kartografię, geografię fizyczną, jak i geopolitykę. To właśnie na tą ostatnią położono szczególny nacisk w książce.

Myśl geopolityczna Romera jest niewątpliwie...

Inne spojrzenie na historię wojenną Polski. Z początku może wydawać się szokujące, jednakże niewątpliwie daje do myślenia.
Zychowicz w tej publikacji przedstawia rozmaite próby porozumienia się z okupantem niemieckim w czasach II WŚ ze strony polskiej. Motyw tej postawy w wielu opisywanych przypadkach nie wynika jednak z chęci kolaboracji bądź osiągnięcia osobistych korzyści. Określone środowiska decydowały się na próbę podjęcia współpracy z pobudek szlachetnych, ponieważ kierowała nimi troska o zachowanie biologicznej substancji narodu, która już wtedy była bardzo poważnie nadszarpnięta.
Nie wszystkie przykłady w książce wiążą się jednakże z chęcią uchronienia i minimalizacji represji wojennych Niemców. Zychowicz przytacza tutaj przykład NOR i organizacji "Miecz i Pług".
Podsumowując, książka warta przeczytania. Idąca w poprzek oficjalnej, patriotycznie poprawnej narracji.

Inne spojrzenie na historię wojenną Polski. Z początku może wydawać się szokujące, jednakże niewątpliwie daje do myślenia.
Zychowicz w tej publikacji przedstawia rozmaite próby porozumienia się z okupantem niemieckim w czasach II WŚ ze strony polskiej. Motyw tej postawy w wielu opisywanych przypadkach nie wynika jednak z chęci kolaboracji bądź osiągnięcia osobistych...

Piotr Zychowicz przyzwyczaił już miłośników historii do pisania i podejmowania kontrowersyjnych tematów na temat historii Polski. Autor ten wyspecjalizował się w podejmowaniu prób konstruowania scenariuszy historii alternatywnej. Ta rewizjonistyczna postawa wobec historii w przypadku Zychowicza była obecna w niemalże jego wszystkich książkach, kiedy to wyrażał opinię konieczności zawarcia paktu antybolszewickiego z Hitlerem, bardzo ostro krytykował decyzję o wybuchu Powstania Warszawskiego czy też brak wsparcia dla białych Rosjan gen. Denikina. Aczkolwiek redaktor miesięcznika "Historia - Do rzeczy" w swojej ostatniej książce nie podejmował już prób rewizjonizmu historycznego, a swoją najnowszą książce o Żydach oparł w zasadzie o szereg wywiadów przeprowadzonych z poprzednich lat, zawierających całe spektrum tematów od stosunków polsko-żydowskich po gwałtowny konflikt izraelsko-palestyński.

Jednak zacznę od początku. Zychowicz reklamował tą książkę, że będzie to najbardziej kontrowersyjna i szokująca książka jaką kiedykolwiek napisał. Niestety nie jest to prawda - książka ta nie jest w żaden sposób kontrowersyjna, ponieważ autor nie podejmuje tam właśnie najbardziej drażliwych kwestii w stosunkach polsko-żydowskich.

Już sam wstęp jest bardzo mocno zniechęcający:"Polacy mają niezdrowy stosunek do Żydów. Dzielą się na dwie grupy: filosemitów i antysemitów. Grupy te zaciekle się zwalczają, nie dostrzegając, że ich postawy są dwiema stronami tego samego medalu. Obie opierają się na kryterium etnicznym"

Pierwsze zdanie i klapa. Takie postawienie sprawy i podzielenie Polaków na "filosemitów" i "antysemitów" jest absurdalne. Oczywiście w społeczeństwie znajdą się jedni i drudzy, aczkolwiek nie można tego odnosić do całego społeczeństwa. Istnieje tu także inna zasadnicza kwestia - jak pan Zychowicz klasyfikuje tychże anty czy też filosemitów? Szczególnie w przypadku antysemityzmu pojęcie to ma tak wiele definicji, jak wiele opinii. Przecież dla niektórych samo wypowiedzenie słowa "Żyd" może klasyfikować danego osobnika jako antysemitę - robi to środowisko skupione wokół Jana Tomasza Grossa, min. dr Alina Cała, która poglądy samego Zychowicza określiła jako antysemickie. Pan Zychowicz w wstępie popełnił wyjątkowo niefortunne słowa.

