Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z przyjemnością powróciłam do Pszczyna, pięknego miasteczka z ciekawą historią, co też zostało wykorzystane w tej niewielkich rozmiarów książce. Opowieść o księżnej Daisy przeplata się z życiem współczesnych mieszkańców Pszczyna.

Z przyjemnością powróciłam do Pszczyna, pięknego miasteczka z ciekawą historią, co też zostało wykorzystane w tej niewielkich rozmiarów książce. Opowieść o księżnej Daisy przeplata się z życiem współczesnych mieszkańców Pszczyna.

Piękna historia dobrego człowieka i wspaniałego aktora.

Piękna historia dobrego człowieka i wspaniałego aktora.

Dobra, ale z każdą stroną coraz bardziej nie lubiłam Smolenia. Myślałam, że był nieszkodliwym facetem z poczuciem humoru. Okazał się antypatycznym skurczybykiem.

Dobra, ale z każdą stroną coraz bardziej nie lubiłam Smolenia. Myślałam, że był nieszkodliwym facetem z poczuciem humoru. Okazał się antypatycznym skurczybykiem.

Bardzo dobrze się czyta. Subtelne poczucie humoru.

Bardzo dobrze się czyta. Subtelne poczucie humoru.

Ciekawa forma - wędrówka przez zakamarki własnego życia nierozerwalne z historią Francji - zmiany zachodzące w społeczeństwie i ich wpływ na rozwój młodego pokolenia.

Ciekawa forma - wędrówka przez zakamarki własnego życia nierozerwalne z historią Francji - zmiany zachodzące w społeczeństwie i ich wpływ na rozwój młodego pokolenia.

Pozycja z kanonu lektur szkolnych - jakże inna od pozostałych, przede wszystkim nie jest to fikcja literacka oderwana od rzeczywistości współczesnych nastolatków, lecz historia prawdziwa o ich rówieśnicy walczącej o prawo do nauki opowiedziana ich językiem, ich stylem - narracja trzecioosobowa przeplatana nagłówkami prasowymi, opowieściami babci dziewczynki i wpisami na forach internetowych oraz narracja pierwszoosobowa - wpisy tytułowej bohaterki na blogu, ukazujące codzienne życie mieszkańców Swatu pod rządami talibów.
Bardzo ciekawa i wartościowa pozycja nie tylko dla młodych cztelników.

Pozycja z kanonu lektur szkolnych - jakże inna od pozostałych, przede wszystkim nie jest to fikcja literacka oderwana od rzeczywistości współczesnych nastolatków, lecz historia prawdziwa o ich rówieśnicy walczącej o prawo do nauki opowiedziana ich językiem, ich stylem - narracja trzecioosobowa przeplatana nagłówkami prasowymi, opowieściami babci dziewczynki i wpisami na...

Grzegorza Miecugowa spotkałam tylko raz i na pewno to spotkanie coś znaczyło jedynie dla mnie.
W 2013 roku przy Skwerze Kościuszki w Gdyni miał miejsce II Nadmorski Plener Czytelniczy. Trafiłam tam przypadkiem i z ciekawością wypatrywałam znanych twarzy. Dostrzegłam wiele, ale wybrałam tylko jedną – właśnie Grzegorza Miecugowa. Nie wiem dlaczego. Instynktownie podeszłam do stoiska, kupiłam „Szkiełko i wokół” z karykaturą autora na okładce i ruszyłam po autograf.
Teraz, gdy to piszę, spoglądam na tę karykaturę i widzę twarz przewlekle zmęczonego człowieka z podpuchniętymi oczami. Przypomina mi żółwia – spokojnego i powolnego, który nie spieszy się, lecz wytrwale podąża do wyznaczonego celu. I to właśnie zawsze mnie w nim pociągało.
Książkę "Szkiełko i wokół" czytałam z przyjemnością, niejednokrotnie uśmiechając się, gdy Miecugow z rozbrajającą szczerością opowiadał anegdoty ze swojego życia i ze swoich spotkań z ludźmi znanymi z ekranu.

Grzegorza Miecugowa spotkałam tylko raz i na pewno to spotkanie coś znaczyło jedynie dla mnie.
W 2013 roku przy Skwerze Kościuszki w Gdyni miał miejsce II Nadmorski Plener Czytelniczy. Trafiłam tam przypadkiem i z ciekawością wypatrywałam znanych twarzy. Dostrzegłam wiele, ale wybrałam tylko jedną – właśnie Grzegorza Miecugowa. Nie wiem dlaczego. Instynktownie podeszłam do...

Trochę mnie zmęczyła, ale tło historyczne ciekawe.

Trochę mnie zmęczyła, ale tło historyczne ciekawe.

Książka "bez polotu" - taki komentarz znalazłam na temat "Hymnu życia i miłości" Joanny Rawik. Dodam od siebie - nieudolna próbka sfabularyzowania życia Edith Piaf, po prostu gniot.

Książka "bez polotu" - taki komentarz znalazłam na temat "Hymnu życia i miłości" Joanny Rawik. Dodam od siebie - nieudolna próbka sfabularyzowania życia Edith Piaf, po prostu gniot.

Strasznie chaotyczna.

Strasznie chaotyczna.

Życiorys bogaty, ale przekaz suchy, nużący. Zalew informacji wywołuje chaos, po kilku stronach czytelnik się gubi lub po prostu zapomina, co było wcześniej.

Życiorys bogaty, ale przekaz suchy, nużący. Zalew informacji wywołuje chaos, po kilku stronach czytelnik się gubi lub po prostu zapomina, co było wcześniej.

Jest to na pewno obowiązkowa pozycja dla miłośników zarówno Leonarda Cohena, jak i Macieja Zembatego. Oprócz tekstów piosenek artysta opowiada o swoje pasji i życiu, przytaczając szereg anegdotek, które niejednokrotnie wywołują uśmiech na twarzy czytającego.
Bardzo przyjemna lektura.

Jest to na pewno obowiązkowa pozycja dla miłośników zarówno Leonarda Cohena, jak i Macieja Zembatego. Oprócz tekstów piosenek artysta opowiada o swoje pasji i życiu, przytaczając szereg anegdotek, które niejednokrotnie wywołują uśmiech na twarzy czytającego.
Bardzo przyjemna lektura.