Zawiodłam się... Książka porusza temat ciężkiej choroby, ale został on potraktowany po macoszemu. Chodziło tylko o dodanie fabule dramaturgii. Sama historia niczym szczególnym się nie wyróżnia. Czyta się ją nieźle, ale uleci z głowy szybciutko. Zakończenie łatwe do przewidzenia i trochę za słodko-pierdzące. Nie wróciłabym do niej więcej.

Zawiodłam się... Książka porusza temat ciężkiej choroby, ale został on potraktowany po macoszemu. Chodziło tylko o dodanie fabule dramaturgii. Sama historia niczym szczególnym się nie wyróżnia. Czyta się ją nieźle, ale uleci z głowy szybciutko. Zakończenie łatwe do przewidzenia i trochę za słodko-pierdzące. Nie wróciłabym do niej więcej.

Świetna powieść.
Polecam.

Świetna powieść.
Polecam.

Bardzo lekka lektura, chociaż podejmuje poważne tematy życia codziennego. W sam raz na leniwy weekend pod kocem z herbatą. Nie oczekiwałam niczego więcej, ani niczego mniej. Czyta się ją szybko i równie szybko można o niej zapomnieć.
———
„Trzeba grać takimi kartami, jakie daje nam los. I nie zawsze jest łatwo, ale nigdy nie wiadomo, jaką kartę los ma dla Ciebie w zanadrzu. ”

Bardzo lekka lektura, chociaż podejmuje poważne tematy życia codziennego. W sam raz na leniwy weekend pod kocem z herbatą. Nie oczekiwałam niczego więcej, ani niczego mniej. Czyta się ją szybko i równie szybko można o niej zapomnieć.
———
„Trzeba grać takimi kartami, jakie daje nam los. I nie zawsze jest łatwo, ale nigdy nie wiadomo, jaką kartę los ma dla Ciebie w zanadrzu. ”

Plan zapewne był ambitny. Ale wyszła sobie taka historia wyidealizowanej przyjaźni, skrótów oraz częstego występowania słowa "cząstka". Na samotny wieczór albo weekend pod kocem.

Plan zapewne był ambitny. Ale wyszła sobie taka historia wyidealizowanej przyjaźni, skrótów oraz częstego występowania słowa "cząstka". Na samotny wieczór albo weekend pod kocem.

Vanessa Greene dobra jest na każdą pogodę. I na leniwe lato i na pochmurne listopadowe dni.
Jej książki są lekkie i przyjemne w czytaniu ale nie głupie. Mówią o wartości przyjaźni, że z każdego dołka jest jakieś wyjście jeśli tylko się zmobilizujemy i zaczniemy go szukać. Że fajni ludzie są wokół nas i że nigdy nie wiadomo jaką niespodziankę los dla nas szykuje.

Vanessa Greene dobra jest na każdą pogodę. I na leniwe lato i na pochmurne listopadowe dni.
Jej książki są lekkie i przyjemne w czytaniu ale nie głupie. Mówią o wartości przyjaźni, że z każdego dołka jest jakieś wyjście jeśli tylko się zmobilizujemy i zaczniemy go szukać. Że fajni ludzie są wokół nas i że nigdy nie wiadomo jaką niespodziankę los dla nas szykuje.

Książka dla mnie z gatunku tych bardzo przyjemnych, zmusza do przemyśleń i odważnych decyzji, może rzeczywiście warto zrobić taką listę marzeń, które na pierwszy rzut oka wydają się niemożliwe do spełnienia?...

Książka dla mnie z gatunku tych bardzo przyjemnych, zmusza do przemyśleń i odważnych decyzji, może rzeczywiście warto zrobić taką listę marzeń, które na pierwszy rzut oka wydają się niemożliwe do spełnienia?...

