Sięgnąłem po tę książkę, wiedząc mniej więcej o czym ona będzie. Podczas czytania jednak zdałem sobie sprawę, że moje wszystkie przewidywania były błędne. Zamiast o śmierci była to książka o miłości. Tylko ta jedna myśl, wciąż gdzieś wdzierała się do zakamarków podświadomości, czy to jednak dobrze? Dziwna to była miłość, wyrażona w odruchach, przyzwyczajeniach, we wspólnym odgadywaniu właściwych słów. Chyba najpiękniejsza jest miłość, gdy się jeszcze nie wie, czym ona jest.

“Kiedy opłakujemy to, co straciliśmy, zarazem opłakujemy samych siebie. Jakimi byliśmy. Jakimi już nie jesteśmy. To, że pewnego dnia nie będzie nas wcale.”

Znalazłem wiele cech autorki, które były podobne do moich. Dogłębna, często bezsensowna, analiza, tego co się już wydarzyło. Próba przypomnienia sobie niezbyt istotnych faktów. Próba znalezienia wytłumaczenia dla wszystkich zjawisk. Pełna wiara w determinizm. Plan B, nawet do planu B. Tląca się nadzieja, że wszystko można zmienić, za pomocą odpowiednich “narzędzi”.

Byłem w tym stanie i już chyba nie wrócę. Teraz wędruję tam, gdzie mnie intuicja prowadzi, jednocześnie odrzucając dogłębne przygotowania. Idę tam, gdzie jest nieznane, gdzie, niemałe już doświadczenie, podpowiada mi, że będzie lepiej, gdzie będę mógł powiedzieć “Bardziej niż jeden więcej dzień”.

To wieczne napięcie, między nauką i wiarą, przyczynowością i jej brakiem, chaosem i porządkiem nigdy nie odejdzie.

Czym dla Ciebie, drogi Czytelniku, jest ta książka?

Sięgnąłem po tę książkę, wiedząc mniej więcej o czym ona będzie. Podczas czytania jednak zdałem sobie sprawę, że moje wszystkie przewidywania były błędne. Zamiast o śmierci była to książka o miłości. Tylko ta jedna myśl, wciąż gdzieś wdzierała się do zakamarków podświadomości, czy to jednak dobrze? Dziwna to była miłość, wyrażona w odruchach, przyzwyczajeniach, we wspólnym...