Człowiek gór - o górach.

Retrospektywna i aktualna, pełna wiary i siły w zwycięstwo na wysokogórskim szlaku, a jednocześnie pełna gorzkich refleksji i pożegnań z tymi, którzy zostali w górach już na zawsze. Książka wyjątkowa, co pewien czas akualizowana... Przez swą wyjątkowość z pewnością warta uwagi.

Aleksander Lwow napisał rzecz wyjątkową o tyle, o ile - jak podejrzewam - miała to być jego własna opowieść i swoiste rozliczenie się z górami, a zrobiła się z tego całkiem porządna literacka historia polskiego himalaizmu w pigułce. Lwow snuje historie prawdziwe, przedstawia wiele rzeczy na przestrzeni lat, a w opowieściach tych mamy postacie znane, żyjące, ale też tych, których już wśród nas nie ma. I to nie tylko dlatego, że zostali już na zawsze w górach - nie ma ich już z powodów takich jak choroby, wypadki, samobójstwa... Cóż więc za obraz wyłania się z książki? Hm... wyłania się z niej obraz ludzi gór, którzy są przede wszystkim... ludźmi. Ze wszystkimi tego faktu, bolesnymi i radosnymi, konsekwencjami. Góry to łączący te wszystkie postacie mianownik, poza nimi jednak mają swoje słabości, mocne strony, swoje wzloty, upadki... Co różni tych wszystkich ludzi od innych? Niesamowita pasja. Wola walki. I pociąg do miejsc położonych o dobre kilka tysięcy metrów ponad poziomem morza...

Książkę czyta się jednym tchem. Bez wątpienia przez niewątpliwy dar autora, który potrafi opowiadać w taki sposób, żeby zaciekawić i zachęcić do przewrócenia kolejnej strony. Liczne dodane do tego dygresje i anegdoty rozbudzają tylko apetyt na więcej ;)

Gorąco polecam. Nie ma żadnej przesady w zdaniu z okładki, że książka ta przeznaczona jest głównie dla tych, którzy prawdopodobnie nigdy nie zawitają w tak wysokie partie gór jak autor. Dla takich właśnie odbiorców ta książka będzie pasjonującą opowieścią, która uchyli rąbka tajemnicy na temat tego, co kieruje każdym wchodzącym na wysokogórski szlak. I jak się na to zdecydować przy posiadaniu pełnej świadomości, że można nie wrócić. To ciągły przedmiot dyskusji między tymi, którzy to robią, a tymi, którzy tego nie rozumieją, pewne jest jednak jedno: ludzie gór mają niewiarygodną wręcz wolę walki, mają pasję, a zew który co pewien czas czują jest - być może - dla zwykłego człowieka szalony, ale z pewnością jest także godzien podziwu i szacunku.

Dziękuję Wydawnictwu Bezdroża za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
https://cosnapolce.blogspot.com/2018/06/zwyciezyc-znaczy-przezyc-cwierc-wieku.html

Człowiek gór - o górach.

Retrospektywna i aktualna, pełna wiary i siły w zwycięstwo na wysokogórskim szlaku, a jednocześnie pełna gorzkich refleksji i pożegnań z tymi, którzy zostali w górach już na zawsze. Książka wyjątkowa, co pewien czas akualizowana... Przez swą wyjątkowość z pewnością warta uwagi.

Aleksander Lwow napisał rzecz wyjątkową o tyle, o ile - jak...