Kolejna "górska" pozycja. Ciekawa historia polskiego himalaizmu z punktu widzenia Lwowa. Dużo zdjęć. Jest klimat!

Kolejna "górska" pozycja. Ciekawa historia polskiego himalaizmu z punktu widzenia Lwowa. Dużo zdjęć. Jest klimat!

Aleksander Lwow bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, książka tradycyjnie nastała się na półce zdecydowanie zbyt długo, ponieważ troszkę odstraszał mnie jej gabaryt i ogrom nazwisk. Co to był za błąd! Autor okazał się być człowiekiem barwnym, pełnym opowieści, którymi dzieli się z czytelnikami bez oporów, a książka zawiera ogorm zdjęć i rysunków😊 Jak zaznacza Lwow, "Zwyciężyć znaczy przeżyć" to książka dedykowana czytelnikom z poza górskiego kręgu, a nie kolegom po fachu. Czytałam już sporo górskich pozycji, jednak jak dotąd nikt nie przybliżył mi w tak dużym stopniu naszego krajowego, tatrzańskiego środowiska. Co najmniej połowa tomu zawiera właśnie wspomnienia z Tatr. Mnóstwo anegdotek i opowieści o ludziach mniej znanych ogółowi, a także niestety historii tragicznych górskich śmierci. Barwny świat alpinistycznych osobowości wciągnął mnie bez reszty. Oczywiście nie zabrakło wypraw w góry najwyższe, tu już niestety nad śmiechem górują łzy za utraconymi przyjaciółmi...
Lwow ujął mnie swoim trzeźwym spojrzeniem na środowisko ludzi gór, nie znajdziecie tu górnolotnych zdań i nadęcia, myślę, że to wystarczający argument, by przekonać Was do tego tytułu 😊

Aleksander Lwow bardzo pozytywnie mnie zaskoczył, książka tradycyjnie nastała się na półce zdecydowanie zbyt długo, ponieważ troszkę odstraszał mnie jej gabaryt i ogrom nazwisk. Co to był za błąd! Autor okazał się być człowiekiem barwnym, pełnym opowieści, którymi dzieli się z czytelnikami bez oporów, a książka zawiera ogorm zdjęć i rysunków😊 Jak zaznacza Lwow,...

Skusiła mnie duża promocja. Lubię książki o górach, pomyślałam będzie ciekawie...uratowało mnie to, że wiedziałam już trochę kto jest kto, kto z kim na jaką górę i miałam jakieś ogólne pojęcie. Nie polecam jako pierwszą książkę o himalaizmie.... Początki trudne, trochę mam wrażenie, że brakowało dobrego redaktora, który by to jakoś poukładał, poprzycinał. Nie można autorowi odmówić poczucia humoru, i jakieś takiej szczerej chęci, żeby mówić o środowisku górskim bez patosu. Trochę forma kuleje, ale reszta bardzo przyjemna.

Skusiła mnie duża promocja. Lubię książki o górach, pomyślałam będzie ciekawie...uratowało mnie to, że wiedziałam już trochę kto jest kto, kto z kim na jaką górę i miałam jakieś ogólne pojęcie. Nie polecam jako pierwszą książkę o himalaizmie.... Początki trudne, trochę mam wrażenie, że brakowało dobrego redaktora, który by to jakoś poukładał, poprzycinał. Nie można autorowi...

Na początku był chaos.
Nazwiska, powtarzanie, więcej nazwisk, skakanie po tematach.
Troszkę tego, troszkę tamtego, znowu to i znowu co innego.
Nie tego się spodziewałam.
Szybko jednak można się "zaaklimatyzować " do tego stylu.

To faktycznie książka o ludziach.
Ogromnej ilości ludzi, którzy pojawili się na drodze autora.
Duża dawka ciekawych wniosków, anegdot, historii i historyjek z gór, ale i nie tylko.
W końcu opis wypraw mniej rozdmuchanych medialnie.
Dużo wątków jest po prostu "liźniętych", autor ich nie rozwija.
To dobrze i źle jednocześnie.
Książka musiałaby liczyć 2x więcej stron.
Niektóre tematy mogłyby jednak zostać pominięte i pozycja nie straciłaby na wartości.

