Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nareszcie!!
Ja po prostu nie potrafiłabym teraz wystawić innej opinii.
WRESZCIE doczekałam się mitologii nordyckiej. Uwielbiam wszelkiej maści mitologie i to właśnie to uwielbienie skusiło mnie, żeby sięgnąć po tą serie. Z mitologią celtycką na takim nieco szerszym obszarze zetknęłam się dopiero dzięki tej serii, przez co wszystkie te "wymyślne" nazwy były dla mnie początkowo jedną wielką zagwozdką. Lecz kiedy do akcji wkroczył świat nordycki, z którym byłam nieco bardziej obeznana, to wręcz szaleńczą radość sprawiało mi czytanie tego tomu.
I na koniec, jak zwykle niezastąpiony humor autora towarzyszący makabrycznym sytuacjom z życia bohaterów poprowadzony został idealnie.

Nareszcie!!
Ja po prostu nie potrafiłabym teraz wystawić innej opinii.
WRESZCIE doczekałam się mitologii nordyckiej. Uwielbiam wszelkiej maści mitologie i to właśnie to uwielbienie skusiło mnie, żeby sięgnąć po tą serie. Z mitologią celtycką na takim nieco szerszym obszarze zetknęłam się dopiero dzięki tej serii, przez co wszystkie te "wymyślne" nazwy były dla mnie...

Jeżeli po przeczytaniu kilku dość emocjonujących i trzymających w napięciu książek potrzebujemy jakiejś odskoczni, czegoś na rozluźnienie nerwów, to "Na psa urok" nadaje się na to idealnie. Krótka książka, ujmuje luźnym podejściem do wszystkiego, przez głównego bohatera. Dość przewidywalna jeśli chodzi o fabułę i bieg wydarzeń, ale nie przeszkadza to, kiedy chcemy po prostu sobie usiąść, odpocząć od zewnętrznego świata i nie narażać przy tym naszego mózgu na wysiłek jakim jest rozwikłanie tajemnic książkowych postaci. Jest ona na tyle wystarczająco ciekawa, żeby nie chcieć jej odłożyć w połowie czytania i to uważam za wystarczający atut.

Jeżeli po przeczytaniu kilku dość emocjonujących i trzymających w napięciu książek potrzebujemy jakiejś odskoczni, czegoś na rozluźnienie nerwów, to "Na psa urok" nadaje się na to idealnie. Krótka książka, ujmuje luźnym podejściem do wszystkiego, przez głównego bohatera. Dość przewidywalna jeśli chodzi o fabułę i bieg wydarzeń, ale nie przeszkadza to, kiedy chcemy po prostu...

Droga "Lissy" jesteś dowodem na to, że nie należy oceniać książki po okładce. Ale to określenie nie dotyczy tym razem książek, a ludzi.
Myślałam, że porzucę tą książkę, kiedy natrafiłam na nudniejszy fragment i zwyczajnie nie potrafiłam przez niego przebrnąć. Ale styl autora, sama składnia oraz pisownia... dla samych zdań byłam gotowa przetrwać. I dobrze zrobiłam, bo widocznie mój umysł oczekujący gorącej akcji, na chwile przysnął w wśród górskich szczytów zupełnie jak czujność głównej bohaterki.
Coś w tej książce sprawiło, że poczułam grozę na myśl o tym jak niewiele wiemy o otaczających nas ludziach. Przecież każdy z nich, mąż, siostra, przyjaciel, mogą okazać się psychopatą wypranym z uczuć, chorobliwie chciwym paranoikiem, lub... seryjnym zabójcą.
Lecz oprócz ukazania naszych prawdziwych oblicz- tych najbardziej przez nas skrywanych, ponieważ wiemy, że są one złe- Luca D'Andrea, udowadnia, że człowiek posiada więcej niż jedną twarz. Że można być Alfą w stadzie wilków oraz tchórzem uciekającym na pierwszego strzału grupy myśliwych.
"Lissy" to książka, która zapada w pamięć. Nie jednym potrafi zaskoczyć mimo powoli rozwijającej się fabuły. Bardzo dobra na jesienne wieczory, kiedy za oknem królują baśniowe stwory napędzające deszczową pogodę.

Droga "Lissy" jesteś dowodem na to, że nie należy oceniać książki po okładce. Ale to określenie nie dotyczy tym razem książek, a ludzi.
Myślałam, że porzucę tą książkę, kiedy natrafiłam na nudniejszy fragment i zwyczajnie nie potrafiłam przez niego przebrnąć. Ale styl autora, sama składnia oraz pisownia... dla samych zdań byłam gotowa przetrwać. I dobrze zrobiłam, bo...