Niemcy, Rosja i kwestia polska

Autor zawarł swoje poglądy na ówczesna sytuacje polskiego narodu wobec trzech zaborców. Należy obowiązkowo przeczytać te książkę, aby rozprawić się z mitem, iż Dmowski był rusofilem. Uważny czytelnik znajdzie sporo antyrosyjskich tekstów.

Autor zawarł swoje poglądy na ówczesna sytuacje polskiego narodu wobec trzech zaborców. Należy obowiązkowo przeczytać te książkę, aby rozprawić się z mitem, iż Dmowski był rusofilem. Uważny czytelnik znajdzie sporo antyrosyjskich tekstów.

Autor przedstawia w tej książce swoje opinie na temat polityki Niemiec i Rosji w stosunku do Polski. Nie do końca zgadzam się z opinią autora ale mimo to moim zdaniem warto przeczytać tą książkę.

Autor przedstawia w tej książce swoje opinie na temat polityki Niemiec i Rosji w stosunku do Polski. Nie do końca zgadzam się z opinią autora ale mimo to moim zdaniem warto przeczytać tą książkę.

Bardzo podoba mi się spójność narracji którą prowadzi Dmowski, niezależnie od tego co o niej myślę. Grunt pod jego przekonania, zaskakująco ma pewną słuszność, przez to w jakiej sytuacji politycznej przyszło mu powstawać. Przesłanie obecnie archaiczne, ale ważne i czuję potrzebę czytać dalej, bo to zaledwie analiza sytuacji z perspektywy nacjonalisty, a nie wyłożenie przekonań. Ważna książka, gorszej lektury się spodziewałem.

Bardzo podoba mi się spójność narracji którą prowadzi Dmowski, niezależnie od tego co o niej myślę. Grunt pod jego przekonania, zaskakująco ma pewną słuszność, przez to w jakiej sytuacji politycznej przyszło mu powstawać. Przesłanie obecnie archaiczne, ale ważne i czuję potrzebę czytać dalej, bo to zaledwie analiza sytuacji z perspektywy nacjonalisty, a nie wyłożenie...

Autor i zarazem polityk broni zawzięcie swoich racji. Mnie nie przekonał do nich napewno. Czytałam książkę z zaciekawieniem, ponieważ jestem zdania, że warto znać dwie strony medalu.🤐
Dmowski w interesujący sposób porusza kwestię narodu żydowskiego na terenach Rzeczypospolitej Polskiej.
Warto było przeczytać tą pozycję.

Autor i zarazem polityk broni zawzięcie swoich racji. Mnie nie przekonał do nich napewno. Czytałam książkę z zaciekawieniem, ponieważ jestem zdania, że warto znać dwie strony medalu.🤐
Dmowski w interesujący sposób porusza kwestię narodu żydowskiego na terenach Rzeczypospolitej Polskiej.
Warto było przeczytać tą pozycję.

Książka dostępna za darmo w wersji cyfrowej pod adresem: https://cbmn.pl/roman-dmowski/niemcy-rosja-i-kwestia-polska

Książka dostępna za darmo w wersji cyfrowej pod adresem: https://cbmn.pl/roman-dmowski/niemcy-rosja-i-kwestia-polska

Jak zwykle u Dmowskiego, doskonały traktat polityczny na najwyższym poziomie. W zasadzie, można do tej pracy zaglądać jako do opracowania na temat historii Polski i historii dyplomatycznej powszechnej ostatniej ćwierci XIX w. Erudycja autora, zarówno gdy chodzi o sprawy polskie, jak i sprawy Europy, doprawdy zwala z nóg.

Dmowski jest oczywiście wyrazicielem poglądów mieszczańskich, modernistycznych, demokratycznych, z czym nie każdemu musi być po drodze. Jego krytyka konserwatyzmu i polityki ugodowej, podobnie zresztą jak socjalizmu i polityki powstańczej i rewolucyjnej, jest jednak trudna do odparowania.

Jedyne zastrzeżenie jakie można mieć przy lekturze pracy, to marginalizowanie znaczenia tzw. Ziem Zabranych. Dmowski stwierdza, że Polacy przestali tam już być warstwą panującą i nośnikiem kultury wysokiej. Konsekwentnie pozostając w logice proponowanej przez niego mobilizacji sił narodowych i rozwoju „jakościowego” narodu polskiego, należałoby jednak przecież postulować, by naród polski stał się na ziemiach wschodnich – wobec wepchnięcia ich przez Rosję w zapóźnienie - zarzewiem industrializmu i nowoczesnej cywilizacji, co byłoby podjęciem w nowych warunkach starej idei polskiej misji cywilizacyjnej. Dmowski jednak takiego wniosku nie stawia, w czym przejawia się jego brak konsekwencji.

