Nano

Zaczęłam od tej części, nie wiedząc, że to druga z cyklu. Sama fabuła fajna i całkiem realna, szkoda, że kończy się tak, że trzeba sięgnąć po następna część, by poznać losy Pii.

Zaczęłam od tej części, nie wiedząc, że to druga z cyklu. Sama fabuła fajna i całkiem realna, szkoda, że kończy się tak, że trzeba sięgnąć po następna część, by poznać losy Pii.

Pokaż mimo to

autor trzyma poziom z technologiami medycznymi, ale na bakier z kwestiami ekonomicznymi czy geopolityką...

autor trzyma poziom z technologiami medycznymi, ale na bakier z kwestiami ekonomicznymi czy geopolityką...

Pokaż mimo to

Dobra książka do poczytania w pochmurne popołudnie, ale czytając ją, parę razy poczułam znużenie. Nudniejsze fragmenty zrekompensowało mi zakończenie. Pierwszą część czytało mi się lepiej.

Dobra książka do poczytania w pochmurne popołudnie, ale czytając ją, parę razy poczułam znużenie. Nudniejsze fragmenty zrekompensowało mi zakończenie. Pierwszą część czytało mi się lepiej.

Pokaż mimo to

Dla mnie książki Robina Cooka to zawsze doskonale spędzony czas. POLECAM!!!

Dla mnie książki Robina Cooka to zawsze doskonale spędzony czas. POLECAM!!!

Pokaż mimo to

Odkąd pamiętam co jakiś czas sięgam po thriller medyczny Cook’a.
Interesująca kontynuacja „Polisy śmierci”.
Plusy:
- ciekawa fabuła, dynamiczna akcja;
- dobrze wykreowana Pia Grazdani, ze swoimi zaletami i wadami;
- poszukiwanie metod leczenia zakażeń wirusowych i bakteryjnych;
- przystępny język pokazujący rozwój nowoczesnych technologii;
- pokazanie, że postęp w medycynie i technologii jest błyskawiczny;
- ciekawie opisane wątki związane z nanotechnologią, mikrobiwory, zminiaturyzowane nanoroboty;
- bezwzględność podczas przeprowadzania eksperymentów medycznych, nowe leki muszą być na kimś testowane;
- przygotowanie merytoryczne i wiedza autora o tematyce nano;
- świetne, zaskakujące zakończenie.
Minusy:
- trochę rozwlekłe i przeciągane epizody w pierwszej części książki;
- główna bohaterka, która swoim lekkomyślnym i porywczym zachowaniem czasem irytuje, a ciągłe podkreślanie jej urody i inteligencji po prostu przesada.
Ogółem książka dobra.

