Wspaniała książka człowieka poszukującego swojej tażsomości, próbujacej ją zdefiniować - czym właściwie jest, co i kto ja okresla, czy jest jedna, czy wiele? Z tej dwoistości wynikają zawirowania, niespełnienia, pytania, kim jestem i dlaczego jestem taki... Autor - Polak, Żyd, Włoch wędruje po miejscach swojego zamieszkania, jest strażnikiem pamięci, bo "gdy człowiek uczciwie i bez lęku pracuje nad historią i pamięcią, stawanie się jest mniej upiorne. Mówię tu nie tylko o Izraelczykach(...), ale także o Palestyńczykach i ich traumach(...)".
Autor w przejmujący sposób opisuje swoje dojrzewanie, emocje towarzyszące naarodzinom panstwa Izrael, ale też opisuje dramat Palestyńczyków, ich Szoa...
Opowiada, jak dla wielu Zydów, okupacja izraelska miała być na chwilę, jak wielu z nich (np. Lejbowic) sprzeciwiało się "demostracyjnemu podkreślaniu świętości czy sakralności miejsc czy przedmiotów... "
Dla mnie, jest w tym i smutek i piękno, w tym, jak autor kocha i surowo rozlicza się ze swoimi marzeniami. O Jerozolimie pisze : " fałszywa i sztuczna wydała mi się Jerozolima od samego poczatku: boży Disneyland, do którego zapraszało się i zaprasza statystów, by podziwiali scenografię świetości, przestrzeń bez miejsca na transcendencję - o ile nie szuka się jej gdzie indziej, niezależnie od widzialnego". Te słowa są mi bardzo bliskie, kiedy to ja dwa lata temu była na pielgrzymce w Ziemi Świętej, czułam podobnie....
Jest w tej książce smutek człowieka, który wie, że tak już będzie zawsze z Izraelem, przynajmniej ja tak to odczuwam. Autor pisze: Normalnie państwa powstają jako konsekwencja historii lub demografii. Izrael natomiast narodził sie z marzenia. A każda rzecz, która rodzi sie z marzenia, okazuje sie rozczarowaniem, gdy marzenie się ziszcza. Jedynym sposobem na to, żeby nie skalać marzenia, żeby go nie zbrukać, jest go nie urzeczywistniać"
Problem okupacji Izraela, prawa Izraela do Państwa, piękny wątek pustyni - dlaczego Żydzi przynoszą kamyki, a nie kwiaty na groby - bo my z pustyni pochodzimy...
I tytułowy Osioł Mesjasza - nie zdradzając szczegółów, zburzenie Drugiej Świątyni przez Tytusa, zdaniem autora, dało miejsce Słowu, nie władzy... Piękna książka, refleksyjna, polecam!

Wspaniała książka człowieka poszukującego swojej tażsomości, próbujacej ją zdefiniować - czym właściwie jest, co i kto ja okresla, czy jest jedna, czy wiele? Z tej dwoistości wynikają zawirowania, niespełnienia, pytania, kim jestem i dlaczego jestem taki... Autor - Polak, Żyd, Włoch wędruje po miejscach swojego zamieszkania, jest strażnikiem pamięci, bo "gdy człowiek...