Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na tle dzikiego lasu, imponujących zamków, ukrytych świątyń i pól bitewnych przygoda, która rozpoczęła się w „Cesarzu Ośmiu Wysp” , zmierza ku pasjonującemu zakończeniu w „Panu Ciemnego Lasu” drugiej części „Opowieści o Shikanoko.
Lian Hearn

Te oto słowa kuszą nas na tylnej okładce do zakupu kontynuacji przygód Shikanko i pozostałych bohaterów. Już ten krótki opis brzmi bardzo zachęcająco, chociaż moim zdaniem, każdy po przeczytaniu części pierwszej, która była fantastyczna po drugą sięgnie bez wahania.

W „Panu Ciemnego Lasu” spotykamy dobrze znanych nam z części pierwszej bohaterów a autorka w swoim stylu umiejętnie splata ich losy. Jest też kilka postaci, które w „Cesarzu Ośmiu Wysp” nie odegrały żadnej znaczącej roli, można by je nawet nazwać statystami :) a w drugiej ich wątek rozkwita i niczym brakujący element układanki jest wkomponowany w całą historię.

Tym razem spora część akcji toczy się w ciemnym lesie, gdzie synowie pięciu ojców dojrzewają i rosną w siłę. W tym samym lesie również i Shikanoko zatraca się w żałobie po stracie swojej księżniczki. Jednak nie tylko ciemnym lasem książka żyje. Sporo dzieje się na łodziach Pani Fuji, w świątyni pewnych mniszek oraz stolicy kraju. Tym razem również Tengu zagoszczą na dłużej.
Także dzieje się dużo i wszędzie :) a Lian Hearn dosłownie do ostatnich stron trzyma nas w niepewności i finał nie jest wcale taki oczywisty.

Na tle dzikiego lasu, imponujących zamków, ukrytych świątyń i pól bitewnych przygoda, która rozpoczęła się w „Cesarzu Ośmiu Wysp” , zmierza ku pasjonującemu zakończeniu w „Panu Ciemnego Lasu” drugiej części „Opowieści o Shikanoko.
Lian Hearn

Te oto słowa kuszą nas na tylnej okładce do zakupu kontynuacji przygód Shikanko i pozostałych bohaterów. Już ten krótki opis brzmi...

Zacznę może trochę nietypowo, bo od końca. :) Nie podoba mi się zakończenie, a 11 część książki w mojej opinii ni w ząb nie pasuje do całej historii. Natomiast wszystko inne jak najbardziej przemawia za sięgnięciem po powieść Macieja Siembidy "444". Szybka akcja, tajemnicze bractwo, wielu bohaterów, których perypetie wciągną nas tak samo jak i główny wątek powodują, że książkę czyta się jednym tchem. Gdyby nie ta felerna 11 część. Ale i tak polecam, bo warto.

Zacznę może trochę nietypowo, bo od końca. :) Nie podoba mi się zakończenie, a 11 część książki w mojej opinii ni w ząb nie pasuje do całej historii. Natomiast wszystko inne jak najbardziej przemawia za sięgnięciem po powieść Macieja Siembidy "444". Szybka akcja, tajemnicze bractwo, wielu bohaterów, których perypetie wciągną nas tak samo jak i główny wątek powodują, że...

„Berserk” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pawła Majki. Spotkanie które pozostawiło mój stosunek do jego książek na poziomie neutralnym, nie wpadłem w szał zachwytu ale też nie zniechęciłem do autora po zapoznaniu z jego post apokaliptyczną wizją świata.
Tajemnicze wojskowe eksperymenty, wirusy, bomby to rzeczy które wieszczą koniec dla 90% ludzkości. Sięgając po tego typu literaturę tego można się spodziewać, nie inaczej jest w tym przypadku. Ot jednego dnia ktoś, może wojsko, może Bóg jakby przypadkiem wcisnął przycisk z napisem „szał - poziom 10” a następnie wszystko wyłączył. Po czym na zgliszczach świata zaczęła się formować nowa cywilizacja. O ile sam wirus i efekty jego działania to ciekawy pomysł,to już zachowanie części bohaterów i grup ocalałych jakoś nie do końca ma sens. W moim odczuciu wątek dzieci mocno naciągany i sztuczny, tak jak i pewnego dowódcy.
Książka przyzwoita, nie zachwyca ale też nie odrzuca już po kilku rozdziałach, jednak po kolejną część nie sięgnę o ile jest w planach.

„Berserk” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pawła Majki. Spotkanie które pozostawiło mój stosunek do jego książek na poziomie neutralnym, nie wpadłem w szał zachwytu ale też nie zniechęciłem do autora po zapoznaniu z jego post apokaliptyczną wizją świata.
Tajemnicze wojskowe eksperymenty, wirusy, bomby to rzeczy które wieszczą koniec dla 90% ludzkości. Sięgając po...