Jimy Hendrix & Niccolo Paganini. Dialogi

Książka z którą się zaprzyjaźniłam. Czytałam wolno, woziłam ją ze sobą, głaskałam okładkę. Uwielbiam twarde okładki. Nie chciałam by się skończyła, bo było w niej coś kojącego. Urzekła mnie atmosferą. Snuła się bez pośpiechu pomiędzy moimi dniami wypełnionymi często stresem i bezsensem pokazując, że można inaczej żyć. Że trzeba się zatrzymać. Że trzeba posłuchać Wariacji Goldbergowskich Bacha w interpretacji Glenna Goulda. Słuchałam muzyki. Jimi Hendrix i Paganini -obaj stali się realni. Przysłuchiwałam się ich dyskusjom zafascynowana odwagą i samotnością geniuszy. Oby każdy z nich znalazł na tym świecie swoją miss Helen.

...................................
„W końcu gitara jest jak kobieta – im bardziej się na nią czeka, im bardziej się jej pragnie, tym bardziej potem smakuje.”
„Nie mogę ci pomóc w twojej walce i twojej samotności. Ale musisz zrozumieć, że wielkość jest zawsze samotna i nigdy nie znajduje ukojenia za życia.”
„Cisza wydawała mi się absolutna, mimo szeptu wody, a świat jawił się doskonały przez to właśnie, że nigdzie się nie spieszył.”
„Po prostu nagle widzisz kobietę, kobietę swego życia i wiesz, że spotkaliście się o parę lat za późno, że pewne rzeczy już stały się, dokonały wtedy, kiedy nie wiedzieliście nic o swoim istnieniu, i już wielu spraw, jak wy teraz mówicie: „nie można odkręcić”.”
„O graniu i komponowaniu myślę cały czas. Nawet kiedy zasypiam, śnią mi się koncerty i gitary. A kiedy znów budzę się, natychmiast opadają mnie lęki i niepewności, czy to, co stworzyłem, ma jakąś wartość.”
„Ale ty jesteś inny gówniarzu. Masz to „coś” w łapach i w sercu, to „coś”, co zresztą mam i ja, i chwytasz za serce i za mózg i ciągniesz ludzi po ziemi jak lew antylopę.”

Książka z którą się zaprzyjaźniłam. Czytałam wolno, woziłam ją ze sobą, głaskałam okładkę. Uwielbiam twarde okładki. Nie chciałam by się skończyła, bo było w niej coś kojącego. Urzekła mnie atmosferą. Snuła się bez pośpiechu pomiędzy moimi dniami wypełnionymi często stresem i bezsensem pokazując, że można inaczej żyć. Że trzeba się zatrzymać. Że trzeba posłuchać Wariacji...