Interesująca opowieść o kolejnym ze zdobywców najwyższych szczytów. Dobrze się czyta, choć nie "porywa akcją".
Osobiście zaliczam ją do średnich lektur w tej tematyce, być może wynika to głównie ze stylu pisarskiego.

Interesująca opowieść o kolejnym ze zdobywców najwyższych szczytów. Dobrze się czyta, choć nie "porywa akcją".
Osobiście zaliczam ją do średnich lektur w tej tematyce, być może wynika to głównie ze stylu pisarskiego.

Interesująca książka i dobrze napisana. Komentarze Ammanna świetnie uzupełniają opowieść Loretana - człowieka gór, który je wyczuwał rozumiał i pasjonował się nimi, Po przeczytaniu tej książki takim go właśnie widzę.

Interesująca książka i dobrze napisana. Komentarze Ammanna świetnie uzupełniają opowieść Loretana - człowieka gór, który je wyczuwał rozumiał i pasjonował się nimi, Po przeczytaniu tej książki takim go właśnie widzę.

O Loretanie nie wiedziałam praktycznie nic. Ksiazka mi sie poczatkowo dluzyla, nie moglam do konca zrozumiec jej formy- artykuly, wspomnienia na koncu rozdzialow. Az nagle to wszystko ulozylo sie w calosc, w pewne niedopowiedzenie jak zycie Loretana. Czlowieka sukcesu, ktorego zycie obwitowalo w prywatne porazki. Jego smierc, problemy w zwiazkach, smierc dziecka sa tak samo absurdalne jak cuda ktore wyprawial w gorach. O ksiazce trudno zapomniec, bo Loretan byl zagadkowa i jednoczesnie niesamowicie tragiczna postacia.

O Loretanie nie wiedziałam praktycznie nic. Ksiazka mi sie poczatkowo dluzyla, nie moglam do konca zrozumiec jej formy- artykuly, wspomnienia na koncu rozdzialow. Az nagle to wszystko ulozylo sie w calosc, w pewne niedopowiedzenie jak zycie Loretana. Czlowieka sukcesu, ktorego zycie obwitowalo w prywatne porazki. Jego smierc, problemy w zwiazkach, smierc dziecka sa tak samo...

"Erhard Lorethan. Ryczące ośmiotysięczniki"
Recenzja:
To biografia Erharda Lorethana, wspinaczkowego partnera Wojtka Kurtyki. To powód dla którego sięgnęłam po tę historię. Ta książka jest kolejną z serii o himalaistach. Jedna z najlepszych w całej serii. Niespotykany jest entuzjazm z jakim autor opowiada o swoich doświadczeniach wspinaczkowych. Nie brakuje także rozważań o alpiniźmie jako takim. Autor porusza temat komercyjnych wypraw i zostawienia partnera podczas ataku szczytowego bądź śmierci w górach. Mimo krótkiej objętości ta książka jest bardzo emocjonalnie napisana. Nie jest przegadana, znajdziecie tu tylko konkrety. Jeśli nie czytaliście żadnych książek o tematyce górskiej to jest dobra pozycja na początek. Lorethan jest bardzo inspirującym człowiekiem. Przy czytaniu tej książki czułam się tak jakby autor siedział obok mnie i opowiadał o swoich przygodach. Lorethan opowiada nie tylko o sławie, ale przede wszystkim o tym, że jest ona okupiona latami ciężkiej pracy i porażkami. Myślę, że obok "Wielicki. Piekło mnie nie chciało" i "Kukuczka. Opowieść o najsłynniejszym polskim himalaiście" oraz "Berbeka. Życie w cieniu Broad Peaku" to czwarta najlepsza książka górska. Bardzo niedoceniana historia a szkoda, bo naprawdę warto ją poznać. 8 / 10 ⭐

"Erhard Lorethan. Ryczące ośmiotysięczniki"
Recenzja:
To biografia Erharda Lorethana, wspinaczkowego partnera Wojtka Kurtyki. To powód dla którego sięgnęłam po tę historię. Ta książka jest kolejną z serii o himalaistach. Jedna z najlepszych w całej serii. Niespotykany jest entuzjazm z jakim autor opowiada o swoich doświadczeniach wspinaczkowych. Nie brakuje także...

