Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy będę tak przemierzać ten czytelniczy rok to pod koniec będę mogła śmiało powiedzieć że jestem osobą o psychicznie zrównoważonych emocjach... Ale do rzeczy... Po prostu nie wierzę i nie chcę tak naprawdę przyjmować do wiadomości że takie historie dzieją sie na codzień. Poprostu Nie!! Ksiazka sama w sobie jest zwyklym opisem ( zwyklym ale jakże gleboko-psychicznym) miejsca przetrzymywania niewolników z roznych czesci Europy. Miejscem tortur psychicznych i fizycznych tortur tęsknoty za sobą samym ojczyzną rodziną i aspektami normalnej codzienności. Moje serce krwawi umysł krzyczy nie a ciało przechodzi dreszcz... Przeczytałam śledziłam poznałam każde miejsce przetrzymywania ( mapy google wikipedia) każdego terrorystę (starałam się obejrzeć ) przeżywałam strach i tęsknotę i dalej jestem w głębokim szoku. Czytają i przemierzajac miedzy informacjami dotarłam ze w podobnej sytuacji jak bohater znalezli sie też " nasi" reporterzy zamarłam bo w końcu codziennie ogladamy wiadomosci i niekiedy samej mnie zdarzyło sie pomyśleć " ale kasa ale zobaczył " dziś po lekturze cofam te słowa i niechcem by reporterzy byli w tak niebezpiecznych miejscach jakimi są Syria Turcja itp. Niechce bo wiem że porwani ludzie są jak i ich rodziny pozostawieni sami sobie ( panstwa odmówiły płacenia okupu tylko dlatego by TERRORYZM nie wzrastał -a ludzie pojechali po to by pokazać prawdę) Mogłabym pisać o swoich odczuciach wiecej ale tu urwę temat... Zostawie wam furtkę zachęty byście mogli poczuć sie jak zakładnik. Zakładnik Isis a czy zostaniecie uwolnieni czy macie silne nerwy to juz wy musicie sie zdecydować - dla mnie książka ta nie jest to błaha i prostą opowieścią jest to historia której niezapomnę dlatego 9/10