To była ciekawa, nudna i długa podróż w przeszłości. Książka wydana 1989, znaleziona w moim rodzinnym domu. Chciałam trochę poznać historii o zespole, który dla kilku pokoleń był czymś więcej niż tylko zespołem z niezłymi piosenkami. Książka jest bardzo szczegółowa, wiele imion, wiele historii każdego z osobna. Przez co było to lekko męczące, a widać to najlepiej po tym jak długo ją czytałam. Książka zaledwie 300 stron, a ja ją czytałam prawie pół roku.
Mnie nie porwała, ale myślę że mogła porywać tłumy ludzi w latach 90-tych, no i myślę że dla fanów tego zespołu dalej ta książka może sprawić wiele frajdy.

To była ciekawa, nudna i długa podróż w przeszłości. Książka wydana 1989, znaleziona w moim rodzinnym domu. Chciałam trochę poznać historii o zespole, który dla kilku pokoleń był czymś więcej niż tylko zespołem z niezłymi piosenkami. Książka jest bardzo szczegółowa, wiele imion, wiele historii każdego z osobna. Przez co było to lekko męczące, a widać to najlepiej po tym jak...

Jedna z pierwszych biografii rock bandu ze ścisłego topu jakie miałem okazję przeczytać 30 lat temu. Książka świetna, super napisana, pełna przygód i zwrotów akcji. Do dziś pamiętam drzewo w wannie, i zespołowego lekarza w prywatnym samolocie, który też się załapał, ale na co się załapał... nie napiszę :) Warto przeczytać. Polecam.

Jedna z pierwszych biografii rock bandu ze ścisłego topu jakie miałem okazję przeczytać 30 lat temu. Książka świetna, super napisana, pełna przygód i zwrotów akcji. Do dziś pamiętam drzewo w wannie, i zespołowego lekarza w prywatnym samolocie, który też się załapał, ale na co się załapał... nie napiszę :) Warto przeczytać. Polecam.

Wydana w 1989 roku biografia The Rolling Stones „Satysfakcja” pióra dziennikarza i tłumacza Daniela Wyszogrodzkiego doczekała się wielu wznowień i uznawana jest za kultową. To pozycja obowiązkowa dla każdego fana Stonesów.

Myślę, że pierwsze, na co zwraca się uwagę podczas czytania to język. Doskonale widać, że książka napisana była 30 lat temu. To jest dość grzecznie opisana historia bardzo niegrzecznego zespołu. Wspomniano o zbiorowej histerii na punkcie Stonesów, o narkotykach, procesach sądowych, a nawet o „siusianiu” w publicznym miejscu, za co również zostali ukarani przez policję. Jeżeli Motley Crue mieli swoją Dekadę Dekadencji, to Stonesi mieli tych dekad kilka.

To, co moim zdaniem czyni The Rolling Stones największym zespołem na świecie, to fakt, że przetrwali tak długo w prawie oryginalnym składzie. Nie rozpadli się jak Beatlesi. Żaden z nich nie nagrywał solo pod szyldem zespołu, jak Axl Rose. Stonesi są rodziną, a wiadomo jak jest w rodzinie. Każdy jest inny. Nie wszyscy zawsze się lubią. Czasem ludzie robią sobie świństwa, popełniają błędy, są zazdrośni, ale rodzina wybacza i trzyma się razem. Mick Jagger powiedział kiedyś: „[Keith] jest moim bratem, przypadkiem urodzonym przez innych rodziców”.

„Satysfakcję” czyta się jednym tchem dzięki poczuciu humoru i lekkiemu stylowi autora. Choć dziś biografia ta nie jest już aktualna, to warto po nią sięgnąć, bo opisuje historię The Rolling Stones w najintensywniejszym momencie.

Wydana w 1989 roku biografia The Rolling Stones „Satysfakcja” pióra dziennikarza i tłumacza Daniela Wyszogrodzkiego doczekała się wielu wznowień i uznawana jest za kultową. To pozycja obowiązkowa dla każdego fana Stonesów.

