Najnowsze artykuły
- ArtykułyLubimy czytać – ale gdzie najbardziej? Jakie są wasze ulubione miejsca na lekturę?Anna Sierant12
- Artykuły„Rękopis Hopkinsa”: taka piękna katastrofaSonia Miniewicz2
- ArtykułyTrzeci sezon „Bridgertonów” tuż-tuż, a w Świątyni Opatrzności Bożej niecodzienni gościeAnna Sierant4
- ArtykułyLiteratura młodzieżowa w Polsce: Słoneczna wiosna z Martą ŁabęckąLubimyCzytać1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Szira Chadad
1
7,6/10
Pisze książki: reportaż
Szira Chadad jest absolwentką Columbia University i doktorem literaturoznawstwa oraz redaktorką książek i scenariuszy. Oprócz ostatnich powieści Amosa Oza redagowała m.in. książki Zeruyi Shalev, Savyon Liebrecht czy Drora Mishaniego. We współpracy z tym ostatnim stworzyła scenariusz serialu Wisdom of the Crowd, do którego prawa zakupiły NBS i Universal Studios.
7,6/10średnia ocena książek autora
75 przeczytało książki autora
130 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Z czego powstaje jabłko? Amos Oz
7,6
Przypadkiem wpadła mi w ręce książka “Z czego powstaje jabłko”, będąca zapisem rozmów Sziry Chadad z Amosem Ozem, uznawanym za jednego z najwybitniejszych pisarzy współczesnego Izreala. Nie jest to wywiad, bo choć lekko niesymetryczny, jest to zapis rozmowy dwójki przyjaciół. Jak wskazuje Szira jest to pewnego rodzaju portret Amosa Oza. Przyznam się, że nigdy nie czytałem żadnej książki tego autora, więc było to dla mnie spotkanie całkowicie nowym człowiekiem.
Dla kogoś urodzonego na przełomie milleniów rzeczywistość opisywana przez Amosa Oza, przede wszystkim część dotycząca jego młodości, była po prostu szokująca. Pierwszych kilkadziesiąt lat życie Amos Oz spędzał w kibucu, dobrowolnej wspólnocie funkcjonujących na socjalistycznych zasadach. Tam zaczął swoją karierę pisarską, założył rodzinę i miał dzieci. Wspomnienia z tego okresu są interesującym studium konfliktu indywidualizmu, ktoś by mógł nawet rzec jednostki wybitnej, z interesem grupowym w społeczeństwie, w którym ludzie dobrowolnie oddają znaczną część swojej autonomii. Trzeba to jednak podkreślić, że konflikt ten nie opiera się na przemocy – Amos jest członkiem kibucu z własnej woli, granice samostanowienia są polem do negocjacji, a on sam w każdej chwili może wspólnotę opuścić. Lata później, gdy opuszcza kibuc nie powstrzymuje się od oceny społeczności intecjonalnych, wystawiającą im słodko gorzką recenzję. Wskazuje na zalety takiego rozwiązania, ale także zwraca uwagę na pewne patologie, analizując nie tylko ich występowanie, ale także swoją reakcje na nie, czy raczej brak tej reakcji.
Jak najbardziej warte refleksji były również przemyślenia autora na temat współczesności i zachodzących w świecie zmian, które Amos nazywa „infantyzalizacją ludzkości”. Dużo mówi o literaturze i jej roli, na poziomie indywidualnym pozwalająca przekroczyć granicę, poznać inną perspektywę oraz na poziomie grupy, o wpływie myślicie na życie polityczne (cyt: „(…) ale to tylko w okresach rewolucji.”).
Przebijającym się motywem jest również konflikt między formą a treścią, między intencją a wykonaniem. Autorzy rozmawiają o tym w kontekście feminizmu i #metoo, ale także zmian zachodzących w świecie akademickim, w katedrach literaturoznawstwa. Wyśmiewa najpopularniejsze pytanie, także polskiej, edukacji „Co autor miał na myśli” ukazując jego absurd „(…) chciał coś powiedzieć [autor analizowanego tekstu], ale z powodu trudności z wysłowieniem nie udało mu się wyrazić tego, co chciał, dlatego my – nauczyciel razem z klasą – wyłuskamy ten zamysł z jego jąkaniny i powiemy za niego to, co by powiedział, gdyby umiał się wysłowić.”. Narzeka także na redukcjonizm w aktualnej analizie literatury, która sprowadza każdą opowieść do opowieści o władzy i kontroli.
„Z czego powstało jabłko” to dla mnie opowieść doświadczonego człowieka o konfliktach. Sporze między młodością a starością, autonomią a kolektywem, formą a treścią z punktu widzenia weterana, który miał okazję walczyć po obu stronach barykady. Wartościowa lektura.
Z czego powstaje jabłko? Amos Oz
7,6
Ta niewielkich rozmiarów książka to zapis bardzo osobistych, głębokich i przyjacielskich rozmów między Amosem Ozem a jego redaktorką Szirą Chadad. Absolutnie nie jest to typowy wywiad, który powinno się czytać przez pryzmat literatury autora. Nie, nie. To rozmowy, w trakcie których czytania czuć chemię, intelektualne pokrewieństwo, zaczepki i otwartość. Sam Amos mówi w pewnym momencie, że wielkim darem jest to, że mają siebie w kontekście słuchaczy. Bo w dzisiejszych czasach nie łatwo jest znaleźć kogoś, kto będzie chciał słuchać. I ta rozmowa własnie taka jest. Luźna, przyjacielska. O życiu przede wszystkim. O dorastaniu, o relacjach, o erotyce, o płciach, o feminizmie, o perspektywach, o literaturze Amosa i literaturze w ogóle, o pisaniu, o tworzeniu, o życiu w kibucu i o Izraelu. Rozmawiają oni z szacunkiem do siebie nawzajem, ale również z odwagą. A jest to ważne, bo reprezentują różne płcie, różne pokolenia, różne doświadczenia i różne pozycje. Żadna ze stron nie dominuje, choć wiadomo, to Oz mówi więcej, ale Chadad nie boi się z nim nie zgadzać i nie boi się wchodzić w dyskusję. Ale jak elokwentna, głęboka i wspaniała jest to dyskusja!
Nie czytałam do tej pory nic Oza i nie przeszkadzało to zupełnie w odbiorze tej rozmowy. Wręcz przeciwnie. Wiem teraz, jak autor mówi, co mówi, jakie ma przemyślenia i opinie, znam pewne okoliczności powstawania danych pozycji, znam zarys tła jego życia i twórczości i czuję się bardzo zachęcona do poznania jego twórczości. I wiem dokładnie po które książki chce sięgnąć. Do książki mnie zachęciła @bukbuk.pl. Pytałam, czy trzeba znać wcześniejsze pozycje i dostałam odpowiedź, że nie. I zdecydowanie się z tym zgadzam. Bardzo polecam!