rozwińzwiń

Błękitne noce

Okładka książki Błękitne noce Joan Didion
Okładka książki Błękitne noce
Joan Didion Wydawnictwo: Grupa Wydawnicza Relacja literatura piękna
256 str. 4 godz. 16 min.
Kategoria:
literatura piękna
Tytuł oryginału:
Blue Nights
Wydawnictwo:
Grupa Wydawnicza Relacja
Data wydania:
2022-03-10
Data 1. wyd. pol.:
2022-03-10
Data 1. wydania:
2011-11-01
Liczba stron:
256
Czas czytania
4 godz. 16 min.
Język:
polski
ISBN:
9788367216043
Inne
Średnia ocen

7,4 7,4 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
7,4 / 10
171 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
127
127

Na półkach: ,

Książka szczera, smutna jest swego rodzaju formą pamiętnika autorki. W sposób bardzo subtelny porusza tak ważkie tematy, jak śmierć bliskich, lęk przed chorobą i starością, z którymi przychodzi zmierzyć się każdemu z nas. Niezwykle refleksyjna, niestety nie nastraja optymistycznie.
Przemijanie...

Książka szczera, smutna jest swego rodzaju formą pamiętnika autorki. W sposób bardzo subtelny porusza tak ważkie tematy, jak śmierć bliskich, lęk przed chorobą i starością, z którymi przychodzi zmierzyć się każdemu z nas. Niezwykle refleksyjna, niestety nie nastraja optymistycznie.
Przemijanie...

Pokaż mimo to

avatar
623
622

Na półkach:

Weź mnie nad rzekę synu
Ubierz w najlepsza koszulę
Wyjmij z szafy garnitur, w którym brałem ślub
Pomóż wstać
Weź mnie nad rzekę
Połóż mnie na wznak
Wypastuj buty, zepnij siwe włosy
I ogól mi twarz
Weź mnie nad rzekę synu
Idź po śladach tych co
Pewnej zwykłej nocy przerwali sen i opuścili dom
Weź mnie nad rzekę synu
A moje książki spal
Uściskaj mnie czuje – jeszcze się spotkamy
Nie długo zapukasz tam

Ojciec WAGLEWSKI FISZ EMADE

Jeśli nie-życie to stan ciągły . a życie to przerywnik to wtedy odejście staje się powrotem , a przyjście anomalią i usterką....nie ma żadnych strat , nie płaczemy nad spaloną żarówką czy przebitą oponą....
Tylko czemu brakuje mi powietrza i światła?....niepojęte...

Weź mnie nad rzekę synu
Ubierz w najlepsza koszulę
Wyjmij z szafy garnitur, w którym brałem ślub
Pomóż wstać
Weź mnie nad rzekę
Połóż mnie na wznak
Wypastuj buty, zepnij siwe włosy
I ogól mi twarz
Weź mnie nad rzekę synu
Idź po śladach tych co
Pewnej zwykłej nocy przerwali sen i opuścili dom
Weź mnie nad rzekę synu
A moje książki spal
Uściskaj mnie czuje – jeszcze się...

więcej Pokaż mimo to

avatar
99
26

Na półkach:

Najbardziej poruszająca z książek Didion, choć zaznaczę na wstępie, że cenię całą jej twórczość, jej wnikliwe spojrzenie na detale społecznego życia, ta książka jest wyjątkowa. Towarzyszymy w oswajaniu straty najbliższych i przyglądajac się fragmentom utraconego życia, zatrzymujemy się na subtelnościach, wstążkach zawiązywanych na włosach córki, świetle zachodzącego słońca, które przywołuje wspólne doświadczenia. Jest w tej książce piękna kontemplacja, stan wyciszenia, który chce się zabrać do rzeczywistości.

Najbardziej poruszająca z książek Didion, choć zaznaczę na wstępie, że cenię całą jej twórczość, jej wnikliwe spojrzenie na detale społecznego życia, ta książka jest wyjątkowa. Towarzyszymy w oswajaniu straty najbliższych i przyglądajac się fragmentom utraconego życia, zatrzymujemy się na subtelnościach, wstążkach zawiązywanych na włosach córki, świetle zachodzącego słońca,...

więcej Pokaż mimo to

avatar
124
3

Na półkach:

Nikt tak pięknie nie potrafi napisać o stracie i miłości jak Didion.

"Jak wtedy, gdy ktoś umiera, nie rozpamiętuj tego zbyt długo."

Nikt tak pięknie nie potrafi napisać o stracie i miłości jak Didion.

"Jak wtedy, gdy ktoś umiera, nie rozpamiętuj tego zbyt długo."

Pokaż mimo to

avatar
1067
554

Na półkach:

"Błękitne noce" to dojmująco smutna i refleksyjna książka - tak jak w "Roku magicznego myślenia" autorka powraca to trudnego okresu w swoim życiu: śmierci męża oraz córki. Jest to też tekst o przemijaniu, starzeniu się, pamięci, która bywa zawodna, bo dostosowuje się do naszych oczekiwań i nastrojów.

"Błękitne noce" to dojmująco smutna i refleksyjna książka - tak jak w "Roku magicznego myślenia" autorka powraca to trudnego okresu w swoim życiu: śmierci męża oraz córki. Jest to też tekst o przemijaniu, starzeniu się, pamięci, która bywa zawodna, bo dostosowuje się do naszych oczekiwań i nastrojów.

Pokaż mimo to

avatar
1176
101

Na półkach: ,

Eseje o miłości, stracie, przemijaniu, odchodzeniu. Wspaniała literatura i manifest miłości do zmarłej córki.

