Szósty tom w zaskakująco rażącym stopniu odstaje poziomem od wszystkich poprzednich. Można odnieść wrażenie, że Carlotta Lenzi Iacomelli nie miała pomysłu, a w każdym razie miała dużo gorszy pomysł od swoich poprzedników. Pomińmy już chaos, który jest bolączką całej serii (acz tu przybiera wyjątkowo niewygodne rozmiary). Często na przykład widzimy na papierze wspaniałe obrazy, a autorka, zamiast o nich opowiadać, wyjaśniać ich istotę artystyczną, nudzi na temat życiorysu artysty i to w najgorszy możliwy sposób - urodził się tu, poszedł tam, namalował to i to, zmarł na tamto. A dlaczego zasłużył na miejsce w tej książce, jakie są kluczowe cechy jego twórczości, czym się wyróżniał, w czym tkwi wielkość tego obrazu, który widzimy? Czasem na te pytania dostajemy odpowiedź, ale jeśli już, to w dużej części przypadków tak krótką, że graniczącą z pustosłowiem. Mało tego, zupełnie bez sensu autorka bajdurzy co rusz o życiorysach mecenasów i kolekcjonerów, w ogóle porusza często kwestie, które zdają się zupełnie poboczne względem esencji Sztuki - czy naprawdę nie lepiej wykorzystać tę niewielką ilość tekstu na jak najgłębsze potraktowanie dzieł sztuki i postaci, które je tworzyły, a nie bezbarwne historie osób, które tymi dziełami zaledwie obracały? To wszystko są cenne informacje, ale trzeba ustalić jakieś priorytety, skoro książka ma czterysta stron, a nie cztery tysiące. Nawet "analizy dzieł" wydają się dużo słabiej przeprowadzone niż w poprzednich częściach, można wręcz odnieść wrażenie, że autorka tego tomu słabiej czuje sztukę i traktuje ją nieco encyklopedycznie.

To wszystko brzmi kiepsko, ale ostatecznie nieprzemyślana koncepcja nie zdołała aż tak bardzo przyćmić pewnych uniwersalnych zalet całej serii. Po pierwsze, nie na wszystkich stronach tekst pozostawia aż tak duży niedosyt, w wielu przypadkach jest przynajmniej zadowalający. Po drugie, wyłania się jednak z tego chaosu w miarę klarowny obraz rokoka i klasycyzmu. Po trzecie, zdjęcia dalej piękne. Po poprzednich tomach jest to jednak spore rozczarowanie.

6.0/10

Szósty tom w zaskakująco rażącym stopniu odstaje poziomem od wszystkich poprzednich. Można odnieść wrażenie, że Carlotta Lenzi Iacomelli nie miała pomysłu, a w każdym razie miała dużo gorszy pomysł od swoich poprzedników. Pomińmy już chaos, który jest bolączką całej serii (acz tu przybiera wyjątkowo niewygodne rozmiary). Często na przykład widzimy na papierze wspaniałe...