Andrea Pirlo, kolejny z moich ulubionych graczy dzieciństwa, 116 meczów w kadrze Italii, legenda Milanu, specjalista od rzutów wolnych, geniusz, wirtuoz środka pola. Książka pisana fajnym, luźnym stylem, sporo żartobliwych tekstów, anegdot i dowcipów z innych piłkarzy jak Gennaro Gattuso czy Filippo Inzaghi. Pirlo w swojej książce nie opisuje swojej kariery, meczów które rozegrał, skupia się na konkretnych tematach. Tytuł "Myślę, więc gram" chyba idealnie pasuje do tytułu pozycji. Andrea pokazuje jak w czasie gry na boisku wygląda myślenie piłkarza, jego inteligencja boiskowa, że jedna decyzja to czasami ułamek sekundy, w którym trzeba przeanalizować reakcję i położenie bramkarza jak podczas rzutu karnego (świetna analogia do Tottiego - zwłaszcza jak jego książkę też się czytało). Poza tym autor (a w zasadzie autorzy) nawiązuje do relacji z właścicielami piłkarskimi, wbija szpilkę kolarzom, ukazuje swoje życie rodzinne, porusza temat bukmacherki. Na minus z pewnością objętość, pozycja tak naprawdę do przeczytania w jedno popołudnie, no i nieaktualność niektórych kwestii. Włoskie wydanie to 2013 rok, więc rozważania o varze już nieważne, przed transferem Pirlo do USA, po rozwodzie z żoną, z jednej strony to typowe ryzyko czytania (auto)biografii czynnych wówczas sportowców, z drugiej dodatkowy smaczek, jeśli patrzymy na to z perspektywy tych kilku lat i dostrzegamy, że życie piłkarza zmiennym jest.

Andrea Pirlo, kolejny z moich ulubionych graczy dzieciństwa, 116 meczów w kadrze Italii, legenda Milanu, specjalista od rzutów wolnych, geniusz, wirtuoz środka pola. Książka pisana fajnym, luźnym stylem, sporo żartobliwych tekstów, anegdot i dowcipów z innych piłkarzy jak Gennaro Gattuso czy Filippo Inzaghi. Pirlo w swojej książce nie opisuje swojej kariery, meczów które...