Króciutka, bardzo specyficzna książeczka o prawdziwie baśniowym klimacie. Pełna jest abstrakcji, wieloznaczności i inspirujących sentencji. Wyjątkowa. Jak dotąd nie spotkałam się z niczym podobnym.

Wyspa Kociej Mgły to dom Kotofagów. W jej sercu znajduje się Drzewo Dzikiej Krwi, które ma w sobie ukryte marzenia. Wyspę porastają Miękkie Drzewa, latem rodzące różnokolorowe kłębuszki wełny. Sielanka kończy się jednak, gdy Alfa, istota chroniąca wyspę, odchodzi na Drugi Brzeg. W serca mieszkańców wyspy wkrada się niepokój, a Arcykapłanka Lucia, mogąca uzdrawiać mruczeniem, z dnia na dzień traci moc. Aby uratować wyspę przed powolną śmiercią, zwiadowca-wojownik Pinio, nieformalny władca Pusio i Lucia wyruszają w nieznane do Krainy Magicznych Przedmiotów, gdzie czekają ich niebezpieczeństwo, mądrość i przygoda...

Ten świat był prawdziwym wyzwaniem dla mojej wyobraźni. Zapełniał mi głowę obrazami tak abstrakcyjnymi, tak oryginalnymi, że musiałam zwolnić tempo i skupić się na opisie, by na pewno niczego nie przekręcić. Przykładem niech będzie NieŚpioch, galaretowaty stworek przypominający krasnala o czarnej twarzy i tułowiu, z drewnianymi kończynami i niebieską czapeczką z wskazówkami zegara. Musiałam się nieźle natrudzić by przyzwyczaić się do konwersacji z takim osobnikiem.

Ta lektura miała swoje bardziej i mniej wciągające momenty. Często wymagała wysokiego skupienia by zrozumieć rozmowy bohaterów. Przebijał się przez nią silny klimat baśniowego odrealnienia, tutaj wyjątkowo mocny. Wiele baśni czerpie garściami z naszej rzeczywistości, ale tutaj królowała wyobraźnia. Spodziewałam się praktycznie wszystkiego. Przekroczenia wszelkich granic, udowodnienia, że nie wiem jeszcze nic o możliwościach wyobraźni.

Myślę, że warto poznać tę baśń, by spróbować czegoś nowego i poszerzyć czytelnicze horyzonty. Trzeba wychodzić ze swej strefy komfortu i raz na jakiś czas przełamać rutynę. Nie planuję w najbliższej przyszłości szukać czegoś podobnego, bo co za dużo to niezdrowo, mogłabym przedobrzyć. Cieszę się jednak, że miałam szansę odwiedzenia tego magicznego świata.

Króciutka, bardzo specyficzna książeczka o prawdziwie baśniowym klimacie. Pełna jest abstrakcji, wieloznaczności i inspirujących sentencji. Wyjątkowa. Jak dotąd nie spotkałam się z niczym podobnym.

Wyspa Kociej Mgły to dom Kotofagów. W jej sercu znajduje się Drzewo Dzikiej Krwi, które ma w sobie ukryte marzenia. Wyspę porastają Miękkie Drzewa, latem rodzące różnokolorowe...