Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Arcydzieło!!! Dziś nie pisze się już takich książek. Mistrzowskie Reymonta operowanie slowem przemienia prozę w poezję. Wielobarwność postaci i wydarzeń przedstawia naturalistyczne wiejskie universum. Krzysztof Gosztyła w roli lektora jest genialny. Każda postać ma inny ton, inny tembr głosu. Postaci są jak żywe. Gorąco polecam wszystkim miłośnikom literatury.

Arcydzieło!!! Dziś nie pisze się już takich książek. Mistrzowskie Reymonta operowanie slowem przemienia prozę w poezję. Wielobarwność postaci i wydarzeń przedstawia naturalistyczne wiejskie universum. Krzysztof Gosztyła w roli lektora jest genialny. Każda postać ma inny ton, inny tembr głosu. Postaci są jak żywe. Gorąco polecam wszystkim miłośnikom literatury.

Dobrze się czyta. Wartka akcja, prosty język, a zarazem pobudzający do refleksji nad naturą człowieczą. Momentami fabuła przypomina Drogę Mccarthy'ego. Minus za nierealistyczne zachowania ludzi zamkniętych w kwarantannie. Naprawdę tak szybko ulegamy zezwierzęceniu? Ciekawa i pouczająca lektura ( o ile ciekawe może być zycie w kloace), ale mam wątpliwości czy jest to proza warta Nobla. Nie znam innych książek autora więc pozostanę w niepewności.

Dobrze się czyta. Wartka akcja, prosty język, a zarazem pobudzający do refleksji nad naturą człowieczą. Momentami fabuła przypomina Drogę Mccarthy'ego. Minus za nierealistyczne zachowania ludzi zamkniętych w kwarantannie. Naprawdę tak szybko ulegamy zezwierzęceniu? Ciekawa i pouczająca lektura ( o ile ciekawe może być zycie w kloace), ale mam wątpliwości czy jest to proza...

Cormac McCarthy wielkim pisarzem jest. I owszem. Autor doskonale panuje nad słowem. Język powieści jest gesty, pełen kunsztownych opisów otaczającej przyrody, czasami może zbyt chropowaty, nieczytelny. Fabuła to prawdziwa odyseja, pełna przygód i przemocy. Prawdziwy multiwestern. Mam jednak duży niesmak związany z wykreowanymi postaciami. Przedstawieni bohaterowie są papierowi, nie znamy ich myśli, przeżyć wewnętrznych, motywacji, rozterek. To spowidowalo, że fabuła pomimo nagromadzenia drastycznych wydarzeń nie obeszła mnie wcale. Czytając miałem wrażenie, że oglądam historię ze zbyt dalekiej perspektywy, jakby przez lornetkę. Być może był to celowy zabieg autora, pamiętam jednak że przy lekturze Rączych Koni miałem podobne odczucia, więc to chyba po prostu styl Mcarthy'ego - treść wyprana z emocji. Doceniam kunszt autora ale fanem nie zostanę (pomimo że Droga jest genialna).

Cormac McCarthy wielkim pisarzem jest. I owszem. Autor doskonale panuje nad słowem. Język powieści jest gesty, pełen kunsztownych opisów otaczającej przyrody, czasami może zbyt chropowaty, nieczytelny. Fabuła to prawdziwa odyseja, pełna przygód i przemocy. Prawdziwy multiwestern. Mam jednak duży niesmak związany z wykreowanymi postaciami. Przedstawieni bohaterowie są...