Udana antologia. Najbardziej podoba mi się „Taksydermista” Jacka Piekiełko. Autor zaciekawia czytelnika (co znajduje się w tajemniczym pokoju, do którego nie można się dostać?) oraz umiejętnie podnosi napięcie (intrygujący list, którego treści nie poznajemy od razu). Nieukazywanie wszystkiego na początku sprawia, że nie sposób oderwać się od tego opowiadania. Do tego puszczanie oka do czytelnika, bo sądzę, że tym właśnie jest wspomniany w tekście artykuł prasowy o poznańskiej kamiennicy zaatakowanej przez szczury. Moim zdaniem to aluzja do opowiadania Roberta Cichowlasa i Łukasza Radeckiego opublikowanego w książce „Pradawne zło”. Rozbawiło mnie też porównanie jednego z bohaterów do postaci wyrywającej rzepkę w wierszu Tuwima. Chyba tylko absolwent polonistyki, a właśnie takie studia ukończył autor, mógł coś takiego umieścić w opowiadaniu grozy :)

Nieźle prezentuje się też „Noc w Breitebruch”. Chociaż jest to zabawa różnymi kluczowymi (tytułowymi) elementami z prozy Herberta, czyta się to bardzo przyjemnie.

Ostatnim tekstem, który zwrócił moją uwagę, jest „Adopcja”. Krótki i klasyczny mini-horror o dziecku z problemami. Autor nie eksperymentuje ani nie sili się na nie wiadomo co i dlatego wychodzi to całkiem ładnie.

Reszta tekstów nie schodzi poniżej pewnego poziomu. Zasadniczo dłuższe opowiadania stawiają na atmosferę i klimat, krótsze koncentrują się na humorze lub metaforach. Tak czy inaczej, warto sięgnąć po tę antologię. Na pewno każdy znajdzie w niej coś ciekawego.

Udana antologia. Najbardziej podoba mi się „Taksydermista” Jacka Piekiełko. Autor zaciekawia czytelnika (co znajduje się w tajemniczym pokoju, do którego nie można się dostać?) oraz umiejętnie podnosi napięcie (intrygujący list, którego treści nie poznajemy od razu). Nieukazywanie wszystkiego na początku sprawia, że nie sposób oderwać się od tego opowiadania. Do tego...