Za moich licealnych czasów to była kultowa książka, w której zaczytywałam się bez pamięci. Dziś, po trzydziestu latach, z ekscytacją i wielką ciekawością do niej wróciłam i niestety przeżyłam duże rozczarowanie, bo książka okazała się nie być tak rewelacyjną, jak ją zapamiętalam. Niewątpliwie na wielkie uznanie zasługują opisy obserwacji kanarków czynione przez głównego bohatera, zwanego Ptaśkiem, który godzinami potrafi przyglądać się swojej hodowli ptaków. Ta wielka fascynacja chłopca ptakami z dnia na dzień zaczyna przeradzać się w coraz to większy obłęd. Ptasiek żyje życiem ptaków, uczy się latać, uczy się ich języka, pragnie zewnętrznie upodobnić się do nich, a ostatecznie pragnie stać się ptakiem, co poniekąd mu się udaje. Opis jego relacji z Pertą, która jest kanarkiem płci żeńskiej to istny majstersztyk i tu wielki szacun dla autora!!! Reszta książki nie jest już moim zdaniem tak ciekawa i porywająca i na dodatek zawiera niechlubny wątek opisu procederu odłapywania bezpańskich psów, który dla większości cywilizowanych ludzi będzie nie do przebrnięcia (ja musiałam go pominąć). Cieszę się, że świadomość współczesnych ludzi w temacie psów jest obecnie na tyle wysoka, że tego typu procedery są powszechnie potępiane.

Za moich licealnych czasów to była kultowa książka, w której zaczytywałam się bez pamięci. Dziś, po trzydziestu latach, z ekscytacją i wielką ciekawością do niej wróciłam i niestety przeżyłam duże rozczarowanie, bo książka okazała się nie być tak rewelacyjną, jak ją zapamiętalam. Niewątpliwie na wielkie uznanie zasługują opisy obserwacji kanarków czynione przez głównego...