Odkąd pamiętam co jakiś czas sięgam po thriller medyczny Cook’a.
Interesująca kontynuacja „Polisy śmierci”.
Plusy:
- ciekawa fabuła, dynamiczna akcja;
- dobrze wykreowana Pia Grazdani, ze swoimi zaletami i wadami;
- poszukiwanie metod leczenia zakażeń wirusowych i bakteryjnych;
- przystępny język pokazujący rozwój nowoczesnych technologii;
- pokazanie, że postęp w medycynie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dawno nie miałem takiej zagwozdki. Po przeczytaniu połowy książki, spokojnie mógłbym wystawić 10/10. Powieść jest intrygująca, bohaterowie ciekawi, a krótkie rozdziały sprawiają, że koniecznie musimy czytać dalej i dalej. Autor bardzo dobrze opisuje także kwestie wykorzystania nanotechnologii, aż chce się samemu zgłębić temat. No i w ten sposób dochodzimy do drugiej części książki. U mnie problem zaczął się z nastaniem rozdziału 31 opisującego wypadek samochodowy. W tytule czytamy: 21.05.2013. Następny rozdział (32) dzieje się 16.05.2013, a opowiada dalsze losy ofiary wypadku - jak osoba dochodzi do siebie w szpitalu. (No chyba, że czegoś nie rozumiem). Wiadomo... Takie pomyłki się zdarzają, ale od tego momentu zacząłem zwracać większą uwagę na sposób, w jaki książkę napisano, a właściwie przetłumaczono, i tak naprawdę straciłem całą przyjemność czytania. Zdania (w dialogach) ewidentnie wykrzykiwane przez bohaterów zakończone kropkami. Zdania złożone w których np. spójnika "i" użyto czterokrotnie! Pomijam już fakt, iż kolejne oraz poprzednie zdania w tych samych akapitach opierały się na podobnej budowie. To samo z "że". Brak jakiejkolwiek chęci eliminacji powtórzeń. Przy niektórych sformułowaniach typu: "Bogiem a prawdą" to aż sobie zerknąłem do słownika, czy taki zwrot jeszcze w ogóle jest używany (w książce wypowiada go młoda osoba). "Zapadł się jak kamień w wodę"? Raczej "Przepadł...", choć daleko mi do eksperta. Pomijam kwestię literówek. Takie przykłady można by mnożyć i niestety zepsuły mi one książkę. Trochę też niefajnie, gdy na ostatniej stronie dowiadujesz się, że dobrze byłoby przeczytać kolejną część, bo ta kończy się co najmniej dziwnie. Jakbym miał do czynienia z II tomem Władcy Pierścieni. Niby jakieś zakończenie jest, ale wiadomo, że będzie III część. Oceniając całościowo... z biedą 5/10. Nie mogę jednak winić autora za przekład, a nie posiadam oryginalnej wersji, by rozwiać wątpliwości, kto tu namieszał. Tak więc 7, choć naciągane.

Dawno nie miałem takiej zagwozdki. Po przeczytaniu połowy książki, spokojnie mógłbym wystawić 10/10. Powieść jest intrygująca, bohaterowie ciekawi, a krótkie rozdziały sprawiają, że koniecznie musimy czytać dalej i dalej. Autor bardzo dobrze opisuje także kwestie wykorzystania nanotechnologii, aż chce się samemu zgłębić temat. No i w ten sposób dochodzimy do drugiej części...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejny dobry thriller medyczny R. Cooka - mistrza tej kategorii. Dla mnie to już bardziej FANTASTYKA NAUKOWA, w której fabuła oparta jest na badaniach nad nowoczesną technologią i przewidywanych osiągnięciach z nią związanych. Czytając powieść mamy wrażenie, że to w pewnej części literacka forma znanego filmu fantastycznego „MATRIX”.
„Nano” jest kontynuacją losów Pi z „Polisy śmierci”, ale tylko jako bohaterki. Z poprzednią historią obecna fabuła książki nie jest połączona. W powieści bohaterka przeprowadza się do Boulder w Kolorado i zatrudnia w ośrodku badawczym, zajmującym się NANOTECHNOLOGIĄ. Sama zajmuje się mikrobiworami - zminiaturyzowanymi robotami, które mają pełnić ważne funkcje w przyszłej medycynie. Jak zwykle ciekawość badacza zwycięża i Pi znacznie przekracza wyznaczone obowiązki. Do tego wszystkiego wciąga w intrygę byłego partnera Georga, z którym odkrywa przerażające eksperymenty medyczne, inicjowane w ośrodku. Jak powszechnie wiadomo, NANOTECHNOLOGIA to nasza przyszłość. Każdą nową technologię zanim się wprowadzi do życia i udostępni ludziom, trzeba zbadać. Jak to się dzieje?…., ile ofiar pochłonęła?… - człowiek NIE CHCE tego wiedzieć, ale z technologii chętnie skorzysta, jeśli ułatwi mu to życie. Miejmy nadzieję, że zdobycze i efekty nanotechnologii nie były tak przerażające, jak opisał to w swojej wizji mistrz Cook.
„Nano” to thriller o interesującej fabule i wartkiej akcji, trzymający czytelnika w napięciu. Napisany w miarę przystępnym językiem jak na powieść fantastyczną, o rozwoju nowoczesnej technologii. Autor ciekawie i bardzo wiarygodnie opisuje wątki związane z nanotechnologią, czy też medycyną. Dzięki temu powieść pobudza wyobraźnię czytelnika i zapada w pamięć oraz zmusza do przemyśleń.
Jako dzieło dostarczające rozrywki sprawdza się znakomicie. Polecam!

