Szkocja.
Po skalistym wybrzeżu spaceruje starsza kobieta z laską i elegancką czerwoną torebką. Jest sama. Wkrótce wróci do wielkiej, starej posiadłości mającej 12 sypialni, otoczonej olbrzymim, zadbanym ogrodem. Tam czeka na nią dwoje ludzi, gosposia i ogrodnik - to pracownicy. Seniorka traktuje ich dobrze, ale z wyższością i dystansem. Nie tęskni do towarzystwa ludzi. Nie ma rodziny.
Kobieta pije ulubioną herbatę i je ciasteczka imbirowe.
Z niechęcią zerka na swoje odbicie w lustrze. Kiedyś była piękna.... .
Wieczorem pochyla się nad niewielką drewnianą skrzynką zamkniętą na szyfrowy zamek. Co w niej jest? Jakie tajemnice z przeszłości kryje? Czy Veronica odważy się ją otworzyć mając świadomość, że ten akt będzie brzemienny w skutkach jak otwarcie puszki Pandory?
Weronika w końcu podejmuje decyzję i skrzynka została otwarta.
Przeszłość, dawno wyrzucona z pamięci, znowu zaczęła o sobie opowiadać, gdy wybrzmiały jej ostatnie słowa, wieko skrzynki znowu zostało zamknięte i zabezpieczone szyfrem.
Sekrety, skrzętnie skrywane przez dekady, decyzją starej kobiety, będą jeszcze raz uwolnione i udostępnione komuś, kto był ważny, chociaż na to nie zasłużył.
Czy zostaną po raz drugi przeczytane?
Czy zostaną zrozumiane?

Wkrótce, po otwarciu skrzynki, Veronica zaczęła się dziwnie zachowywać. Zleciła agencji poszukującej zaginionych osób odszukanie wnuka, którego istnienie jedynie podejrzewała. Postanowiła też odbyć podróż do Antarktyki na stację pingwinologów. Chciała wesprzeć projekt badań pingwinów Adeli, który niedługo straci finansowanie.
Czy starania kobiety odniosą skutek?
Czy uda jej się znaleźć wspólny język z Patrickiem - nieznanym i obcym mężczyzną- jej wnukiem?
I wreszcie co takiego kryła w sobie tajemnicza drewniana skrzynka, której otwarcie wywołało taką lawinę zmian w życiu seniorki?

Opowieść snuje się powoli. Ma wiele odcieni i dotyczy życia, które często przewrotnie i brutalnie niweczy ludzkie plany. Raz daje nowe szanse, innym razem niespodziewanie i bezpowrotnie odbiera to, co kochaliśmy. W zamian pozostawia rozpacz, pustkę, ból oraz samotność w obliczu kolejnych ciosów i ludzkiej niegodziwości.

Narracja w tej powieści prowadzona jest początkowo przez Veronice, później także przez Patrica.

W czasie śnieżnego antarktycznego lata Veronica obserwuje życie kolonii pingwinów. One nigdy się nie poddają. Mróz, wiatr, śnieżna zawieja, ataki wydrzyków, fok, utrata piskląt i partnerów nie są w stanie odebrać pingwinom woli życia. Zagrozić ich istnieniu może natomiast ludzka bezmyślność w traktowaniu planety powodująca zmiany klimatu.
Pingwiny mają w tej historii znaczenie symboliczne. Przypominają nas - ludzi, nieustannie borykających się z losem.

Historia Veronici, Patrica, trojga pingwinologów oraz Gawa i jego rodziny borykającej się z chorobą nowotworową córki, to opowieść o więziach międzyludzkich, bez których traci się nadzieję i oparcie w życiu. Opowieść o budowaniu trudnych relacji, o poczuciu pustki i zagubienia u ludzi okaleczonych emocjonalnie w dzieciństwie i młodości. Opowieść o potrzebie kochania i bycia kochanym.

Przeczytane w ramach styczniowego wyzwania czytelniczego LC.

Szkocja.
Po skalistym wybrzeżu spaceruje starsza kobieta z laską i elegancką czerwoną torebką. Jest sama. Wkrótce wróci do wielkiej, starej posiadłości mającej 12 sypialni, otoczonej olbrzymim, zadbanym ogrodem. Tam czeka na nią dwoje ludzi, gosposia i ogrodnik - to pracownicy. Seniorka traktuje ich dobrze, ale z wyższością i dystansem. Nie tęskni do towarzystwa ludzi. Nie...