Są takie książki, które po przeczytaniu rzucamy w kąt i natychmiast o nich zapominamy. Są również takie, które wywołują żal, gdyż kończą się zbyt szybko. Te pozostają z nami na długo, jeśli nie za zawsze. Nie potrafimy o nich zapomnieć, przywołujemy w pamięci fragmenty, wzdychamy z sentymentem. Mam kilka takich pozycji, a niedawno dołączyła do ich zacnego grona najsmaczniejsza, najbardziej pachnąca powieść, jaką kiedykolwiek czytałam.
"Zapach czekolady" kupiłam kiedyś (jak to u mnie często bywa) przez przypadek. Odleżała biedna swoje, bo jakieś półtora roku. Dlaczego? Jakoś wcześniej się nie złożyło. Widać musiał przyjść odpowiedni czas, abym po nią sięgnęła. Jestem nią absolutnie zachwycona.
O czym jest?
Wiedeń, 1881 rok. August Liebeskind, porucznik cesarsko-królewskiej armii, kończy służbę. Długo zastanawia się nad nowym zajęciem. Ostatecznie godzi się na propozycję stryja i przyjmuje ofertę pracy w jego manufakturze czekolady. Przez przypadek poznaje piękną kobietę. Między nim a Eleną wybucha płomienny romans. August zakochuje się w Elenie i wtedy dowiaduje się, iż wybranka jego serca jest mężatką. Związek, który od teraz muszą ukrywać przed światem, przerywa nagle tragiczne wydarzenie. Elena rzekomo ginie w pożarze teatru. Zrozpaczony mężczyzna postanawia nauczyć się sztuki wyrobu pralinek, aby móc stworzyć tę jedną, niepowtarzalną przypominająca mu o utraconej ukochanej. Wkrótce jego wyroby stają się sławne nie tylko w Wiedniu. Ich smak wydobywa z ludzi najskrytsze marzenia i doprowadza do ekstazy.

Cała recenzja jest dostępna na: ksiazkowe-pasje.pl

Są takie książki, które po przeczytaniu rzucamy w kąt i natychmiast o nich zapominamy. Są również takie, które wywołują żal, gdyż kończą się zbyt szybko. Te pozostają z nami na długo, jeśli nie za zawsze. Nie potrafimy o nich zapomnieć, przywołujemy w pamięci fragmenty, wzdychamy z sentymentem. Mam kilka takich pozycji, a niedawno dołączyła do ich zacnego grona...