Pierwszy raz czytałam o słowiańskich wierzeniach w powieściach Marty Krajewskiej. Kolejną książką, w której spotkałam więcej słowiańskich bóstw, była Szeptucha. To właśnie po jej przeczytaniu, chciałam bardziej poznać tę kulturę. Pochodzimy od pradawnych Słowian i może warto byłoby się zagłębić w te wierzenia?
Polska demonologia ludowa to jedna z najcięższych książek, jakie w tym roku czytałam. Z początku ciężko było mi się przestawić na naukowy język, a także momentami gwarę ludową. Z kolejnymi stronami przestałam zwracać na to uwagę i płynnie przebrnęłam przez całą lekturę.
Podobnie w kwestii samej konstrukcji książki. Dawno nie czytałam czegoś o odmiennej budowie. Tekst pisany ciągiem, przypominający monolog, który przeplatany był opowieściami Informatorów. Czy to oznacza, że się lekko rozleniwiłam czytelniczo? Być może.
Cała lektura była dla mnie nie lada wyzwaniem. Pojawiały się terminy naukowe i różne perspektywy przedstawiające daną postać. Czytałam ją z wielkim skupieniem, a momentami potrzebowałam wrócić ponownie do danej kwestii. Cieszę się, że poświęciłam tej książce odpowiednią ilość czasu, bo z pewnością zasługiwała na to.

Pierwszy raz czytałam o słowiańskich wierzeniach w powieściach Marty Krajewskiej. Kolejną książką, w której spotkałam więcej słowiańskich bóstw, była Szeptucha. To właśnie po jej przeczytaniu, chciałam bardziej poznać tę kulturę. Pochodzimy od pradawnych Słowian i może warto byłoby się zagłębić w te wierzenia?
Polska demonologia ludowa to jedna z najcięższych książek, jakie...