Postać Aleksandra Lwowa przewinęła się kilkukrotnie już w przeczytanych przeze mnie pozycjach, a jego kojarzyłam głównie z zimowego Broad Peak'u z M.Berbeką oraz stanięcia w obronie A. Bieleckiego.
Teraz poznałam autora znacznie, znacznie lepiej.
Nie tylko jego historię życia.
Mam wewnętrzne przeczucie, że "Zwyciężyć znaczy przeżyć" przedstawia czytelnikom charakter Alka Lwowa, to jaki jest prywatnie.
Lektura sprawiła, że czuje jakbym znała go od lat, chociaż nigdy nie spotkałam.

Na początku był chaos.
Nazwiska, powtarzanie, więcej nazwisk, skakanie po tematach.
Troszkę tego, troszkę tamtego, znowu to i znowu co innego.
Nie tego się spodziewałam.
Szybko jednak można się "zaaklimatyzować " do tego stylu.

To faktycznie książka o ludziach.
Ogromnej ilości ludzi, którzy pojawili się na drodze autora.
Duża dawka ciekawych wniosków, anegdot,...

Człowiek gór - o górach.

Retrospektywna i aktualna, pełna wiary i siły w zwycięstwo na wysokogórskim szlaku, a jednocześnie pełna gorzkich refleksji i pożegnań z tymi, którzy zostali w górach już na zawsze. Książka wyjątkowa, co pewien czas akualizowana... Przez swą wyjątkowość z pewnością warta uwagi.

Aleksander Lwow napisał rzecz wyjątkową o tyle, o ile - jak podejrzewam - miała to być jego własna opowieść i swoiste rozliczenie się z górami, a zrobiła się z tego całkiem porządna literacka historia polskiego himalaizmu w pigułce. Lwow snuje historie prawdziwe, przedstawia wiele rzeczy na przestrzeni lat, a w opowieściach tych mamy postacie znane, żyjące, ale też tych, których już wśród nas nie ma. I to nie tylko dlatego, że zostali już na zawsze w górach - nie ma ich już z powodów takich jak choroby, wypadki, samobójstwa... Cóż więc za obraz wyłania się z książki? Hm... wyłania się z niej obraz ludzi gór, którzy są przede wszystkim... ludźmi. Ze wszystkimi tego faktu, bolesnymi i radosnymi, konsekwencjami. Góry to łączący te wszystkie postacie mianownik, poza nimi jednak mają swoje słabości, mocne strony, swoje wzloty, upadki... Co różni tych wszystkich ludzi od innych? Niesamowita pasja. Wola walki. I pociąg do miejsc położonych o dobre kilka tysięcy metrów ponad poziomem morza...

Książkę czyta się jednym tchem. Bez wątpienia przez niewątpliwy dar autora, który potrafi opowiadać w taki sposób, żeby zaciekawić i zachęcić do przewrócenia kolejnej strony. Liczne dodane do tego dygresje i anegdoty rozbudzają tylko apetyt na więcej ;)

Gorąco polecam. Nie ma żadnej przesady w zdaniu z okładki, że książka ta przeznaczona jest głównie dla tych, którzy prawdopodobnie nigdy nie zawitają w tak wysokie partie gór jak autor. Dla takich właśnie odbiorców ta książka będzie pasjonującą opowieścią, która uchyli rąbka tajemnicy na temat tego, co kieruje każdym wchodzącym na wysokogórski szlak. I jak się na to zdecydować przy posiadaniu pełnej świadomości, że można nie wrócić. To ciągły przedmiot dyskusji między tymi, którzy to robią, a tymi, którzy tego nie rozumieją, pewne jest jednak jedno: ludzie gór mają niewiarygodną wręcz wolę walki, mają pasję, a zew który co pewien czas czują jest - być może - dla zwykłego człowieka szalony, ale z pewnością jest także godzien podziwu i szacunku.

Dziękuję Wydawnictwu Bezdroża za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
https://cosnapolce.blogspot.com/2018/06/zwyciezyc-znaczy-przezyc-cwierc-wieku.html

Człowiek gór - o górach.

Retrospektywna i aktualna, pełna wiary i siły w zwycięstwo na wysokogórskim szlaku, a jednocześnie pełna gorzkich refleksji i pożegnań z tymi, którzy zostali w górach już na zawsze. Książka wyjątkowa, co pewien czas akualizowana... Przez swą wyjątkowość z pewnością warta uwagi.

Aleksander Lwow napisał rzecz wyjątkową o tyle, o ile - jak...