Kolejna interesująca biografia z tej serii. To są książki, na których nie można się zawieść. Rzetelny opis życia Loretana, wzmocniony jego zapiskami czy słowami, do tego artykuły i wyjaśnienia dla laików.

Kolejna interesująca biografia z tej serii. To są książki, na których nie można się zawieść. Rzetelny opis życia Loretana, wzmocniony jego zapiskami czy słowami, do tego artykuły i wyjaśnienia dla laików.

Nie mogę napisać, że kocham góry, bo nie często tam bywam. Mieszkam nad morzem i to jakoś dla mnie bardziej naturalne środowisko. Jednak muszę przyznać, że fascynują mnie ludzie, którzy podporządkowali swoje życie szczytom. A wszystko zaczęło się od Adama Bieleckiego.

Czytałam ją ponad miesiąc. Trochę mi zeszło, nie chciało mi się, miałam inne obowiązki, inne rzeczy były ciekawsze. A tak serio nie jest to najlżej napisana książka. Ogrom informacji ściśniętych na ciut ponad 200 stronach. Jednak pod koniec wiedziałam co mnie do niej zniechęciło. To, że już na początku dowiedziałam się, że Erhard Loretan nie żyje.

Mimo, że jego nazwisko dla wielu jest znane, ja nie znałam jego losów i wolałabym o końcu dowiedzieć się na końcu. Bo jakoś cały zapał do niej mi siadł. A przecież działo się dużo. Erhard Loretan był człowiekiem nieprzeciętnym.

Choć chciałabym, poznać go bliżej, bo jednak Ryczące ośmiotysięczniki skupiają się tylko na górach i jego osiągnięciach. O reszcie tego jaki był, jest kilka wzmianek, w tym jedna szczególnie tragiczna. Może to był jego wybór, w końcu zamieszanie wokół jego osoby nie sprawiało mu szczególnej radości.

Wydanie jest cudne, nawet mi nie udało jej się zniszczyć, zabierając ja wszędzie, licząc na wenę. Choć nie obraziłabym się na ciut mniejszy format.

I tak jak na nią narzekam, uważam, że to godna uwagi pozycja, która zostanie w moim domu. Bo jako dzieciak z przyjemnością bym po nią sięgnęła, szukając dreszczyku przygody. Zwłaszcza wiedząc, że to nie bajka. Choć muszę przyznać, że nie raz włos mi się na głowie jeżył, jak wyobrażałam sobie, to o czym czytałam. Więc liczę, że i mój syn kiedyś po nią sięgnie.

A ja mam ochotę przeczytać historię kolejnego himalaisty.

Nie mogę napisać, że kocham góry, bo nie często tam bywam. Mieszkam nad morzem i to jakoś dla mnie bardziej naturalne środowisko. Jednak muszę przyznać, że fascynują mnie ludzie, którzy podporządkowali swoje życie szczytom. A wszystko zaczęło się od Adama Bieleckiego.

Czytałam ją ponad miesiąc. Trochę mi zeszło, nie chciało mi się, miałam inne obowiązki, inne rzeczy były...

Niezwykła postać.
Zwykła biografia.
Jednak absolutnie nie żałuję, że po nią sięgnęłam.
Nie straciłam czasu.
Poznałam ważną historycznie (górsko!) postać, o której wiedziałam niewiele.
Myślę, że dość dobrze opisuje osiągnięcia Erharda Loretana chociaż nie w klasyczny, chronologiczny sposób.
Trzeba wziąć pod uwagę, że sam himalaista brał (w pewnym stopniu) udział w tworzeniu "Ryczących ośmiotysięczników" , a tekst powstał kilka dobrych lat temu.
Jest dobrze, ale nie fascynująco.
Mam wrażenie, że książka nie oddaje tej pasji, fascynacji na jaką trzeci zdobywca Korony Himalajów zasługuję.

