Wiersze są dla mnie zwierciadłem duszy, dlatego kocham je czytać, z ocenianiem ich jest już różnie. To obrazy, nasze własne poszukiwania. Sama pisząc wiersze wiem jak potrafią być one osobiste. Kinga Rozalia Nowak, w swoim tomiku Poprzez Cienie porusza bardzo wiele kwestii istotnych dla każdego człowieka. Miłość, złość, rozpacz, strach, zło, dobro, siłę i marzenia. Obnażając się przed czytelnikiem chce przedstawić swój punkt widzenia, swoje poglądy. Nakazuje nam myśleć o swoim życiu, swoich wyborach. Nie wszystkie z ponad 70 wierszy przypadło mi do gustu. Jednak znalazłam kilka perełek, które trafiły bezpośrednio do mnie i moich uczuć - obaw i radości. W tomiku Poprzez Cienie widać zdecydowanie zmiany uczuć, poszukiwania autorki i jej dojrzewanie, gdyż niektóre wiersze wydały mi się bardziej toporne - czymś ala wprawką. Do ulubionych zaliczyłabym "Stojąc na moście", który odebrałam jako przekaz, iż mimo naszych osobistych tragedii świat będzie istniał, funkcjonował tak jak do tej pory, "Otulam się", w którym odnalazłam nadzieję, "Kochanie" to oczywiście nieokiełznana miłość, a "Skraje upojenia" o przyciąganiu się skrajności.

"Czerń zakochała się w bieli
I szuka jej w serca mroku
i marzy nieobecną o niej duszą.
Bo jak się zbliżyć, by jej nie zmienić?"
fragment wiersza Skraje Upojenia

Tomik Poprzez Cienie ma przyjemną okładkę, jest estetyczny i dobrze wykonany. Tym razem nie wystawię oceny, gdyż według mnie wierszy się nie ocenia. Dla mnie były przystankiem, który pozwolił mi przemyśleć kilka kwestii. Myślę, że osoby lubiące wiersze znajdą w nim coś dla siebie.
- See more at: http://mkczytuje.blogspot.com/2014/08/recenzjaopini-kinga-rozalia-nowak.html#sthash.Zq7XtLnY.dpuf

Wiersze są dla mnie zwierciadłem duszy, dlatego kocham je czytać, z ocenianiem ich jest już różnie. To obrazy, nasze własne poszukiwania. Sama pisząc wiersze wiem jak potrafią być one osobiste. Kinga Rozalia Nowak, w swoim tomiku Poprzez Cienie porusza bardzo wiele kwestii istotnych dla każdego człowieka. Miłość, złość, rozpacz, strach, zło, dobro, siłę i marzenia....

Jakiś czas temu dostałam propozycję recenzji nowo wydanego tomiku wierszy "Poprzez cienie". Załączony opis zaciekawił mnie i właściwie bez większego zastanowienia podjęłam się temu zadaniu. I o ile przeczytanie wierszy trudne nie było, to ich recenzja jest już nie lada wyzwaniem.

Zacznę od gratulacji. Gratuluję autorce odwagi, bo jakby nie było - pisanie wymaga szczerości, wobec samego siebie, ale też innych. Wymaga też odsłonięcia przed drugim człowiekiem kawałka naszej kruchej duszy. Podziwiam ludzi, którzy decydują się pokazać swoją twórczość, a nie piszą tylko do szuflady.

Co do samych wierszy. Kilka z nich mnie wzruszyło, kilka zachwyciło, kilka rozczarowało. Najważniejsze jest dla mnie to, że te wiersze nie są udawane, naciągane, sztuczne. Czytając je, wiemy, że autorka zawarła w nich swoje serce i być może dlatego recenzja tego tomiku jest tak trudna.
Ostatnio zaczytuję się w poezji tak samo jak w prozie. Muszę więc przyznać, że pomimo wielu pozytywnych zaskoczeń, autorkę czeka jeszcze sporo pracy. Głównie przeszkadzał mi brak konsekwencji. Jeśli już czytam wiersz bez znaków interpunkcyjnych to uważam, że cały powinien być w takiej konwencji, a nie przemieszany.

Słowem - pomimo drobnych niedociągnięć - udany debiut. Myślę, że gdybym poznała autorkę na żywo to z pewnością bym się z nią dogadała. Mam nadzieję, Kinga Rozalia Nowak nie przestanie tworzyć i będę miała okazję przeczytać kolejny, może trochę obszerniejszy tomik jej wierszy. Życzę też powodzenia w pisarskiej karierze.

Moja ocena 7/10

Jakiś czas temu dostałam propozycję recenzji nowo wydanego tomiku wierszy "Poprzez cienie". Załączony opis zaciekawił mnie i właściwie bez większego zastanowienia podjęłam się temu zadaniu. I o ile przeczytanie wierszy trudne nie było, to ich recenzja jest już nie lada wyzwaniem.

Zacznę od gratulacji. Gratuluję autorce odwagi, bo jakby nie było - pisanie wymaga szczerości,...