Kraje Azji Środkowej (Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan)łączy wiele rzeczy. Wszystkie one wchodziły w skład Związku Radzieckiego, zaś religią panującą w nich jest islam. Poza tym są to dyktatury rządzone przez klany rodzinne lub przedstawicieli jednej partii sprawującej władzę od początku uzyskania przez nie niepodległości. Prawa człowieka są w nich stale łamane, zaś w mediach panuje cenzura. Partie opozycyjne albo nie istnieją albo ich działalność jest mocno ograniczona, zaś obywatele żyją na skraju egzystencji. Poza tym kraje te pozostają w napiętych stosunkach z sąsiadami.

Ludmiła Włodek odwiedziła osobiście kraje Azji Środkowej, gdzie przeprowadziła rozmowy z tamtejszymi mieszkańcami. Opowiedzieli jej oni o swoim życiu, marzeniach, trudnej sytuacji politycznej w ich krajach oraz walce o pokój. Z rozmów tych wyłania się obraz tego regionu świata jako miejsca, które z jednej strony próbuje podnieść się po rozpadzie ZSRR i mozolnie buduje swoją państwowość, zaś z drugiej ulega wpływom radykalnych grup islamistycznych oraz targane jest ciągłymi konfliktami etnicznymi.

Reportaż ten został napisany w 2014 r. i z tego powodu niestety stracił trochę na aktualności z racji tego, iż od tego czasu w niektórych krajach (Kirgistan, Uzbekistan, Kazachstan) zmieniły się władze oraz doszło tam do kolejnych rozruchów i niepokojów wewnętrznych. Mimo to książkę tę oceniam jako dobrą i przykuwającą uwagę.

Kraje Azji Środkowej (Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan)łączy wiele rzeczy. Wszystkie one wchodziły w skład Związku Radzieckiego, zaś religią panującą w nich jest islam. Poza tym są to dyktatury rządzone przez klany rodzinne lub przedstawicieli jednej partii sprawującej władzę od początku uzyskania przez nie niepodległości. Prawa człowieka są w...