Czy szefowa zakładu fotograficznego może przyrządzać potrawy z ludziny? Tu znajdziesz parę przepisów. I intrygi na Śląsku doprawione lupanarami oraz gwałtownymi zgonami.

Czy szefowa zakładu fotograficznego może przyrządzać potrawy z ludziny? Tu znajdziesz parę przepisów. I intrygi na Śląsku doprawione lupanarami oraz gwałtownymi zgonami.

Bardzo bogata w słownictwo, uboga w ciągłość czego autor jest świadomym, straszy złem w czystej postaci, lekko trąca czarnym humorem, czyta sie lekko jak kazdy kryminał z wyższej czy niższej półki.
Ma namiastki książki kucharskiej dla kanibali.

Bardzo bogata w słownictwo, uboga w ciągłość czego autor jest świadomym, straszy złem w czystej postaci, lekko trąca czarnym humorem, czyta sie lekko jak kazdy kryminał z wyższej czy niższej półki.
Ma namiastki książki kucharskiej dla kanibali.

Dziwna to książka jest i zdecydowanie nie dla wszystkich. Ja nie byłam oburzona ani zniesmaczona, ale na pewno wielu czytelników będzie ( i było - co wynika z komentarzy). Autor bawi się językiem, zaskakuje, szokuje - doborem słownictwa i tematyki. Coś nowego, co warto poznać.

Dziwna to książka jest i zdecydowanie nie dla wszystkich. Ja nie byłam oburzona ani zniesmaczona, ale na pewno wielu czytelników będzie ( i było - co wynika z komentarzy). Autor bawi się językiem, zaskakuje, szokuje - doborem słownictwa i tematyki. Coś nowego, co warto poznać.

Wśród pozytywnych cech tej książki można wymienić fajną okładkę i godny szacunku, staranny język (a to nie byle co, patrząc na poziom pisanych współcześnie książek). Natomiast tego, co zwabiło mnie do przeczytania tej książki - czasu międzywojnia na ziemiach polskich na prowincji, przedwojennej fotografii - mogłoby tu równie dobrze nie być. Akcja mogłaby mieć miejsce w innym dowolnie wybranym czasie i miejscu. Także brawa dla speców od marketingu, bo po recenzjach wyraźnie widać, że nie tylko ja się dałam nabrać.
Jeśli chodzi o treść, wspomniane przez innych filozoficzne wywody nie są specjalnie interesujące i zgadzam się, że sprawiają wrażenie wepchniętych w historię na siłę. Nie potrafię też znaleźć sensu burdelowo-kanibalistycznych opisów, wygląda to jakby autor specjalnie chciał zaszokować czy silił się na oryginalność, żeby lepiej książkę sprzedać. Chyba, że to jakaś forma terapii życiowych doświadczeń, ale dla odbiorcy książki właściwie to nic nie zmienia.
Jakby tego było mało kilka fragmentów, które miały chyba wtrącać pouczającą wiedzę z różnych dziedzin czyniąc z autora erudytę, zawiera błędne informacje - tak jest w przypadku fotografii i entomologii o których mogę się wypowiadać. Jak jest w przypadku innych tematów, nie wiem. W każdym razie, na miejscu autora wróciłabym do branży w której jestem dobra. Szkoda czasu, tak jak teraz szkoda mi pieniędzy, na taką literaturę.

Wśród pozytywnych cech tej książki można wymienić fajną okładkę i godny szacunku, staranny język (a to nie byle co, patrząc na poziom pisanych współcześnie książek). Natomiast tego, co zwabiło mnie do przeczytania tej książki - czasu międzywojnia na ziemiach polskich na prowincji, przedwojennej fotografii - mogłoby tu równie dobrze nie być. Akcja mogłaby mieć miejsce w...

Po zakończeniu I Wojny Światowej, do opuszczonego zakładu fotograficznego na Pomorzu wprowadza się tajemnicza kobieta - złodziejka, paserka i morderczyni. Wkrótce trafia tam również Dogs - fotograf o specyficznych upodobaniach. Mimo, że okazuje się on być synem nieżyjącego właściciela zakładu, główna bohaterka postanawia pozostawić go przy życiu. Po pierwsze, sama nie zna się na fotografii, a po drugie, ma wobec niego nieco inne plany.

