Ta część była poprawna, więcej nic o niej nie można powiedzieć. Osobiście nie podoba mi się, ale starałam się być obiektywna w ocenie. Książka ma w sobie mnóstwo elementów, które nie sprzyjają ani ciągłości fabuły, ani jakiejś logice.
1) Drobny szczegół co do ciągłości - młode wampiry nie strzelają płomieniami i nie opadają potem na ziemię w postaci kupki popiołu [patrz: cz. 1, śmierć Eleny-wampira].
2) Cały proces oswajania Chloe z byciem wampirem jest tak źle poprowadzony przez Stefano, tragicznie wręcz. Zamiast pomagać jej żyć między ludźmi, Stefano każe jej mieszkać w jakimś opuszczonym hangarze, za całe towarzystwo mając wyłącznie Matta. Jak ona ma potem dobrze funkcjonować między ludźmi i nie czuć pragnienia krwi, skoro nie ma z nimi kontaktu, nie oswaja tematu, a wyłącznie się chowa?
3) Elena-Strażniczka, która chce Mocy, ale nie chce Mocy, bo żeby ją dostać, to będzie musiała się komuś podporządkować, a te zasady jej nie leżą. Nie znoszę takich wątków, w których bohater nie chce przyjąć swojego dobrego (podkreślam, DOBREGO) przeznaczenia, bo nie, po prostu nie chce i koniec, widział dla siebie coś innego.
4) Kolejny motyw, którego naprawdę, naprawdę nie znoszę - pamiętnik matki Eleny. Nie znamy historii cudownej mocy w krwi Eleny? Nie ma sprawy. Jej matka prowadziła pamiętnik. Tak się składa, że opisała nam tam całą historię, wszystko co musimy wiedzieć, w jednym wpisie. Ba! Nawet nie fatygowała się, żeby zapisać cokolwiek innego, nasz wszystko mówiący wpis zaczyna się na pierwszej stronie i kończy na ostatniej, dalej nic już nie ma, nie trzeba zbierać całego jej życia z różnych randomowych wpisów, ładnie nam wszystko podsumowała.
5) Kolejny wątek z matką Eleny i, jak się okazuje, także Katherine. Po co? Niepotrzebny zupełnie, po co jeszcze bardziej mieszać tą i tak już wymieszaną fabułę? O wiele bardziej podobało mi się, jak w pierwszej części Katherine lekkim tonem zbywa całe to podobieństwo z Eleną "Chyba musi być ze mną spokrewniona, wygląda podobnie". Wystarczy.
6) Strażnicy i ich decyzje - diaboliczny pierwotny wampir powraca na ziemię, płonąc chęcią zemsty? Niee, doczepmy się do Damona, który akurat ma małe załamanie nerwowe. A w ramach ułaskawienia dajmy mu taką super więź z Eleną, żeby nie mógł jeść normalnie.

Ta część była poprawna, więcej nic o niej nie można powiedzieć. Osobiście nie podoba mi się, ale starałam się być obiektywna w ocenie. Książka ma w sobie mnóstwo elementów, które nie sprzyjają ani ciągłości fabuły, ani jakiejś logice.
1) Drobny szczegół co do ciągłości - młode wampiry nie strzelają płomieniami i nie opadają potem na ziemię w postaci kupki popiołu [patrz:...