Ta niewielkich rozmiarów książka to zapis bardzo osobistych, głębokich i przyjacielskich rozmów między Amosem Ozem a jego redaktorką Szirą Chadad. Absolutnie nie jest to typowy wywiad, który powinno się czytać przez pryzmat literatury autora. Nie, nie. To rozmowy, w trakcie których czytania czuć chemię, intelektualne pokrewieństwo, zaczepki i otwartość. Sam Amos mówi w pewnym momencie, że wielkim darem jest to, że mają siebie w kontekście słuchaczy. Bo w dzisiejszych czasach nie łatwo jest znaleźć kogoś, kto będzie chciał słuchać. I ta rozmowa własnie taka jest. Luźna, przyjacielska. O życiu przede wszystkim. O dorastaniu, o relacjach, o erotyce, o płciach, o feminizmie, o perspektywach, o literaturze Amosa i literaturze w ogóle, o pisaniu, o tworzeniu, o życiu w kibucu i o Izraelu. Rozmawiają oni z szacunkiem do siebie nawzajem, ale również z odwagą. A jest to ważne, bo reprezentują różne płcie, różne pokolenia, różne doświadczenia i różne pozycje. Żadna ze stron nie dominuje, choć wiadomo, to Oz mówi więcej, ale Chadad nie boi się z nim nie zgadzać i nie boi się wchodzić w dyskusję. Ale jak elokwentna, głęboka i wspaniała jest to dyskusja!
Nie czytałam do tej pory nic Oza i nie przeszkadzało to zupełnie w odbiorze tej rozmowy. Wręcz przeciwnie. Wiem teraz, jak autor mówi, co mówi, jakie ma przemyślenia i opinie, znam pewne okoliczności powstawania danych pozycji, znam zarys tła jego życia i twórczości i czuję się bardzo zachęcona do poznania jego twórczości. I wiem dokładnie po które książki chce sięgnąć. Do książki mnie zachęciła @bukbuk.pl. Pytałam, czy trzeba znać wcześniejsze pozycje i dostałam odpowiedź, że nie. I zdecydowanie się z tym zgadzam. Bardzo polecam!

Ta niewielkich rozmiarów książka to zapis bardzo osobistych, głębokich i przyjacielskich rozmów między Amosem Ozem a jego redaktorką Szirą Chadad. Absolutnie nie jest to typowy wywiad, który powinno się czytać przez pryzmat literatury autora. Nie, nie. To rozmowy, w trakcie których czytania czuć chemię, intelektualne pokrewieństwo, zaczepki i otwartość. Sam Amos mówi w...