Jakiś czas temu dostałam propozycję recenzji nowo wydanego tomiku wierszy "Poprzez cienie". Załączony opis zaciekawił mnie i właściwie bez większego zastanowienia podjęłam się temu zadaniu. I o ile przeczytanie wierszy trudne nie było, to ich recenzja jest już nie lada wyzwaniem.

Zacznę od gratulacji. Gratuluję autorce odwagi, bo jakby nie było - pisanie wymaga szczerości, wobec samego siebie, ale też innych. Wymaga też odsłonięcia przed drugim człowiekiem kawałka naszej kruchej duszy. Podziwiam ludzi, którzy decydują się pokazać swoją twórczość, a nie piszą tylko do szuflady.

Co do samych wierszy. Kilka z nich mnie wzruszyło, kilka zachwyciło, kilka rozczarowało. Najważniejsze jest dla mnie to, że te wiersze nie są udawane, naciągane, sztuczne. Czytając je, wiemy, że autorka zawarła w nich swoje serce i być może dlatego recenzja tego tomiku jest tak trudna.
Ostatnio zaczytuję się w poezji tak samo jak w prozie. Muszę więc przyznać, że pomimo wielu pozytywnych zaskoczeń, autorkę czeka jeszcze sporo pracy. Głównie przeszkadzał mi brak konsekwencji. Jeśli już czytam wiersz bez znaków interpunkcyjnych to uważam, że cały powinien być w takiej konwencji, a nie przemieszany.

Słowem - pomimo drobnych niedociągnięć - udany debiut. Myślę, że gdybym poznała autorkę na żywo to z pewnością bym się z nią dogadała. Mam nadzieję, Kinga Rozalia Nowak nie przestanie tworzyć i będę miała okazję przeczytać kolejny, może trochę obszerniejszy tomik jej wierszy. Życzę też powodzenia w pisarskiej karierze.

Moja ocena 7/10

Jakiś czas temu dostałam propozycję recenzji nowo wydanego tomiku wierszy "Poprzez cienie". Załączony opis zaciekawił mnie i właściwie bez większego zastanowienia podjęłam się temu zadaniu. I o ile przeczytanie wierszy trudne nie było, to ich recenzja jest już nie lada wyzwaniem.

Zacznę od gratulacji. Gratuluję autorce odwagi, bo jakby nie było - pisanie wymaga szczerości,...