Zagłębiając się dalej w książkę to co bardzo osobiście rzuciło mi się w oczy to jej wewnętrzna niespójność. We wszystkich rozdziałach książki poszczególne wątki są niesamowicie przemieszane. Z jednej strony mamy opowieść o masakrze na USS Liberty, z drugiej autor pisze o konflikcie żydowsko-palestyńskim wplatając w to jeszcze wątki syjonistów z bejtaru i żydowskich komunistów. Jak na jedną książkę jest to za dużo tematów. Wielka szkoda, że redaktor Zychowicz nie skupił się tylko i wyłącznie na opisywaniu relacji polsko-żydowskich.

Inną kwestią jest dobór rozmówców. W przypadku Żydów Zychowiczowi trzeba przyznać, że wybrał tam wiele osób, które głoszą wyjątkowo kontrowersyjne i niepopularne poglądy w swojej społeczności. Przykładem tego może być choćby zamieszczony w książce wywiad z prof. Normanem Filkensteinem - autorem książki "Przedsiębiorstwo holocaust". Na uwagę zasługuje także wątek dotyczący powstania w getcie i roli Żydowskiego związku Wojskowego, którego walka została całkowicie zapomniana.

Niestety, redaktor Zychowicz w doborze rozmówców nie zachował właściwych proporcji, ponieważ umieścił raptem dwa wywiady z polskimi historykami - prof. Krzysztofem Jasiewiczem oraz dr Aliną Skibińską. Chociaż trzeba przyznać, że to zestawienie było niewątpliwie ciekawe - osoby te reprezentują przecież skrajnie różniące się stanowiska na temat historii stosunków polsko-żydowskich podczas II WŚ.

Reasumując, jeżeli ktoś spodziewałby się po literaturze też książki odkrycia jakiś nowych, białych plam w relacjach polsko-żydowskich to raczej się srogo zawiedzie. Osobiście uważam, iż książka ta jest w swoim przekazie słabsza od choćby poprzednich pozycji Zychowicza takich jak "Obłęd 44" czy też "Opcja Niemiecka".

Piotr Zychowicz przyzwyczaił już miłośników historii do pisania i podejmowania kontrowersyjnych tematów na temat historii Polski. Autor ten wyspecjalizował się w podejmowaniu prób konstruowania scenariuszy historii alternatywnej. Ta rewizjonistyczna postawa wobec historii w przypadku Zychowicza była obecna w niemalże jego wszystkich książkach, kiedy to wyrażał opinię...

Trafna diagnoza Dmowskiego na temat stanu myśli funkcjonującej w szeroko pojętych środowiskach konserwatywnych w czasie zaborów. Autor w sposób wyraźny poddaje krytykę działania konserwatystów, którzy nie wierzą u urzeczywistnienie pełnej niepodległości. Nadziei zaś szukają w zachowaniu zachowawczym zwanym lojalizmem wobec zaborców.

Trafna diagnoza Dmowskiego na temat stanu myśli funkcjonującej w szeroko pojętych środowiskach konserwatywnych w czasie zaborów. Autor w sposób wyraźny poddaje krytykę działania konserwatystów, którzy nie wierzą u urzeczywistnienie pełnej niepodległości. Nadziei zaś szukają w zachowaniu zachowawczym zwanym lojalizmem wobec zaborców.