Kolejny dobry thriller medyczny R. Cooka - mistrza tej kategorii. Dla mnie to już bardziej FANTASTYKA NAUKOWA, w której fabuła oparta jest na badaniach nad nowoczesną technologią i przewidywanych osiągnięciach z nią związanych. Czytając powieść mamy wrażenie, że to w pewnej części literacka forma znanego filmu fantastycznego „MATRIX”.
„Nano” jest kontynuacją losów Pi z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nazywam się Pia Grazdani i 1,5 roku temu rozpoczęłam pracę w instytucie zajmującym się wykorzystaniem nanotechnologii w medycynie. Moja działka to mikrobiwory, czyli nanoroboty. Pewnego dnia, podczas przerwy w pracy postanawiam wybrać się na krótki jogging i znajduję człowieka, u którego stwierdzam brak oddechu więc rozpoczynam resuscytację. Po kilku chwilach, ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, poszkodowany wygląda tak, jakby zupełnie nic mu się nie stało! Pojechałam z nim do szpitala, gdzie spotykam swoją przełożoną, która niemalże siłą zabiera pacjenta do szpitala znajdującego się w budynku laboratorium... tylko, że ja nic nie słyszałam o tym, aby na terenie instytutu mieścił się jakikolwiek szpital... i dlatego przy najbliższej okazji próbuję wypytać szefową, jednak ona pozostaje nieugięta i mnie zbywa. Postanawiam sama poszukać jakichś informacji o tajemniczym szpitalu, lecz nie mam dostępu do innych części instytutu, który w tym momencie stał się dla mnie pilnie strzeżoną twierdzą. Za cel na najbliższe dni obieram sobie zdobycie jak największej ilości informacji o tym co się tu dzieje! I nic ani nikt nie będzie w stanie mnie powstrzymać!

Nazywam się Pia Grazdani i 1,5 roku temu rozpoczęłam pracę w instytucie zajmującym się wykorzystaniem nanotechnologii w medycynie. Moja działka to mikrobiwory, czyli nanoroboty. Pewnego dnia, podczas przerwy w pracy postanawiam wybrać się na krótki jogging i znajduję człowieka, u którego stwierdzam brak oddechu więc rozpoczynam resuscytację. Po kilku chwilach, ku mojemu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cóż... Schemat opowiadania taki jak w innych książkach twgo autora. Do połowy się nudziłam: albo faktycznie historia była mdła albo `uodporniłam` się na Cooka. Intrygujące zakończenie.

Cóż... Schemat opowiadania taki jak w innych książkach twgo autora. Do połowy się nudziłam: albo faktycznie historia była mdła albo `uodporniłam` się na Cooka. Intrygujące zakończenie.

Pokaż mimo to

Jestem zdziwiona ocenami na portalu. Moim zdaniem "Nano" wypada znacznie lepiej od "Polisy śmierci". No i to zakończenie...
PS. Jedyne co mi przeszkadza u Cooka to zbyt dużo (dziwnych) wątków romansowych oraz nieco za dużo sensacji, no ale w końcu to przecież thillery.

Jestem zdziwiona ocenami na portalu. Moim zdaniem "Nano" wypada znacznie lepiej od "Polisy śmierci". No i to zakończenie...
PS. Jedyne co mi przeszkadza u Cooka to zbyt dużo (dziwnych) wątków romansowych oraz nieco za dużo sensacji, no ale w końcu to przecież thillery.

Pokaż mimo to