Pod płaszczykiem matematyki oraz baseballu Ukochane równanie Profesora opowiada przede wszystkim o relacjach międzyludzkich, o mierzeniu się z trudną rzeczywistością i o akceptacji samego siebie. Tytułowy Profesor to postać wzbudzająca morze empatii, taki kochany dziadziuś, który pomimo swojej tragicznej sytuacji ma w sobie duże pokłady pasji do swojej ukochanej dziedziny nauki oraz miłości, nie tylko do niej. Jego relacja z Pierwiastkiem jest naprawdę urocza i ze wzruszeniem śledzi się ich wspólne losy.

Choroba Profesora to zupełnie inny temat. Powiedziałabym, że wręcz niewyobrażalny...bo czy można sobie wyobrazić świat, w którym co osiemdziesiąt minut próbujemy się zorientować co się dzieje, kim jesteśmy, jaki mamy dziś dzień i kim są w ogóle ci wszyscy ludzie dookoła, podczas gdy nasze ostatnie wspomnienie miało miejsce kilkanaście lat wcześniej? Pomimo swojej tragedii, Profesor się nie poddaje, pokazuje, że warto żyć i cieszyć się tym co się ma tu i teraz.

Dodatkowo dla mnie, osoby bardzo lubiącej królową nauk, matematyczne smaczki czy też równania to była cudowna wisienka na torcie. Natomiast wątku baseballowego totalnie nie czułam, jako że w Polsce ten sport nie jest specjalnie zakorzeniony, o znaniu zasad nie wspominając - dla mnie czarna magia. Nie umniejsza to jednak powieści, gdyż miłość bohaterów do baseballu wypływa tutaj szerokim strumieniem, a ja cieszyłam się ich szczęściem pomimo braku zrozumienia. Ale przecież nie o to tutaj chodziło.

Powieść na swój sposób wyjątkowa. Polecam z całego serca.

Pod płaszczykiem matematyki oraz baseballu Ukochane równanie Profesora opowiada przede wszystkim o relacjach międzyludzkich, o mierzeniu się z trudną rzeczywistością i o akceptacji samego siebie. Tytułowy Profesor to postać wzbudzająca morze empatii, taki kochany dziadziuś, który pomimo swojej tragicznej sytuacji ma w sobie duże pokłady pasji do swojej ukochanej dziedziny...