Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest tym, czego szukałam.
Myślałam, że książka poruszy kwestię inteligencji emocjonalnej rzucając spojrzenie na tę materię oczami psychoterapeuty, tymczasem pozycja, gdyby nie przykłady, (choć nie czynią całości rozprawy ciekawszą) jest zwykłym, naukowym wyjaśnieniem mechanizmów biologicznych postępowania w ten, a nie inny sposób.
Książkę czyta się...bez emocji, [sic!] bo ich zwyczajnie nie dotyczy w sensie człowieka jako posiadającego osobowość.
Zawiera bezwiedną teorię i nasuwa mi się jedna myśl, by to zobrazować: masz zły dzień? - synapsy w twoim mózgu zareagowały tak na spotkaną cię dziś sytuację. A dlaczego tak? Co wprawiło cię w zły nastrój, jak sprawić, by następnym razem powstrzymać emocje i nie dać się im ponieść, ażeby nie rzutowały na dalszą część dnia? Tego mi właśnie zabrakło...

Nie jest tym, czego szukałam.
Myślałam, że książka poruszy kwestię inteligencji emocjonalnej rzucając spojrzenie na tę materię oczami psychoterapeuty, tymczasem pozycja, gdyby nie przykłady, (choć nie czynią całości rozprawy ciekawszą) jest zwykłym, naukowym wyjaśnieniem mechanizmów biologicznych postępowania w ten, a nie inny sposób.
Książkę czyta się...bez emocji,...

Z książki bije boska bezpretensjonalność, ciekawość, ale nie naiwność małego dziecka.
Dziecięcy świat jest światem prawdy - wszystko jest w nim takie, jakie jest. Oczami chłopca Zeze...trochę skomplikowane.
Przejmująca!

Z książki bije boska bezpretensjonalność, ciekawość, ale nie naiwność małego dziecka.
Dziecięcy świat jest światem prawdy - wszystko jest w nim takie, jakie jest. Oczami chłopca Zeze...trochę skomplikowane.
Przejmująca!