Led Zeppelin to dla mnie murowany debeściak, absolutny numer jeden jeśli chodzi o zespoły rockowe a może nawet muzykę w ogóle. W książce jest takie zdanie pod którym podpisuje się obiema rękami: Czym różni się Led Zeppelin od choćby takich zespołów jak Deep Purple czy Black Sabbath? Tym, że Deep Purple i Black Sabbath są owszem, wspaniałe ale Led Zeppelin to geniusz w czystej postaci. O czym mówię? Wystarczy odpalić sobie na YouTubie ich piosenki czy występy z koncertów, aby poczuć to absolutnie wyjątkowe zgranie zespołu, to zrozumienie bez słów, niesamowite porozumienie między wokalistą a resztą bandu. Co jeszcze? LZ był zespołem bardzo eklektycznym, co znaczy mniej więcej tyle, że w swojej muzyce łączył rozmaite gatunki, był różnorodny i nie bał się eksperymentować. Jest to też muzyka, która po blisko pół wieku nadal brzmi świeżo i wcale się nie zdezaktualizowała- to przywilej, który posiadają tylko najwięksi.
Co do samej książki to mimo, że napisał ją Polak jest bardzo rzetelna i sprawiająca wrażenie, że ich Autor niemal uczestniczył w wydarzeniach przez siebie opisywanych. Zgoda, może w pewnych momentach ponosiła go fantazja (szczególnie przy opisie romansu Ann i Roberta Planta, wokalisty) i trochę odbiegał od rzeczywistości , ale takie rzeczy można wybaczyć szczególnie jeśli chodzi o taki band jak Led Zeppelin. Dialogi były czasami może trochę infantylne, ale wiadomo, że nie opisywał on rozmów między profesorami uniwersytetu a między prostymi muzykami, którzy po odniesieniu sukcesu praktycznie z dnia na dzień stali się milionerami. Niemniej jednak dobrze wczuł się w klimat tamtych czasów i tamtej muzyki. Pan Łukaszewski dość barwnie opisał przygody niegrzecznych chłopców jakich opinię mieli Zeppelini a więc- alkohol, narkotyki, panienki, demolowanie pokoi hotelowych- ot taki standard dla rockowych bandów. Warto jednak wspomnieć, że jacy by nie byli to jednak muzyka zawsze była u nich na pierwszym miejscu, była niemal świętością- to się czuje i to słychać w ich kawałkach. Narkotyki i alkohol rzeczywiście rozwaliły niejedną rockową grupę, ale w tym wypadku LZ zawsze działała jak sprawna, dobrze naoliwiona maszyna i jej egzystencję przerwała dopiero tragiczna śmierć perkusisty Johna Bonhama w 1980 roku. Zespół przeszedł już niewątpliwie do historii, ale ja zawsze będę chętnie wracał do ich muzyki bo jest po prostu wyjątkowa i ponadczasowa. A książkę polecam. Siedem gwiazdek (bardzo dobra).

Led Zeppelin to dla mnie murowany debeściak, absolutny numer jeden jeśli chodzi o zespoły rockowe a może nawet muzykę w ogóle. W książce jest takie zdanie pod którym podpisuje się obiema rękami: Czym różni się Led Zeppelin od choćby takich zespołów jak Deep Purple czy Black Sabbath? Tym, że Deep Purple i Black Sabbath są owszem, wspaniałe ale Led Zeppelin to geniusz w...