Ależ życie pisze scenariusze! Literaci mogą się schować.

Dziś Anna Sundberg jest kobietą, Szwedką, mamą, nauczycielką. Autorką tej książki.

Kiedyś Anna była niepokorną córką, pannicą, która w życiu nie umiała znaleźć celu ani sensu. I znalazła, a właściwie, to nowe życie znalazło ją.

Chwilę potem została żoną terrorysty, wojownika dżihadu, prywatnie męskiego i opiekuńczego przystojniaka z zadbaną brodą i z kałachem na ramieniu. Trafił się jej jeden z najgroźniejszych islamskich terrorystów, bliski współpracownik przywódcy Al-Ka’idy, Osamy Bin Ledena. Zafascynowało ją słowo głoszone przez Koran, nowa wiara i dżihad (w sensie dokładania starań i ponoszenie trudów, by wzmocnić wiarę i trafić do lepszego miejsca). Uwierzyła w Allaha i świętą wojnę. Szczęście odnalazła w społeczności pełnej zakazów, prostym i ascetycznym życiu we wspólnocie, regulowanym restrykcyjnymi zasadami, ale dającymi jej poczucie sensu życia i bezpieczeństwa. Co spowodowało, że odeszła? Bo po 16 latach powiedziała „cześć” i została wolną kobietą.

Dziś Anna jest znowu Europejką, mamą, wdową, kobietą, która miała odwagę i znalazła sposób, by się uwolnić fizycznie i psychicznie. W książce, która jest wspomnieniem, dzieli się swoimi doświadczeniami i wiedzą ze światem, w tym m.in. z młodymi dziewczynami, które nie umieją się odnaleźć i ciekawym okiem zerkają na oczekujący i wabiący je islamski świat.

Ocenę wystawiam nie ze względu na walory literackie, ale poznawcze. To potrzebna książka. Napisana jako świadectwo, wyjaśnienie, oczyszczenie, ku przestrodze.

Ależ życie pisze scenariusze! Literaci mogą się schować.

Dziś Anna Sundberg jest kobietą, Szwedką, mamą, nauczycielką. Autorką tej książki.

Kiedyś Anna była niepokorną córką, pannicą, która w życiu nie umiała znaleźć celu ani sensu. I znalazła, a właściwie, to nowe życie znalazło ją.

Chwilę potem została żoną terrorysty, wojownika dżihadu, prywatnie męskiego i...