Podoba mi się, w jaki sposób autor wykorzystuje zwykłe codzienne wydarzenia, które spotykają jego i członków jego rodziny, by zbudować zgrabny obrazek z niebanalną puentą. To są raczej obrazki autobiograficzne i miniwspomnienia niż opowiadania. Czyta się to bardzo dobrze, ale ponieważ rodzice autora pochodzą z Polski, więc jest też w tych rodzinnych opowieściach kilka "polskich wątków". I tu łyżka dziegciu w beczce miodu. Jak można w tekstach pisarza z Izraela czytać coś takiego: Ojciec mówi w czasie wojny do córki, późniejszej matki Kereta, która była wtedy dzieckiem: "Naziści, mówił, chcą zetrzeć z powierzchni ziemi nazwisko naszej rodziny, a ty jesteś jedyna, która może sprawić, że ono przetrwa. Twoim zadaniem jest przeżyć wojnę..."). Nikt nie mówił "naziści" ani w czasie wojny, ani po wojnie. Nikt nie znał takiego słowa, a zwłaszcza Żydzi. Byli Niemcy, po prostu: Niemcy, a później niemcy. Czy to jakiś brak w edukacji autora czy raczej celowa dezinformacja wg reguł niemieckich? W innym fragmencie czytamy: "Kiedy mama przemycała do getta jedzenie dla rodziców, w tym miejscu [czyli na Chłodnej] trzeba było ominąć wachę z nazistowskimi żołnierzami". "Nazistowskimi"! Dla polskiego czytelnika, znającego realia, coś takiego jest nie do przyjęcia i psuje cały "literacki" efekt. Na marginesie warto dodać, że autor często opisuje fragmenty biografii swego ojca. Podaje m.in. następujące fakty: ojciec w czasie okupacji ukrywał się z kilkoma osobami 600 dni w ziemiance, gdzie było tak mało miejsca, że mógł tylko siedzieć. Nie ma słowa o tym, gdzie to było i kto mu pomagał przez ten czas. Przecież jakaś polska rodzina musiała z narażeniem własnego życia ukrywać te osoby i je żywić niemal dwa lata. To im, ich poświęceniu ojciec Kereta zawdzięcza to, że przeżył wojnę. Ale o tym ani słowa.. Ani słowa. Bardzo to rozczarowujące.

Podoba mi się, w jaki sposób autor wykorzystuje zwykłe codzienne wydarzenia, które spotykają jego i członków jego rodziny, by zbudować zgrabny obrazek z niebanalną puentą. To są raczej obrazki autobiograficzne i miniwspomnienia niż opowiadania. Czyta się to bardzo dobrze, ale ponieważ rodzice autora pochodzą z Polski, więc jest też w tych rodzinnych opowieściach kilka...