To była moja pierwsza książka - reportaż i już wiem, że nie będę fanem tego typu narracji. Autorka udaje się w podróż w trójkąt, który kiedyś rządził handlem światowym - Indie/Oman/Zanzibar, czyli szlak przypraw. I rozmawia z ludzmi, opisuje swoje wrażenia, wplata wątki historyczne - czyta się to bardzo przyjemnie, ale mi brakowało jakiegoś kręgosłupa tej książki. Nie czułem dlaczego w takiej a nie innej kolejności pojawiamy się w danym miejscu. Jak w Kerali był pieprz, to potem chciałoby się poczytać, co robili z nim w Omanie, a może w Zanzibarze. Ale nie, w Omanie idziemy zwiedzać pustynię, a na Zanzibarze jest info o algach. Z tego powodu daję niższą ocenę, niż się spodziewałem. Niewątpliwie książka zyskuje znakomicie na jakości jeśli się w danym miejscu było (autorka fantastycznie potrafi opisać np Koczin, gdzie byłem zbyt krótko aby zobaczyć to co ona, czytając zżerała mnie zazdrość :)), albo jeśli planuje się wyjazd - dzięki tej książce Oman trafia na listę moich pragnień. Niemniej - szkoda, bo potencjał był na coś więcej, a wyszło tak lekkopółśrednio.
Ps. przydałyby się zdjęcia w trakcie tekstu, a nie na koniec książki.

To była moja pierwsza książka - reportaż i już wiem, że nie będę fanem tego typu narracji. Autorka udaje się w podróż w trójkąt, który kiedyś rządził handlem światowym - Indie/Oman/Zanzibar, czyli szlak przypraw. I rozmawia z ludzmi, opisuje swoje wrażenia, wplata wątki historyczne - czyta się to bardzo przyjemnie, ale mi brakowało jakiegoś kręgosłupa tej książki. Nie...