Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fatalna, słaba, spłycona i upolityczniona. Tytuł powinien brzmieć "Jak oszukuje PO, ale PiS już nie". Poziom hipokryzji właściwie leje się strumieniami z każdej strony.

Fatalna, słaba, spłycona i upolityczniona. Tytuł powinien brzmieć "Jak oszukuje PO, ale PiS już nie". Poziom hipokryzji właściwie leje się strumieniami z każdej strony.

Czyta się bardzo przyjemnie, każda z przedstawionych 17 postaci jest bardzo ciekawa i oddaje pewien wspólny duch Rosjan. Szczególnie podobały mi się opowieści Kariny (szkolenia młodych dzieci), Saszy (sobowtór Lenina), Tasaka (nacjonalista), Eryka (porywacz żon).

Z chęcią zobaczę inne reportaże pani Włodarczyk.

Czyta się bardzo przyjemnie, każda z przedstawionych 17 postaci jest bardzo ciekawa i oddaje pewien wspólny duch Rosjan. Szczególnie podobały mi się opowieści Kariny (szkolenia młodych dzieci), Saszy (sobowtór Lenina), Tasaka (nacjonalista), Eryka (porywacz żon).

Z chęcią zobaczę inne reportaże pani Włodarczyk.

Trochę zbyt uniwersytecka, dużo przeskoków w czasie, mało (jak dla mnie) realnej historii więźniów.

Trochę zbyt uniwersytecka, dużo przeskoków w czasie, mało (jak dla mnie) realnej historii więźniów.

Pamiętam, że oglądając jako dziecko film byłem pod naprawdę dużym wrażeniem (szczególnie pamiętnej sceny z Prosiaczkiem).

Książka jednak słaba (może już tak na mnie nie działa jako dorosłego człowieka), dużo teatralnych dialogów. W kategoriach "specyficznych społeczeństw" jest wiele lepszych.

Pamiętam, że oglądając jako dziecko film byłem pod naprawdę dużym wrażeniem (szczególnie pamiętnej sceny z Prosiaczkiem).

Książka jednak słaba (może już tak na mnie nie działa jako dorosłego człowieka), dużo teatralnych dialogów. W kategoriach "specyficznych społeczeństw" jest wiele lepszych.

Trochę taki prywatny, mało ciekawy pamiętnik rodziców. Jeśli spodziewasz się szerszego spojrzenia na pewne problemy występujące w Chinach ta książka Ci go nie pokaże. Dodatkowo kłuje troszkę "nadętość" rodziców.

Trochę taki prywatny, mało ciekawy pamiętnik rodziców. Jeśli spodziewasz się szerszego spojrzenia na pewne problemy występujące w Chinach ta książka Ci go nie pokaże. Dodatkowo kłuje troszkę "nadętość" rodziców.

Całkiem ciekawa konstrukcja: wywiad z każdą osadzoną jest kwitowany faktami z akt. Możemy więc zobaczyć, jak bardzo wiele z nich próbuje wybielić swoje zbrodnie.

Z drugiej strony w stosunku do niektórych bohaterek czułem żal, bo tak naprawdę nie powinny być skazane (np. jedna z kobiet była wykorzystywana i bita przez męża przez lata).

Całkiem ciekawa konstrukcja: wywiad z każdą osadzoną jest kwitowany faktami z akt. Możemy więc zobaczyć, jak bardzo wiele z nich próbuje wybielić swoje zbrodnie.

Z drugiej strony w stosunku do niektórych bohaterek czułem żal, bo tak naprawdę nie powinny być skazane (np. jedna z kobiet była wykorzystywana i bita przez męża przez lata).

O ile początek jest w miarę w porządku, to im dalej tym gorzej. Autor książki to straszny gbur i ignorant, niekonsekwentny, bardzo często sam sobie zaprzeczający. Zbyt dużo pseudomatematyki i pseudofilozofii, aczkolwiem sama idea antykruchości (którą można opisać na 10-20 stronach) jest ciekawa.

O ile początek jest w miarę w porządku, to im dalej tym gorzej. Autor książki to straszny gbur i ignorant, niekonsekwentny, bardzo często sam sobie zaprzeczający. Zbyt dużo pseudomatematyki i pseudofilozofii, aczkolwiem sama idea antykruchości (którą można opisać na 10-20 stronach) jest ciekawa.