Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początkowo wydawała się gorzka i prawdziwa, później tylko irytowała. Sporo nierozwiniętych, ledwo napomkniętych wątków. Jak dla mnie wyraźnie niedopracowana. Nie mniej jednak czytało sie szybko i lekko.

Początkowo wydawała się gorzka i prawdziwa, później tylko irytowała. Sporo nierozwiniętych, ledwo napomkniętych wątków. Jak dla mnie wyraźnie niedopracowana. Nie mniej jednak czytało sie szybko i lekko.

Nie gwarantuje kompletnie żadnych emocji, może tylko zażenowanie. Zdecydowanie za bardzo prostacka i powtarzalna. A komunistyczne bloki i rzeczywistość w tyle zapowiadały coś, jasne, prostego i szczerego do bólu, ale z pomysłem.

Nie gwarantuje kompletnie żadnych emocji, może tylko zażenowanie. Zdecydowanie za bardzo prostacka i powtarzalna. A komunistyczne bloki i rzeczywistość w tyle zapowiadały coś, jasne, prostego i szczerego do bólu, ale z pomysłem.

Och, Lolito. Książka zmiotła mnie z powierzchni, a raczej jej styl. Czytając, odnosiłam wrażenie, że każde ziarnko piasku historii wyskakuje wprost na mnie i wciąga mnie wgłąb lektury. Sama fabuła jest mocno nietuzinkowa i w pewnym sensie zakazana. Nabokov w przecudowny sposób opisuje miłość, uległość, namiętność, tęsknotę – wszelkie uczucia, których nie da się wyrazić prostym słowem. Pisząc, że autor pozwolił wchłonąć całą postać H. wraz z jej wszelkimi zawirowaniami – piszę za mało. Przynajmniej mnie, pozwolił się nim dosłownie poczuć. Grzechu mój, moja duszo!

Och, Lolito. Książka zmiotła mnie z powierzchni, a raczej jej styl. Czytając, odnosiłam wrażenie, że każde ziarnko piasku historii wyskakuje wprost na mnie i wciąga mnie wgłąb lektury. Sama fabuła jest mocno nietuzinkowa i w pewnym sensie zakazana. Nabokov w przecudowny sposób opisuje miłość, uległość, namiętność, tęsknotę – wszelkie uczucia, których nie da się wyrazić...

Miałam nadzieję na więcej rozważań, tymczasem książka przedstawia dosyć jednostajnie i prostolinijnie życie osób powiązanych z morzem. Mimo wszystko, dosyć uspokajająca lektura.

Miałam nadzieję na więcej rozważań, tymczasem książka przedstawia dosyć jednostajnie i prostolinijnie życie osób powiązanych z morzem. Mimo wszystko, dosyć uspokajająca lektura.

Jedna z niewielu książek z którymi nie dotrwałam do końca. Nudne dialogi, bohaterowie, pomysł, wszystko.

Jedna z niewielu książek z którymi nie dotrwałam do końca. Nudne dialogi, bohaterowie, pomysł, wszystko.

Ciekawe zagadnienia medyczne, opisane z dużą dokładnością, jednak sama akcja dość standardowa i przewidywalna. Książka bardziej zaspokaja zainteresowanie biologią i ludzkim, tytułowym mózgiem niż potrzebę przeczytania trzymającego w napięciu thriller'a.

Ciekawe zagadnienia medyczne, opisane z dużą dokładnością, jednak sama akcja dość standardowa i przewidywalna. Książka bardziej zaspokaja zainteresowanie biologią i ludzkim, tytułowym mózgiem niż potrzebę przeczytania trzymającego w napięciu thriller'a.

Powieść historyczna i to faktycznie bardzo mocno. Jako osoba zainteresowana, ale nie obeznana aż tak z tematem, nie zapamiętałam wiele.

Powieść historyczna i to faktycznie bardzo mocno. Jako osoba zainteresowana, ale nie obeznana aż tak z tematem, nie zapamiętałam wiele.

Strzępki wspomnień, przemyśleń i otaczającego świata opisane okiem historyka. Wiele filozofii, odrębnego podejścia. Dosyć ciężka pozycja, mroczna, obsesyjna, jednak dobra. Czuć powiew XXlecia wojennego jak dla mnie.

Strzępki wspomnień, przemyśleń i otaczającego świata opisane okiem historyka. Wiele filozofii, odrębnego podejścia. Dosyć ciężka pozycja, mroczna, obsesyjna, jednak dobra. Czuć powiew XXlecia wojennego jak dla mnie.

Szczere, rzetelne informacje. Zwyczajni, prości ludzie. Coś niesamowitego.

Szczere, rzetelne informacje. Zwyczajni, prości ludzie. Coś niesamowitego.

Całkiem ciekawa wizja, motym o zachodzącym słońcu jest mega trafiony. Pierwsza książka ilustrowana na studiach.

Całkiem ciekawa wizja, motym o zachodzącym słońcu jest mega trafiony. Pierwsza książka ilustrowana na studiach.