Jak zwykle u Dmowskiego, doskonały traktat polityczny na najwyższym poziomie. W zasadzie, można do tej pracy zaglądać jako do opracowania na temat historii Polski i historii dyplomatycznej powszechnej ostatniej ćwierci XIX w. Erudycja autora, zarówno gdy chodzi o sprawy polskie, jak i sprawy Europy, doprawdy zwala z nóg.

Dmowski jest oczywiście wyrazicielem poglądów...

Obalanie mitow nauki szkolnej Level 10!
Bardzo skladna i ciekawa, analiza polozenia Polakow w zaborach, rozwija horyzonty!

Obalanie mitow nauki szkolnej Level 10!
Bardzo skladna i ciekawa, analiza polozenia Polakow w zaborach, rozwija horyzonty!

7.5

112 lat temu książka została wydana we Lwowie, następnie przetłumaczono ją na francuski, rosyjski, a nawet fiński. W 2016 r. ukazało się ostatnie polskie wznowienie, natomiast w Rosji – 3 lata temu. Omawiana przeze mnie pozycja kojarzy się dziś głównie z „opcją prorosyjską”, czyli polityką Dmowskiego upatrującą nadziei w odzyskaniu niepodległości dzięki „postawieniu karty” na naszym wschodnim zaborcy. Wzbudziło to kontrowersje wtedy, wzbudza nawet i dziś, co wynika chyba z pewnego niezrozumienia idei. Albo z nieprzeczytania książki. Tak, bo udowadnianie korzyści z orientacji „prorosyjskiej” naprawdę nie jest celem tej książki, ba – autor zajmuje się wieloma innymi sprawami. Dmowski podzielił swoje dzieło na 6 części: rozpoczyna od obecnej sytuacji Polaków i wyznacza przyszłe cele, następnie szczegółowo KREŚLI („kreśli” to dobry czasownik!) sytuację geopolityczną w Europie, Rosji i Azji, a na końcu wskazuje, że znajdujemy się w przełomowym momencie naszej historii, który trzeba wykorzystać (pisał książkę w 1907 r.).

Cóż, z pewnością solidna lektura, chociaż zdaję sobie sprawę, że raczej nie dla płci pięknej (aczkolwiek zawsze są wyjątki hehe). Co my tu mamy: historia polityczna interesujących nas państw w ostatnich dekadach (Niemcy, Rosja, Anglia, Francja), Polacy pod zaborami, kwestia polska, układ sił na mapie Europy, polityczne szachy, etc. Dodatkowo przypisy prof. Tomasza Witucha (napisał też przedmowę), w najbardziej skrajnych przypadkach zajmujące 80% strony. W kilku momentach historyk poprawia albo wyjaśnia lekkie błędy merytoryczne Dmowskiego. Autor sprawia bardzo dobre wrażenie – nie wiem z jakich konkretnie materiałów korzystał, ale świetnie orientował się w sytuacji poszczególnych państw europejskich (Roman z wykształcenia był przecież biologiem). Mam tu na myśli zwłaszcza ostatnie dekady XIX w., bo w wielu przypadkach sam był świadkiem kluczowych wydarzeń (np. jako poseł II i III Dumy). Dmowski zachęca Polaków do codziennej, ciężkiej pracy w każdym z zaborów i karci negatywne cechy polskiej myśli polit. (romantyzm polityczny).