Po dekadach marginalizacji i notorycznego przemilczania w życiu publicznym prawdziwa prawica powraca i powoli ugruntowuje pozycje w szerzej pojętym krajobrazie społeczno-politycznym Europy. Kolejnym zwiastunem tejże zmiany jest pojawienie się pozycji Daniela Friberga zatytułowanej właśnie „Powrót prawdziwej prawicy – podręcznik dla prawdziwej opozycji”.
Środowisko to w ostatnich latach wykonało szereg pracy, aby zaistnieć szerzej w opinii publicznej. W Szwecji nowa prawica powołała ośrodek intelektualny „Motpol”, wydający szereg publikacji związanych z tematyką politologiczną, socjologiczną i filozoficzną. We Francji taką rolę pełni ośrodek GREECE, którego założycielem jest francuski filozof Alain De Benoist.

Istota metapolityki

Jedną z ostatnio wydanych książek jest przetłumaczony na język polski „Powrót prawdziwej prawicy – podręcznik dla prawdziwej opozycji” Daniela Friberga. Pomimo skrajnie niekorzystnego klimatu politycznego i medialnego w Szwecji środowisku temu udało się stworzyć pewnego rodzaju przeciwwagę dla mediów głównego nurtu. Książka składa się z dwóch zasadniczych części – w pierwszej części opisywane są czynniki, które wpłynęły na powstanie takiego kierunku ideowego nowej prawicy. Wśród nich Friberg wymienia zasadniczo rewoltę 1968 , przeprowadzoną z pełnym powodzeniem przez nową lewicę. Rewolta dokonała trwałej dekonstrukcji w życiu społecznym niemalże wszystkich narodów europejskich. Friberg w tym wypadku podkreśla rolę metapolityki, jako decydującej o ustanowieniu władzy kulturowej. Władza kulturowa pozwala z kolei stopniowo zdobywać panowanie w innych dziedzinach życia – zarówno na płaszczyźnie społecznej i politycznej. Przejmowanie wpływów w poszczególnych dziedzinach życia prowadzi zaś do całkowitego zaakceptowania przez społeczeństwo określonych postulatów. Tą drogą poszła nowa lewica, która w ten sposób odniosła niekwestionowane zwycięstwo nad „starą prawicą”. Friberg dostrzega to i chcę osiągnąć to podobną drogą. Stąd zaadaptowanie w wątkach nowej prawicy niektórych wątków filozofii Antoniego Gramsciego.

Wątek paneuropejski

Bardzo istotną treść książki stanowi odwoływanie się w szerszym kontekście cywilizacyjnym. Friberg używa bardzo często słowa „Europa”, jako wspólnego dziedzictwa i dobrodziejstwa narodów europejskich. Taka postawa jest zbliżona do paneuropeizmu. Można stąd wnioskować poparcie dla idei federacyjnej Europy, do czego dążą włodarze UE. Jednak różnica pomiędzy „paneuropeizmem” unijnym a nowoprawicowym jest aż nadto widoczna – choćby w wypadku oparcia się o kompletnie inną hierarchię wartości. Wynika to niejako z podstaw ideowych UE, które zostały stworzone przez prekursorów nowej lewicy – Altiero Spinellego i Antoniego Gramsciego. Paneuropeizm w tej książce to forma zjednoczenia, szanująca różnorodność narodów oraz ich prawo do suwerenności.
W książce wyraźnie widać także postulat świata polibiegunowego. Autor wychodzi z założenia, iż jest to konieczne do zachowania równowagi politycznej w skali globalnej. Wzmocnienie i globalna hegemonia jednego z mocarstw powoduje zaś nierównowagę, gdyż panujące mocarstwo dąży za wszelką cenę do podporządkowania sobie pozostałych słabszych państw. Europa jest określana jako podmiot, który nie może być podporządkowany żadnym innym imperiom – takim jak choćby USA bądź Rosja (dawniej ZSRR), a właśnie taka sytuacja miała miejsce po zakończeniu II WŚ.
Właściwe miejsce płci
Odnosząc się do przemian społecznych, Friberg usiłuje dokonać pewnego szkicu, podstaw do sformułowania wskazówek postępowania dla współczesnych kobiet i mężczyzn. W działach poświęconym tej kwestii Friberg podkreśla konieczność przeciwstawienia się dzisiejszym trendom kulturowym, w postaci wszechobecnego konsumpcjonizmu i hedonizmu. Tym cechom charakterystycznym współczesnego stanu przeciwstawia postawę zdyscyplinowania i konsekwentnego budowania własnego życia, niejako w opozycji do dzisiejszych trendów. Friberg wyraźnie sytuuje się przeciwko wytworowi świata współczesnego zwanym genderyzmem; podkreślona jest podmiotowość danej płci zdeterminowanej biologicznie, a nie kulturowo.

