Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmarnowałam dziś trzy godziny życia.

To straszne, gdy czeka się na przeczytanie książki dwa lata i gdy dostanie się ją w swoje ręce jedynym co się czuje jest smutek i rozczarowanie,

"Bractwo dusz" - myślałam, że to spektakularna powieść, a okazała się tylko marnym prochem na wietrze. Naprawdę nie polecam jej. Miało być tak pięknie. Miałam podziwiać wspaniale wykreowany świat fantazji, w którym miały brać udział dusze bogów greckich, miało być niebezpiecznie. Oczekiwałam dobrej akcji i przynajmniej jednego trudnego wątku miłosnego. Niestety tak się nie stało. Przez pierwsze dwadzieścia stron miałam nadzieję, będzie lepiej, a po pięćdziesiątej stronie chciałam już tylko ją odłożyć by móc rozpaczać w ciemnym zakątku pokoju. Niestety postanowiłam poświęcić mój cenny czas na przeczytanie jej, ponieważ tak długo czekałam by dopaść ją w swoje ręce.

Zapytacie czemu uważam tą książkę za gorszą nawet od “50 twarzy Grey’a”, mianowicie mimo okropnie zbudowanych zdań w obu powieściach, to świat przedstawiony w “50 twarzach…” była przynajmniej w miarę realna. “Bractwo dusz” to istna rozpacz. Moim zdaniem świat przedstawiony w tej książce nie powinien nigdy powstać i nie chodzi mi o elementy fantastyki, lecz o tą “realną” część historii. Spokojnie. Już wyjaśniam o co mi chodzi.

Uwaga spojlery! (ale nie takie duże)
Matka stwierdza, że muszą wyjechać na tydzień, więc córka pakuje ubrania na tydzień. Poznaje rodzinę i najważniejszą jej kwestią jest “czy możemy już wracać”. Spotyka chłopaka, który najpierw jest dla niej nie miły, zakochuje się w nim i on przekształca się w miłego i kochanego, a nawet troszczącego się mężczyznę. W ciągu tygodnia znajomości uprawiają seks, ale to nic nadzwyczajnego przecież mają już 16 lat (ps. stracili dziewictwo już wcześniej). Najśmieszniejszym jest, że rodzice i dziadkowie wiedzą jak młodzi spędzają wolny czas. Nawet walka dwóch grup nastolatków przy użyciu żywiołów nie robi wrażenia na młodzieży ze szkoły. Na dodatek 16-latkowie biorą ślub i mają noc poślubną za zgodą rodziny! Ale to nic nadzwyczajnego, przecież w tym świecie nawet nastolatek ma własną wyspę. Najśmieszniejsza scena jednak jest na ostatnich stronach książki w ciągu jednego dnia odbywa się bitwa, urządzają pogrzeb jednemu z bohaterów, a następnie odkopują jego zwłoki, ponieważ okazało się, że można go ożywić!

Zmarnowałam dziś trzy godziny życia.

To straszne, gdy czeka się na przeczytanie książki dwa lata i gdy dostanie się ją w swoje ręce jedynym co się czuje jest smutek i rozczarowanie,

"Bractwo dusz" - myślałam, że to spektakularna powieść, a okazała się tylko marnym prochem na wietrze. Naprawdę nie polecam jej. Miało być tak pięknie. Miałam podziwiać wspaniale wykreowany...

Uważam, że książka jest naprawdę świetna i godna polecenia. Czytam ją jednym tchem. Mogę nawet powiedzieć, że stała się moim natchnieniem.

Jeśli ktoś ma ochotę poczytać to zapraszam:
http://kujonka-wojowniczka.blogspot.com/2013/09/prolog.html

Uważam, że książka jest naprawdę świetna i godna polecenia. Czytam ją jednym tchem. Mogę nawet powiedzieć, że stała się moim natchnieniem.

Jeśli ktoś ma ochotę poczytać to zapraszam:
http://kujonka-wojowniczka.blogspot.com/2013/09/prolog.html

Ksiazka ładnie i lekko napisana. Wciągająca, ale nie zaskakująca. Warto przedzytać lecz tylko po to by wyrobić sobie o niej zdanie i o całym gatunku takich romansideł z najniższej półki.

Ksiazka ładnie i lekko napisana. Wciągająca, ale nie zaskakująca. Warto przedzytać lecz tylko po to by wyrobić sobie o niej zdanie i o całym gatunku takich romansideł z najniższej półki.