Eseje o miłości, stracie, przemijaniu, odchodzeniu. Wspaniała literatura i manifest miłości do zmarłej córki.

Pokaż mimo to

avatar
717
676

Na półkach: ,

Piękna choć bardzo smutna opowieść o miłości, jej utracie, starości, śmierci. Autorka w bardzo piękny i poruszający sposób przekazuje nam swoje przeżycia, emocje, ból i miłość. Wspaniała pozycja skłaniająca do wielu refleksji, przejmująca do szpiku kości. Niezbyt częsta zdarza się aby słowo aż tak mocno dotykało i powodowało dreszcze, uśmiech, radość czy ból. Pozostanie ze mną, chyba już na zawsze, uczucie bycia w tych miejscach, w tych myślach i uczuciach.

Piękna choć bardzo smutna opowieść o miłości, jej utracie, starości, śmierci. Autorka w bardzo piękny i poruszający sposób przekazuje nam swoje przeżycia, emocje, ból i miłość. Wspaniała pozycja skłaniająca do wielu refleksji, przejmująca do szpiku kości. Niezbyt częsta zdarza się aby słowo aż tak mocno dotykało i powodowało dreszcze, uśmiech, radość czy ból. Pozostanie ze...

więcej Pokaż mimo to

avatar
838
126

Na półkach:

Smutna

Smutna

Pokaż mimo to

avatar
926
413

Na półkach: ,

Joan Didion jest dla mnie niczym powiew luksusu. Może to ta okładka? Przywodzi na myśl plaże Malibu albo flamingi z Aruby. Ale nie. To nie to. To luksus komfortu pięknych słów. W swojej prostocie. Drażni mnie szufladka „literatura kobieca” zwłaszcza, że wkładają tam książki, których nie czytam. Ale gdybym musiała jakąś tam włożyć, to byłaby to któraś tej autorki. Ma w sobie takie idealne połączenie delikatności i siły. Kruchość, o której w tej książce jest sporo.

Joan Didion to jedna z tych autorek od której czytałabym wszystko, niezależnie od tematu. Ona opowiada, ja płynę wraz ze słowami. A opowiada o stracie. Kolejnej w swoim życiu i chyba gorszej. Dla matki najgorszej. Po raz kolejny jednak bez dramatyzmu i histerii. Ze spokojem, który ściska gardło. Wraca do dzieciństwa i młodości swojej córki. Wspomina jej dojrzewanie, okrasza subtelnym humorem. Pisze też o zmaganiu ze swoim zmieniającym się życiem i starzejącym się ciałem.

Literatura amerykańska ma to do siebie, że niekiedy trudno odnaleźć siebie w wielkim domu z widokiem na ocean, zachwycających podróżach i eleganckich przyjęciach. Jednak jeśli o tym zapomnisz, zobaczysz samotną kobietę, niepewną i kruchą. Wraz z nią będziesz borykać się ze wspomnieniami i z troską myśleć o kolejnym dniu. Bo cóż znaczy miejsce?

Joan Didion jest dla mnie niczym powiew luksusu. Może to ta okładka? Przywodzi na myśl plaże Malibu albo flamingi z Aruby. Ale nie. To nie to. To luksus komfortu pięknych słów. W swojej prostocie. Drażni mnie szufladka „literatura kobieca” zwłaszcza, że wkładają tam książki, których nie czytam. Ale gdybym musiała jakąś tam włożyć, to byłaby to któraś tej autorki. Ma w sobie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
66
57

Na półkach:

Joan Didion – amerykańska dziennikarka, eseistka, powieściopisarka.
Błękitne noce to niezwykle osobista książka, traktująca o swoim macierzyństwie, starości i upływie czasu. Analizie, a wręcz ocenie poddaje swoją rolę matki i w tej ocenie jest niezwykle surowa dla siebie.
Opisuje swoje emocje i uczucia w sposób bardzo prosty i realistyczny. Czytając, niejednokrotnie zbaczałam do refleksji nad swoim macierzyństwem. W sytuacji Didion temat niezwykle przejmujący, córka została adoptowana w wieku niemowlęcym, która dała im wiele miłości i radości. Jednak zadaje pytania : czy byłam dobrą matką?, czy coś przegapiła?
Po śmierci córki i męża próbuje odnaleźć się w swojej rzeczywistości, pisze o tym jaka starość jest trudna, jak człowiek traci kontrolę nad swoim ciałem, a często też nad swoim umysłem.
Wszystkie te kwestie pisarka poddaje głębokiej analizie, opisuje nie tylko swoje uczucia ale również emocje i wątpliwości.

Joan Didion – amerykańska dziennikarka, eseistka, powieściopisarka.
Błękitne noce to niezwykle osobista książka, traktująca o swoim macierzyństwie, starości i upływie czasu. Analizie, a wręcz ocenie poddaje swoją rolę matki i w tej ocenie jest niezwykle surowa dla siebie.
Opisuje swoje emocje i uczucia w sposób bardzo prosty i realistyczny. Czytając, niejednokrotnie...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    476
  • Przeczytane
    199
  • Posiadam
    37
  • 2022
    10
  • 2023
    8
  • Chcę w prezencie
    4
  • 2024
    3
  • Literatura piękna
    3
  • Teraz czytam
    3
  • Ulubione
    2

Cytaty

Więcej
Joan Didion Błękitne noce Zobacz więcej
Joan Didion Błękitne noce Zobacz więcej
Joan Didion Błękitne noce Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także