Osobiste zmagania z guzem mózgu zainspirowały węgierskiego autora do napisania „Podróży wokół mojej czaszki”, która stanowi opis zderzenia z poważną chorobą. Współczucie, jakim na początku obdarzyłem narratora, szybko ustąpiło niedowierzaniu, zmieszaniu, a niekiedy drobnym uśmieszkom, gdyż Frigyes Karinthy sięga po elementy czarnego humoru, aby sportretować i zdyskredytować środowisko lekarskie. Nie szczędzi kąśliwych uwag pod adresem najbliższego otoczenia oraz fałszu, jakimi podszyte miałoby być współczucie osób zawiadomionych o postępującym guzie mózgu. Choroba jest zdradliwa, objawia się na wiele sposobów, a każdy z nich zostaje dokładnie przeanalizowany przez narratora, który coraz bardziej wsiąka w świat medycyny, zwłaszcza inwazyjnych, lecz nieodłącznych w procesie leczenia metod ingerencji w ludzkie ciało. Punktem kulminacyjnym „Podróży wokół mojej czaszki” staje się wnikliwy i nakreślony z chirurgiczną precyzją opis operacji usunięcia guza mózgu. Wbrew przypuszczeniom o uśpieniu pacjenta, zachowuje pełną świadomość, a co udowadnia poprzez szczegółową relację z poszczególnych etapów zabiegu. Szokująca, czy raczej mrożąca krew w żyłach ingerencja medyczna nie odwraca uwagi od samego narratora, który w swoim zachowaniu wymyka się schematowi Elisabeth Kübler - Ross. Jego stosunek do guza mózgu jest niejednoznaczny, skoro popada w skrajności, a co jasno dowodzi, że podobnie jak choroba, dotknięty nią człowiek również bywa nieprzewidywalny.

Osobiste zmagania z guzem mózgu zainspirowały węgierskiego autora do napisania „Podróży wokół mojej czaszki”, która stanowi opis zderzenia z poważną chorobą. Współczucie, jakim na początku obdarzyłem narratora, szybko ustąpiło niedowierzaniu, zmieszaniu, a niekiedy drobnym uśmieszkom, gdyż Frigyes Karinthy sięga po elementy czarnego humoru, aby sportretować i zdyskredytować...