Przypominam sobie fotkę z lat dziewięćdziesiątych, zrobioną w Los Angeles podczas zamieszek, które wybuchły w związku z pobiciem czarnego taksówkarza, przedstawiającą chińską czy koreańską straż obywatelską, popalającą na dachu fajki w chwili wytchnienia od pilnowania własnego dobytku. Na tle płonącego, zdewastowanego miasta.
I tak też postrzegałem zawsze tą część amerykańskiego społeczeństwa. Jako skupioną na "tu i teraz" swojego życia, nieprzesadnie uwikłaną w rozdrapywanie ran by tak rzec założycielskich swojej partycypacji w konstrukcie znanym jako Stany Zjednoczone Ameryki. Z pewnością nie konkurującą zajadle o pozycję najbardziej skrzywdzonej w przeszłości grupy etnicznej. Nie żądający dla siebie przesadnej atencji. Nie będący przez to także specjalnie obiektem zaczepek przeróżnych egzaltowanych głupków (panie Nergal weź pan i spal wreszcie ten Koran).
A przecież choćby losy ogromnej rzeszy xix-wiecznych, chińskich robotników kolejowych niosą w tej materii potencjał trudny do wyczerpania.

I tu maleńka niespodzianka w postaci niniejszej książeczki. A ponieważ nie jesteśmy jakimiś wielkimi fanami tych amerykańskich resentymentów i uważamy, że istotnie szkodzą one tamtejszej wspólnocie to trzeba przyznać, że nie udało nam się podczas lektury przepędzić z serca pewnego sceptycyzmu.
Plus za zupełny brak megalomanii, ciekawą formę oraz nieodparty komizm w opisie rozterek bohatera.

Przypominam sobie fotkę z lat dziewięćdziesiątych, zrobioną w Los Angeles podczas zamieszek, które wybuchły w związku z pobiciem czarnego taksówkarza, przedstawiającą chińską czy koreańską straż obywatelską, popalającą na dachu fajki w chwili wytchnienia od pilnowania własnego dobytku. Na tle płonącego, zdewastowanego miasta.
I tak też postrzegałem zawsze tą część...