Myślę, że pierwsze, na co zwraca się uwagę podczas czytania to język. Doskonale widać, że książka napisana była 30 lat temu. To jest dość grzecznie...

Zawsze wolałem słuchać muzyki niż o niej, czy o jej wykonawcach czytać. The Rolling Stones, to mój rockowy numer jeden dlatego też zrobiłem wyjątek. Co prawda miałem dziewiętnaście lat czytając książkę Wyszogrodzkiego, ale do dziś pamiętam, że facet, który tak jak ja, uwielbia ich muzykę nie był bezkrytyczny w stosunku do muzyków. Książka jest ciekawa, łatwa w odbiorze i czyta się jak powieść. Mam wrażenie, że z chęcią przeczytałbym ja nawet nie będąc fanem zespołu. W wolnej chwili zapewne sięgnę po nowe, uzupełnione wydanie.

Zawsze wolałem słuchać muzyki niż o niej, czy o jej wykonawcach czytać. The Rolling Stones, to mój rockowy numer jeden dlatego też zrobiłem wyjątek. Co prawda miałem dziewiętnaście lat czytając książkę Wyszogrodzkiego, ale do dziś pamiętam, że facet, który tak jak ja, uwielbia ich muzykę nie był bezkrytyczny w stosunku do muzyków. Książka jest ciekawa, łatwa w odbiorze i...

Szkoda, że cała książka nie jest napisana tak ciekawie jak jej pierwsza połowa i posłowie (nie pomijajcie go, warto!) - byłabym wtedy skłonna dać jej nawet do dziewięciu gwiazdek i miejsce w "ulubionych". Chwilami nie podobała mi się stronniczość autora, kiedy oceniał inne zespoły, w końcu jest to książka o Stonesach. Z drugiej strony jest napisana niesamowicie interesująca, pełna zabawnych i pikantnych anegdot - po prostu bezkompromisowo. I za to ją sobie cenię.

Szkoda, że cała książka nie jest napisana tak ciekawie jak jej pierwsza połowa i posłowie (nie pomijajcie go, warto!) - byłabym wtedy skłonna dać jej nawet do dziewięciu gwiazdek i miejsce w "ulubionych". Chwilami nie podobała mi się stronniczość autora, kiedy oceniał inne zespoły, w końcu jest to książka o Stonesach. Z drugiej strony jest napisana niesamowicie...

Autor musiał być wielkim fanem Stonesów. Ja do wielkich fanów nie należę i książka nie przyniosła mi spodziewanej Satisfaction.

Autor musiał być wielkim fanem Stonesów. Ja do wielkich fanów nie należę i książka nie przyniosła mi spodziewanej Satisfaction.

Świetnie napisana książka przedstawiająca początki i rozwój kariery The Rolling Stones. Obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika ich muzyki.

Świetnie napisana książka przedstawiająca początki i rozwój kariery The Rolling Stones. Obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika ich muzyki.

jedna z lepszych pozycji książkowych na temat zespołu

jedna z lepszych pozycji książkowych na temat zespołu

zespol sam w sobie fajniutki, jednak poziom reprezentowany przez autora pozostawia wiele do zyczenia. mam nadzieje, ze z jeszcze wieksza doza krytycyzmu ocenia swoja watpliwa meskosc, nizli poziom atrakcyjnosci biustu pani Jagger (-;

zespol sam w sobie fajniutki, jednak poziom reprezentowany przez autora pozostawia wiele do zyczenia. mam nadzieje, ze z jeszcze wieksza doza krytycyzmu ocenia swoja watpliwa meskosc, nizli poziom atrakcyjnosci biustu pani Jagger (-;

Być może 20 lat temu dałbym 8 gwiazdek, ale w dzisiejszych czasach, po Polańskim, #MeToo itd. niektóre fragmenty czyta się z zażenowaniem.

Być może 20 lat temu dałbym 8 gwiazdek, ale w dzisiejszych czasach, po Polańskim, #MeToo itd. niektóre fragmenty czyta się z zażenowaniem.