"Cząstka ciebie i mnie" to książka z dużym i niestety niewykorzystanym potencjałem. A szkoda, gdyż poruszany przez Greene temat jest bardzo ważny. Jego odpowiednie przedstawienie mogłoby zrobić wiele dobrego dla postrzegania problemów i potrzeb ludzi cierpiących na stwardnienie rozsiane...
Głównymi bohaterkami powieści są dwie przyjaciółki, które znają się jeszcze z czasów studenckich. Wtedy właśnie, wg Sophie dla zabawy, ułożyły listy planów na przyszłość. Isla - spontaniczna, artystyczna dusza całe życie dąży do zaliczenia wszystkich punktów owej listy. W momencie rozpoczęcia powieści mieszka w Amsterdamie, pracuje w teatrze, a przed nią zdaje się rozpościerać świetlana przyszłość. Sophie schowała jednak swą listę na dno szuflady. W dzieciństwie przytłoczona wymaganiami narzuconymi przez wysoko postawionych rodziców, uciekła w małżeństwo ze starszym od siebie mężczyzną. Mieszka w Bristolu i wiedzie pozornie szczęśliwe życie. Wszystko wydaje się być jak w bajce, dla obydwu kobiet nadchodzą jednak ciężkie dni. Isla dowiaduje się o chorobie, która zdaje się być wyrokiem. Sophie z kolei zaczyna podejrzewać, iż jej mąż nie jest do końca tym, kogo poślubiła 10 lat wcześniej. Czy przyjaźń okaże się dostatecznie silna, by pokonać wszystkie przeciwności?
Jest to dość dobra powieść, jednak nie zadowoliła mnie w pełni. Narracja pisana lekko, czyta się więc bardzo przyjemnie, jednak dialogi powodowały zgrzyty... Brzmiały nienaturalnie, zbyt pompatycznie i wydumanie, szkoda. Wątek Isli potraktowany zbyt powierzchownie, mimo iż stanowi największy atut tej historii. Gdyby tylko go rozwinąć, ukazać codzienne zmagania się z chorobą, jej wzloty i upadki w dłuższym okresie czasu, niż ten lekko ponad miesiąc, jak miało to miejsce... Brakowało mi również większego skupienia się na uczuciach dziewczyny po diagnozie, z którą pogodził się niespodziewanie szybko. Wątek Sophie w ogóle mi tu nie pasował, choć był ciekawy. Skupienie się na Isli, pozostawienie Sophie jako uzupełnienie powieści, wsparcie i byłoby super. Zakończenie słodziutkie, kto zdążył mnie już poznać wie, iż to nie do końca mój gust. Postać Rafaela bardzo ciekawa i również zbyt słabo rozwinięta. Plus za prolog i epilog ciekawie ukazujące ideę, która przyświecała autorce. Podsumowując, nie jest źle, lecz brak skupienia na jednym temacie...

"Cząstka ciebie i mnie" to książka z dużym i niestety niewykorzystanym potencjałem. A szkoda, gdyż poruszany przez Greene temat jest bardzo ważny. Jego odpowiednie przedstawienie mogłoby zrobić wiele dobrego dla postrzegania problemów i potrzeb ludzi cierpiących na stwardnienie rozsiane...
Głównymi bohaterkami powieści są dwie przyjaciółki, które znają się jeszcze z...

"Cząstka ciebie i mnie".
Od początku domyśliłam się, że losy dwóch bohaterek/przyjaciółek zmieni się lub, że coś je połączy.
Jest to książka o prawdziwej przyjaźni, wyrzeczeniach, marzeniach, rozstaniach i powrotach :)

"Cząstka ciebie i mnie".
Od początku domyśliłam się, że losy dwóch bohaterek/przyjaciółek zmieni się lub, że coś je połączy.
Jest to książka o prawdziwej przyjaźni, wyrzeczeniach, marzeniach, rozstaniach i powrotach :)

Książka bardzo mi sie podobała, myślę, że każda z nas chciałaby mieć taka przyjaciółkę, czytało się ją extra , nie mogłam jej odłożyć bo chciałam się dowiedzieć co dalej. Książka bardzo życiowa poruszająca, Polecam.

Książka bardzo mi sie podobała, myślę, że każda z nas chciałaby mieć taka przyjaciółkę, czytało się ją extra , nie mogłam jej odłożyć bo chciałam się dowiedzieć co dalej. Książka bardzo życiowa poruszająca, Polecam.

Diagnoza jaka i mnie spotkała w tym samym wieku co bohaterkę tej książki, zmieniła moje życie w bardzo podobny sposób. Listy marzeń nie posiadałam takiej jak Isla i jej najlepsza przyjaciółka Sophie i tego mogę żałować. To książka o niesamowitej przyjaźni i chorobie jaka jest w obecnych czasach coraz bardziej rozpowszechniona wśród coraz młodszych.

Diagnoza jaka i mnie spotkała w tym samym wieku co bohaterkę tej książki, zmieniła moje życie w bardzo podobny sposób. Listy marzeń nie posiadałam takiej jak Isla i jej najlepsza przyjaciółka Sophie i tego mogę żałować. To książka o niesamowitej przyjaźni i chorobie jaka jest w obecnych czasach coraz bardziej rozpowszechniona wśród coraz młodszych.