Po pierwsze- jeśli już zabieracie się za czytanie tej książki to nie róbcie tego w nocy (tak, ja ją czytałam nocą), podnosi ciśnienie lepiej niż najlepsza włoska kawa. Brak snu gwarantowany. Serio.
Bardzo ciekawa kompozycja tekstu. Podział na trzy rozdziały, w którym pierwszy to ten gdzie naprawdę ofiary mają głos, szokujące świadectwa. Niestety historie są bardzo podobne pod względem wychowawczym i środowiskowym bohaterów. Dlatego jeśli ciemnogród, w którym żyjemy będzie mylił seksualizację dzieci z ich edukacją seksualną to powodzenia, bo będzie tak samo, a może z czasem jeszcze gorzej. Dzieci po prostu trzeba uczyć tego, co jest ich strefą intymną, gdzie są granice, których nie może przekroczyć NIKT- ojciec, matka, ksiądz, policjant, nauczyciel..., żeby wiedziały kiedy dzieje im się krzywda, że coś jest zwyczajnie złe.
Karygodne wypowiedzi, w których sugeruje się, że „dzieci kuszą”. Naprawdę? Dziecko kusi dorosłego człowieka? Tylko zwyrodnialec może wyartykułować coś takiego. Kusić to może ciastko jak ktoś jest na diecie, żeby je zjeść. Określenie tego typu odnoszące się do nieletniego jest obrzydliwe, tym bardziej jeśli w ten sposób interpretuje je dorosły.
Opisane wewnętrzne procedury kościoła co do pedofilii, nie rozumiem tego w ogóle, to przestępstwo. Kościół zyskałby niezliczone ilości wiernych, gdyby zwyczajnie takie jednostki eliminował i pomagał wsadzić za kratki. Wyszliby na tym fantastycznie wizerunkowo.
Myślę, że esencją całej książki będzie dla mnie pogląd, że póki kościół katolicki nie przestanie postrzegać pedofilii wyłącznie jako grzechu do odpuszczenia to nie będzie dobrze. Molestowanie to przestępstwo, jeśli chodzi o dziecko robi się jeszcze jakoś dodatkowo moralnie ohydne, więc kk powinien przestać się bawić w śmieszne wewnętrzne procedurki i umożliwić karanie zwyrodnialców.
Sama książka porusza wiele zagadnień związanych z samym procederem- odszkodowania, pomoc psychologiczna, wsparcie środowiska, postępowanie przy zgłaszaniu i późniejszym toczeniu się sprawy. Generalnie ciekawa. Napisałabym, że polecam wszystkim jako lekturę obowiązkową- nie jako atak na polski kościół, ale lustro, w którym powinni przejrzeć się wszyscy ludzie, nie tylko wierni.

Po pierwsze- jeśli już zabieracie się za czytanie tej książki to nie róbcie tego w nocy (tak, ja ją czytałam nocą), podnosi ciśnienie lepiej niż najlepsza włoska kawa. Brak snu gwarantowany. Serio.
Bardzo ciekawa kompozycja tekstu. Podział na trzy rozdziały, w którym pierwszy to ten gdzie naprawdę ofiary mają głos, szokujące świadectwa. Niestety historie są bardzo podobne...