Co do Imperium Rosyjskiego – Dmowski był chłodnym analitykiem, pozbawionym niepotrzebnych emocji i dojście do opcji prorosyjskiej dokonało się „samo” na kartach książki. Jeśli chodzi o Królestwo Prus sytuacja była prosta – albo my, albo oni. Dmowski wiedział doskonale, że Prusy nie są wstanie przetrwać bez „naszych” terenów i nie odpuszczą. Z kolei ze słabnącą Rosją (zwłaszcza od 1905 r.) jesteśmy w stanie coś ugrać. Nie jest prawdą, że autor był w tej kwestii mało krytyczny – w książce Dmowski wielokrotnie przypomina o brutalnej polityce rusyfikacyjnej. Trudno nie przyznać racji prof. Krzysztofowi Kawalcowi, który nie uznaje Dmowskiego za polityka prorosyjskiego. W jego sercu pierwsze miejsce zajmowała Polska, orientacja na wschód miała być tylko metodą odzyskania niepodległości. Zresztą Dmowski podkreślał, że takim przyczółkiem polskości są właśnie „zahartowani w boju” Polacy w zaborze pruskim – germanizacja postawiła wysoką poprzeczkę dla naszych rodaków, którzy w pewnym momencie zaczęli sobie świetnie radzić. To „Polska piastowska” między Odrą a Bugiem, a nie obszar między Wisłą a Dnieprem był dla autora punktem odniesienia. A gdy dodamy do tego wieloletnią fascynację zachodnimi systemami rządów, demokracją, brytyjskim systemem parlamentarno-gabinetowym – zarzut o prorosyjskość jest niezrozumiały. Ta książka to mądra lekcja nie tylko dla polskich polityków ale i dla każdego z nas – angażujmy się w życie Rzeczpospolitej, w życie lokalne, organizujmy, kształćmy się, pracujmy nad sobą.

7.5

112 lat temu książka została wydana we Lwowie, następnie przetłumaczono ją na francuski, rosyjski, a nawet fiński. W 2016 r. ukazało się ostatnie polskie wznowienie, natomiast w Rosji – 3 lata temu. Omawiana przeze mnie pozycja kojarzy się dziś głównie z „opcją prorosyjską”, czyli polityką Dmowskiego upatrującą nadziei w odzyskaniu niepodległości dzięki „postawieniu...

Systematyczna i ścisła analiza "sprawy polskiej" na początku XX w. Większość tych przemyśleń nie ma oczywiście zastosowania do sytuacji współczesnej, jednak sądzę że książkę warto przeczytać, aby zapoznać się logiką rozumowań w kwestiach politycznych oraz ich realizmem, wyzutym z wszelkich mrzonek i sentymentów.

Systematyczna i ścisła analiza "sprawy polskiej" na początku XX w. Większość tych przemyśleń nie ma oczywiście zastosowania do sytuacji współczesnej, jednak sądzę że książkę warto przeczytać, aby zapoznać się logiką rozumowań w kwestiach politycznych oraz ich realizmem, wyzutym z wszelkich mrzonek i sentymentów.

Jestem skłonny wierzyć, że większość ludzi posiadających wiedzę historyczną, której nie powinni się wstydzić, aczkolwiek nie będący dysponentami dyplomu z tej dziedziny nauki, potrafią określić wizję narodowej demokracji, której głównym ideologiem był właśnie Roman Dmowski, krótko, jako „orientację prorosyjską”, zaś politykę środowiska Piłsudskiego powszechnie tytułuje się mianem „aktywizmu”. I tyle, więcej się przeważnie nie porusza. Na powyższym przykładzie widać znaczenie semantyki – aktywiści kontra orientacja prorosyjska. Ludzie walczący z poświęceniem o Polskę kontra Ci gotowi do ugody i lojalizmu. Jednak czy zawsze działalność aktywna, pozbawiona częstokroć przemyślanej wizji musi być korzystna? Śmiem stwierdzić, że w przypadku tutaj poruszanym opisałbym ją nawet jako szkodliwą, co przecież pokazała sama historia. Narodowa Demokracja obrała politykę zgodną z interesem narodowym, opierając się na państwach Ententy, które później zagwarantowały istnienie suwerennej Polski. A socjaliści wokół których obracał się nasz marszałek? Działali na rzecz państw centralnych. I teraz postawmy pytanie, co by było gdyby kraje nam życzliwe nieprzychylnym okiem spojrzały na poczynania innych Polaków, stających po stronie państw przegranych? Pomagaliście również tamtym, więc teraz siedźcie cicho? Mogło tak być? Mogło.

Toteż warto polecić „Niemcy, Rosja i kwestia”, aby zgłębić wiedzę o determinacji środowiska narodowego akurat po takiej, a nie innej stronie sporu światowego. Wydaje się to najlepsza pozycja dla zainteresowanych tematem, podparta bardzo dogłębną analizą ówczesnej polityki ścierania się europejskich mocarstw, od których ludność oraz sprawa polska bezpośrednio była zależna.

Jestem skłonny wierzyć, że większość ludzi posiadających wiedzę historyczną, której nie powinni się wstydzić, aczkolwiek nie będący dysponentami dyplomu z tej dziedziny nauki, potrafią określić wizję narodowej demokracji, której głównym ideologiem był właśnie Roman Dmowski, krótko, jako „orientację prorosyjską”, zaś politykę środowiska Piłsudskiego powszechnie tytułuje się...