"Portrecista psów" to bardzo dziwna powieść, pełna czarnego humoru i czarnych charakterów. Jej niewątpliwą zaletą jest styl autora, jednak w tym przypadku treść nie nadążyła za formą. Mój początkowy entuzjazm szybko zaczął zmieniać się w uczucie przesytu. Z jednej strony bardzo dużo w niej dosłownych, makabrycznych opisów, a z drugiej, pełno filozoficznych wywodów, które nie skłaniają do głębszych przemyśleń. Ta książka miała być szokująca i taka jest, ale tylko do czasu, gdy zdamy sobie sprawę, że kręcimy się w kółko i wyczekujemy końca.
Nie odradzam jednak lektury - na pewno zasługuje na uwagę chociażby przez wzgląd na świetne pióro autora i niebanalny pomysł. Bardzo mnie ciekawi, co autor ma jeszcze w zanadrzu :)

Po zakończeniu I Wojny Światowej, do opuszczonego zakładu fotograficznego na Pomorzu wprowadza się tajemnicza kobieta - złodziejka, paserka i morderczyni. Wkrótce trafia tam również Dogs - fotograf o specyficznych upodobaniach. Mimo, że okazuje się on być synem nieżyjącego właściciela zakładu, główna bohaterka postanawia pozostawić go przy życiu. Po pierwsze, sama nie zna...

Książka ta otwiera wielowątkowość, która zdaje się ją samą przygniatać. Oto mamy następujące furtki pojęciowe, takie jak: dobro, zło, miłość i nienawiść, a także ich siostry i braci: mądrość, głupotę, wyrachowanie, bystrość, niewiedzę. Pod płachtą niepozornej historii o portreciście psów - tytułowym bohaterze, młodym Niemcu, który swoim przybyciem odmienia los zakładu fotograficznego, kryje się biograficzna spowiedź z odmętów wspomnień narratorki całej opowieści. I ta ostania jest kobietą-zagadką, stanowiącą i dla siebie nie lada wyzwanie intelektualne do rozwiązania. Jednak powieść karmiąca czytelnika licznymi postaciami, a także wzbogacona o pretendujące do filozoficznych ustępy gdzieś po drodze sama plącze w swoją pułapkę - wielorakości i rozwiązłości wątków, które nie zdają się kulminować nawet w finale. W efekcie jest to rozwleczony w czasie przytyk do literackiego samobójstwa. A i to ostatnie pozostaje czynem bez finezji.

Książka ta otwiera wielowątkowość, która zdaje się ją samą przygniatać. Oto mamy następujące furtki pojęciowe, takie jak: dobro, zło, miłość i nienawiść, a także ich siostry i braci: mądrość, głupotę, wyrachowanie, bystrość, niewiedzę. Pod płachtą niepozornej historii o portreciście psów - tytułowym bohaterze, młodym Niemcu, który swoim przybyciem odmienia los zakładu...

Przeczytałam do połowy. Jestem zniesmaczona. Może brak mi wyobraźni. Książka przypomina coś pomiędzy "Pod skórą" M. Fabera a słynnym "Delikatessen". O czasach powojennych, kiedy rozgrywa się akcja, nie dowiedziałam się prawie nic. Motywacje bohaterki - słabe, postać bardzo niewyraźnie zarysowana, za to mnóstwo filozoficznych i pseudofilozoficznych wywodów, zupełnie według mnie nieuzasadnionych. W dodatku - jakieś fiksacje seksualne...

Nie rozumiem wysokich ocen tej książki w opinii krytyków. Nie dałam rady doczytać do końca, a to mi się bardzo rzadko zdarza.

Przeczytałam do połowy. Jestem zniesmaczona. Może brak mi wyobraźni. Książka przypomina coś pomiędzy "Pod skórą" M. Fabera a słynnym "Delikatessen". O czasach powojennych, kiedy rozgrywa się akcja, nie dowiedziałam się prawie nic. Motywacje bohaterki - słabe, postać bardzo niewyraźnie zarysowana, za to mnóstwo filozoficznych i pseudofilozoficznych wywodów, zupełnie według...

