Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muszę przyznać, że bardzo ciężko jest się oderwać.

Może się wydawać, że ta książka jest kolejną komercyjną opowieścią o błyszczących na słońcu wampirach. Nic bardziej mylnego! Czegoś takiego jeszcze nie czytałam i gratuluję pomysłu. Przewijają się przeróżne wątki, walki dobra ze złem, przyjaźni, niespełnionej miłości czy tęsknoty. Postacie nie są przejaskrawione, co sprawia, że czytanie tej powieści sprawia przyjemność. W skali od 1 do 10 daję dziesiątkę. Polecam niezależnie od wieku - myślę, że każdy powinien znaleźć coś dla siebie.

Muszę przyznać, że bardzo ciężko jest się oderwać.

Może się wydawać, że ta książka jest kolejną komercyjną opowieścią o błyszczących na słońcu wampirach. Nic bardziej mylnego! Czegoś takiego jeszcze nie czytałam i gratuluję pomysłu. Przewijają się przeróżne wątki, walki dobra ze złem, przyjaźni, niespełnionej miłości czy tęsknoty. Postacie nie są przejaskrawione, co...

"W szponach mrozu" to druga część serii "Akademia Wampirów".
Ta książka nie szła mi tak dobrze jak poprzedniczka, być może dlatego, że nie mogłam się doczekać aż dojdę do scen Rose-Dymitr.
Poznajemy bardziej uczucia głównej bohaterki do swojego mentora, jej przyjaźń z Lissą w pewnym stopniu słabnie, wiąże się w romans z osobą, do której nic nie czuje a najgorsze dla Rose jest to, że jej wybranek serca zaczyna interesować się kobietą o imieniu Tasza.
Nie można narzekać na nudę. Fabuła pędzi swoim życiem, zmierzając ku zaskakującemu końcowi.

"W szponach mrozu" to druga część serii "Akademia Wampirów".
Ta książka nie szła mi tak dobrze jak poprzedniczka, być może dlatego, że nie mogłam się doczekać aż dojdę do scen Rose-Dymitr.
Poznajemy bardziej uczucia głównej bohaterki do swojego mentora, jej przyjaźń z Lissą w pewnym stopniu słabnie, wiąże się w romans z osobą, do której nic nie czuje a najgorsze dla Rose...

"Pocałunek cienia" to trzecia część serii "Akademia Wampirów" autorstwa Richelle Mead. Muszę przyznać, że nie mogłam czekać na kolejny dzień, by udać się do księgarni po ten egzemplarz, więc po wielu próbach szukania pliku pdf, znalazłam go.

Jeśli mam być szczera, to w każdej serii książek zawsze najbardziej urzeka mnie trzecia część. Tak samo było i tym razem.
Dużo więcej opisów emocji, dzięki temu bardziej możemy poznać Rose i jej uczucia względem wszystkiego. Bohaterka się zmienia diametralnie. przestaje być infantylna i znając wszelkie konsekwencje chce bronić Lissę. W pewnym momencie zostaje jej ten przywilej spada na inną osobę.
Początkowo Rose protestuje, ale poznając rozwijającą się fabułę widać, że ta zmiana wyszła jej na dobre.
Trzecia część Akademii Wampirów jest tą, gdzie współczuję Rose najbardziej. Dziewczyna - a może raczej młoda kobieta - waha się pomiędzy wieloma trudnymi decyzjami. Dodatkowo odczuwa dziwne skutki pocałunku cienia, który został jej złożony jeszcze przed pierwszym tomem powieści.
Spotkanie z wrogiem z pierwszej części stanowi punkt odniesienia i zrozumienie tego, co się dzieje z bohaterką.
Kolejnym plusem książki jest - uwaga, tutaj moja ulubiona część - dużo scen Rose+Dymitr. Są dla siebie oparciem w każdej sytuacji, ich miłość jest bezgraniczna, taka piękna i czysta.
Nie lubię w tej części Lissy. Jeżeli czytaliście już książkę i znacie zakończenie, powinniście się domyślić dlaczego. Uważam, że na końcu jest po prostu samolubna.


"-Kocham Cię, Roza- znowu mnie pocałował.- Zawsze będę tu dla ciebie. Nie pozwolę, żeby cokolwiek Ci się stało."

"Pocałunek cienia" to trzecia część serii "Akademia Wampirów" autorstwa Richelle Mead. Muszę przyznać, że nie mogłam czekać na kolejny dzień, by udać się do księgarni po ten egzemplarz, więc po wielu próbach szukania pliku pdf, znalazłam go.

Jeśli mam być szczera, to w każdej serii książek zawsze najbardziej urzeka mnie trzecia część. Tak samo było i tym razem.
Dużo więcej...

Być może moim błędem było to, że najpierw obejrzałam film, a dopiero potem sięgnęłam po książkę.
Na początku się zdziwiłam narracją w czasie teraźniejszym, bo w końcu większość książek jest w czasie przeszłym, ale to akurat nie skreśla utworu. Czytałam kilka takich książek, chociażby 50SOG, Igrzyska Śmierci, i muszę przyznać, że te utwory zostały napisane l e p i e j.
Tobias próbuje uchodzić za sztywniaka a potem staje się taki nijaki, najważniejsza akcja zapisana w 20 stronach, nie ma szału.
Jest to jedyny przypadek, w którym film okazał się dla mnie być lepszy od książki.

Mam nadzieję jednak, że przywyknę do stylu pisania Roth i sięgnę jeszcze raz po tą pozycje z innym nastawieniem. Również mam nadzieję, że "ZBUNTOWANĄ" będzie mi się czytało o wiele lepiej.

Być może moim błędem było to, że najpierw obejrzałam film, a dopiero potem sięgnęłam po książkę.
Na początku się zdziwiłam narracją w czasie teraźniejszym, bo w końcu większość książek jest w czasie przeszłym, ale to akurat nie skreśla utworu. Czytałam kilka takich książek, chociażby 50SOG, Igrzyska Śmierci, i muszę przyznać, że te utwory zostały napisane l e p i e j....