Zbiór istotnych pojęć

Ostatnią część książki stanowi słowniczek metapolityczny. Jest to zbiór najważniejszych pojęć związanych ze środowiskiem nowej prawicy. Dzięki tej części książki można zaznajomić się z podstawowymi ideami, doktrynami, na bazie których bazuje dzisiejsze środowisko nowej prawicy. Zbiór pojęć nie obejmuje jednakże tylko i wyłącznie idei, z których czerpie się wzorce. Oprócz tego opisane są tutaj pojęcia kosmopolityzmu, indywidualizmu i liberalizmu, które znajdują się po przeciwnej stronie ideologicznej.

Książka warta przeczytania

Podsumowując książka Friberga jest pewnego rodzaju szkicem programowym tego środowiska. Nie można mówić tutaj o jakimś manifeście, ze względu na niedostateczne rozwinięcie pewnych wątków w sferze ideowej. Niemniej jednak pozycja ta jest warta przeczytania. Polecam ją szczególnie osobom interesującym się szerzej pojętą europejską sceną polityczną oraz ideami. Lektura Friberga pozwala bowiem skonfrontować się z narracją lewicowo-liberalnych mediów. Z reguły, gdy w takich środowiskach poruszany jest bowiem temat związany z niniejszym środowiskiem jest on z reguły sprowadzany pod wspólny mianownik, pod którym kryją się pojęcia populizmu, rasizmu a czasem też neonazizmu. Tym bardziej jest ona warta przeczytania.

Po dekadach marginalizacji i notorycznego przemilczania w życiu publicznym prawdziwa prawica powraca i powoli ugruntowuje pozycje w szerzej pojętym krajobrazie społeczno-politycznym Europy. Kolejnym zwiastunem tejże zmiany jest pojawienie się pozycji Daniela Friberga zatytułowanej właśnie „Powrót prawdziwej prawicy – podręcznik dla prawdziwej opozycji”.
Środowisko to w...

Jest to pewnego rodzaju książka historyczno-publicystyczna. Prof. Chodakiewicz opisuje w niej pewien przekrój dziejów Międzymorza oraz relacje pomiędzy poszczególnymi, formującymi się grupami narodowymi oraz etnicznymi. W opracowaniu uwzględniona jest skomplikowana historia narodów zamieszkujących nasz region od czasów bardzo zamierzchłych (wczesne średniowiecze) po współczesność obejmującą szczególnie czas przemian na początku lat 90-tych.

Kolejnym ważnym elementem książki jest pewnego rodzaju opis sytuacji geopolitycznej Międzymorza.

Książka obejmująca bardzo szeroką tematykę. Lektura powinna zainteresować osoby pasjonujące się dziedzictwem historycznym i kulturowym Europy Środkowo-Wschodniej.

Jest to pewnego rodzaju książka historyczno-publicystyczna. Prof. Chodakiewicz opisuje w niej pewien przekrój dziejów Międzymorza oraz relacje pomiędzy poszczególnymi, formującymi się grupami narodowymi oraz etnicznymi. W opracowaniu uwzględniona jest skomplikowana historia narodów zamieszkujących nasz region od czasów bardzo zamierzchłych (wczesne średniowiecze) po...