W 1940 roku Ruby postanawia zostać wolontariuszką w załodze karetki. Jej zadaniem jest nieść pomoc ludziom, którzy zostają ranni podczas bombardowań. Do jej załogi dołącza Joseph, który brzydzi się wojną. Nie nosi munduru, a to sprawia, że ludzie podejrzanie na niego patrzą. Niestety ta dwójka musi podjąć decyzję, która zmieni całe ich życie.

Rok 2019: Edi po rozwodzie przeprowadza się do Londynu. W mieszkaniu znajduje koszulę, która wygląda jakby pochodziła z lat 40. Okazuje się, że prawdopodobnie skrywa mroczną tajemnicę, a jedyną osobą, która coś na ten temat wie jest pewna sąsiadka mieszkająca piętro niżej.

Bardzo zawiodłam się na tej książce. Liczyłam na poruszającą historię, której niestety nie dostałam. Fabuła miała potencjał, który nie został wykorzystany.


Bohaterowie irytowali mnie do granic możliwości. Jak dla mnie byli nijacy. Najbardziej denerwowała mnie Ruby. Nie wiem czy ona była głupia, czy taką udawała, ale jej zachowanie, a przede wszystkim odzywki, komentarze były nie na miejscu.

Książka była dla mnie do bólu przewidywalna. Czytało się ją szybko, ale nie zaskoczyła mnie niczym szczególnym. Na 100% już do niej nie wrócę.

W 1940 roku Ruby postanawia zostać wolontariuszką w załodze karetki. Jej zadaniem jest nieść pomoc ludziom, którzy zostają ranni podczas bombardowań. Do jej załogi dołącza Joseph, który brzydzi się wojną. Nie nosi munduru, a to sprawia, że ludzie podejrzanie na niego patrzą. Niestety ta dwójka musi podjąć decyzję, która zmieni całe ich życie.

Rok 2019: Edi po rozwodzie...