Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Infantylny styl prowadzenia narracji i niechlujność językowa mocno zniechęciły mnie do tej książki. Na plus natomiast można zaliczyć- proaktywną postawę życiową autora, którą próbuje zaszczepić czytelnikowi.

Infantylny styl prowadzenia narracji i niechlujność językowa mocno zniechęciły mnie do tej książki. Na plus natomiast można zaliczyć- proaktywną postawę życiową autora, którą próbuje zaszczepić czytelnikowi.

Poczucie humoru, którym książka Coates'a jest przepełniona, jest w zasadzie jej największym walorem. Autor ma zdolność przedstawiania cech narodowych Holendrów w ujęciu komediowym, co jest szczególnie przydatne biorąc pod uwagę, że Holendrzy w powszechnej percepcji uchodzą za naród nudziarzy. " Skąd się biorą Holendrzy" to dobra pozycja bazowa, dla tych którzy mają znikome pojęcie o Holandii - mówi co nieco o historii kraju, ale nie w sposób przytłaczający. Podejmuje próbę nakreślenia przyczyn i okoliczności, które wpływają na sposób organizacji życia społecznego w Holandii, niemniej dosyć zbędne i nurzące wydają mi się te szczegółowe opisy napotkanych ludzi w czasie podróży autora po kraju.

Poczucie humoru, którym książka Coates'a jest przepełniona, jest w zasadzie jej największym walorem. Autor ma zdolność przedstawiania cech narodowych Holendrów w ujęciu komediowym, co jest szczególnie przydatne biorąc pod uwagę, że Holendrzy w powszechnej percepcji uchodzą za naród nudziarzy. " Skąd się biorą Holendrzy" to dobra pozycja bazowa, dla tych którzy mają...

Pozycja, która spokojnie mogłaby być o połowę krótsza. Jest przeładowana wątkami historycznymi, bardzo luźno nawiązującymi do tematu starzenia się jak i mało znanymi nazwiskami naukowców oraz niekończącymi się nazwami instytutów badawczych, co w efekcie odbiera przyjemność z czytania. Wielowątkowość w przypadku tej książki nie jest zaletą. Ciekawe, skąd u autora przeświadczenie, że czytelnika będą interesowały takie szczegóły jak staż jego małżeństwa, czy cechy charakteru jego dzieci (?)

Pozycja, która spokojnie mogłaby być o połowę krótsza. Jest przeładowana wątkami historycznymi, bardzo luźno nawiązującymi do tematu starzenia się jak i mało znanymi nazwiskami naukowców oraz niekończącymi się nazwami instytutów badawczych, co w efekcie odbiera przyjemność z czytania. Wielowątkowość w przypadku tej książki nie jest zaletą. Ciekawe, skąd u autora...