I jeszcze jedno.
O ile seria górska od agory jest wydana świetnie to ja się pytam: dlaczego zdjęcia są nie podpisane?

Niezwykła postać.
Zwykła biografia.
Jednak absolutnie nie żałuję, że po nią sięgnęłam.
Nie straciłam czasu.
Poznałam ważną historycznie (górsko!) postać, o której wiedziałam niewiele.
Myślę, że dość dobrze opisuje osiągnięcia Erharda Loretana chociaż nie w klasyczny, chronologiczny sposób.
Trzeba wziąć pod uwagę, że sam himalaista brał (w pewnym stopniu) udział w...

Ciekawa postać, książka już mniej. Można przeczytać dla zabicia czasu.

Ciekawa postać, książka już mniej. Można przeczytać dla zabicia czasu.

+!

+!

Naprawdę fascynuje mnie tematyka himalaizmu i alpinizmu, lubię czytać biografie i przemyślenia wspinaczy... Nic więc dziwnego, że od "Ryczących ośmiotysięczników" oczekiwałam całkiem sporo - w końcu to opowieść o Loretanie, trzecim (po Messnerze i Kukuczce) zdobywcy wszystkich ośmiotysięczników na świecie. Każdy rozdział składa się z dwóch części - pierwsza to autobiograficzna opowieść Loretana o sobie, druga to zebrane komentarze z gazet, wypowiedzi jego bliskich lub innych wspinaczy, czasem opinie specjalistów o samej wspinaczce i warunkach górskich. Z niemałym rozczarowaniem muszę przyznać, że te krótsze wstawki od innych przypadły mi do gustu znacznie bardziej niż autobiografia Loretana. Po pierwsze, brak mi tu ułożonej chronologicznie historii, jakiejś biograficznej klamry, chociaż krótkiej opowieści o dzieciństwie... Loretan opowiada o różnych przygodach wspinaczkowych, ale w bardzo nieuporządkowany sposób - o niektórych górach bardzo szczegółowo, o innych zaś ledwo wspomina, jakby "zaliczonych po drodze" kilka ośmiotysięczników nie było wartych uwagi. Do tego strasznie irytuje mnie jego przechwałkowy styl. Że to przecież "żaden wyczyn" wejść na najwyższe szczyty Himalajów, gdy droga jest "łatwa" albo założono gdzieniegdzie poręczówki. W którymś z rozdziałów zacytowano nawet wściekłego przewodnika górskiego, do którego zgłosił się starszy pan - niemający dotąd nic wspólnego ze wspinaczką, a chcący porwać się na najwyższe szczyty, "bo Loretan powiedział, że to łatwizna". Widać nie tylko mnie to irytuje... ;)
Najnowsze wydanie książki pojawiło się na rynku już po śmierci Loretana i zawiera króciutkie streszczenie jego dalszego życia, już po zdobyciu wszystkich ośmiotysięczników. Najpierw tragiczna śmierć dziecka, potem ukochanej, a na końcu i on sam - którego większość uważała za wręcz nieśmiertelnego - zginął w górach. Na trasie, którą pewnie sam nazwałby "bułką z masłem". Choć w świecie himalaizmu i alpinizmu Loretan to postać niewątpliwie wyjątkowa, a wręcz i legendarna, to jednak jego autobiografia jest książką po prostu przeciętną.

Naprawdę fascynuje mnie tematyka himalaizmu i alpinizmu, lubię czytać biografie i przemyślenia wspinaczy... Nic więc dziwnego, że od "Ryczących ośmiotysięczników" oczekiwałam całkiem sporo - w końcu to opowieść o Loretanie, trzecim (po Messnerze i Kukuczce) zdobywcy wszystkich ośmiotysięczników na świecie. Każdy rozdział składa się z dwóch części - pierwsza to...