Czwarta z ośmiu książek nominowanych do nagrody Artrage. Czyta się relatywnie dobrze ale mam wrażenie, ze to już wszystko kiedyś było. Widzę zwłaszcza podobieństwo do książek Thomasa Harrisa, i to tych gorszych czyli Hannibala i Hannibal Rising. I to nie ze względu na wspominany miejscami kanibalizm, tylko na potrzebę przesadnego szokowania. Nie wiem czy nie ma tu tez przy okazji lekkiego ślizgania się po transfobii, ale to już nie mnie oceniać. Na pewno są osoby, którym Portrecista psów się będzie podobać.

Czwarta z ośmiu książek nominowanych do nagrody Artrage. Czyta się relatywnie dobrze ale mam wrażenie, ze to już wszystko kiedyś było. Widzę zwłaszcza podobieństwo do książek Thomasa Harrisa, i to tych gorszych czyli Hannibala i Hannibal Rising. I to nie ze względu na wspominany miejscami kanibalizm, tylko na potrzebę przesadnego szokowania. Nie wiem czy nie ma tu tez przy...

Niech Was nie zwiedzie ta surrealistyczna okładka i tytuł, bo rzecz jest o kobiecie.
Dość niezwyczajnej kobiecie, która kojarzyć się będzie czytelnikowi częściowo z Hannibalem Lecterem.
Dlaczego częściowo?
Ze względu na to, że mimo okropieństw, które robi w swoim życiu odczuwa strach, który Lecterowi był obcy.

Już na samym początku dowiadujemy się, że mamy do czynienia z mężobójczynią, a im dalej tym lepiej poznajemy jej złe oblicze i pociąg do okrucieństwa oraz filozoficzne podejście do aktu morderstwa, czy specyficzne upodobania kulinarne.

Złodziejka, paserka i morderczyni podstępnie przejmuje zakład fotograficzny na Pomorzu, gdzie pojawia się tuż po I wojnie światowej. Do jej drzwi puka młodzian, który jak się okazuje ma do niego większe prawa. Choć przez kobietę wzięty od razu na cel, pod wpływem dziwnego impulsu pozostawia go przy życiu by wspólnie uruchomić zakład i zaoferować specyficzne usługi, również dla właścicieli zwierząt.
Okrutna kobieta i równie pokręcony młodzian rozpoczynają oryginalny projekt i grę o życie, albo o śmierć...

Zderzamy się z powieścią wielowątkową, która może być niełatwa w odbiorze. Trudno jest ją też jednoznacznie zinterpretować i podzielić się z Wami odczuciami po jej lekturze. Trudno polubić bohaterkę, trudno zrozumieć jej postępowanie i postrzeganie świata oraz ludzi.
Opowieść o życiu pełnym odcieni śmierci i makabry może wzbudzić obrzydzenie, a swoista gra, jaka toczy się między kobietą a portrecistą psów wciąga, szokuje kipiącą brutalnością i przedziwną żądzą smaków.
Autor poważył się na książkę odważną, która wymyka się schematom, a często pojawiające się wątki kanibalizmu przedstawił w dość oryginalnej formie nie szczędząc czytelnikowi wyzwań przy każdym rozdziale i każdej poznanej historii, łącznie z przepisami, chociażby na "comber z młodzieńca".

Cieszę się, że po nią sięgnęłam.
Z pewnością nie zapomnę tego zderzenia z czymś, co pięknym językiem opisuje makabreskę, która jednych przerazi, a u innych wywołać może śmiech absurdalnością sytuacji na jakie się tu natkniemy. Mnie to połączenie się podobało. Lekkość, groteska, mrok, czarne charaktery, brutalność, dziwność i co tam jeszcze Autor wrzucił do tego kociołka sprawia, że z chęcią sięgnę po inne jego teksty.

Niech Was nie zwiedzie ta surrealistyczna okładka i tytuł, bo rzecz jest o kobiecie.
Dość niezwyczajnej kobiecie, która kojarzyć się będzie czytelnikowi częściowo z Hannibalem Lecterem.
Dlaczego częściowo?
Ze względu na to, że mimo okropieństw, które robi w swoim życiu odczuwa strach, który Lecterowi był obcy.

Już na samym początku dowiadujemy się, że mamy do czynienia z...

znakomita

znakomita