W ostatnich latach zdarzało mi się naprzemiennie czytywać stare (antykwaryczne) książki Kuttnera i Bułyczowa. Pomimo, że napisali wiele pozycji na tzw. poważną nutę, obaj najbardziej zasłynęli krótkimi opowiadaniami z przymrużeniem oka. Nieprzypadkowo.

Bułyczow stał się najbardziej znany i ceniony za cykl humorystycznych opowieści z prowincjonalnego miasteczka Wielki Guslar, regularnie odwiedzanego przez kosmitów z całej galaktyki.

Przeczytawszy kilka jego pozycji spoza tego cyklu i bez humorystycznych klimatów, rozumiem już dlaczego. Z tzw. "sierioznych" chyba stosunkowo najlepsze było "podwójne" opowiadanie Przełęcz-Osada. Ale najlepsze, to nie znaczy wybitne.

Z obecnie omawianym miało wspólny, nieskomplikowany schemat fabuły:
* problemy na odległej, niezbadanej planecie;
* śmiertelne zagrożenie bohaterów;
* ratunek w naj-naj-ostatniejszej chwili z rąk cukierkowo pozytywnych Ziemian przyszłości. Zupełnie przypadkowo pod wodzą... Rosjan. No, jakże by inaczej...

W Mieście "problemy" to: beznadzieja egzystencji w prymitywnych i stale pogarszających się warunkach zamknięcia, przywileje elit, nędza i opresja maluczkich, wszechwładza "tajnej" (???) policji.

Po odjęciu "innoplanetarnych" dekoracji, to po prostu Rosja, od zawsze zorganizowana w kręgi gułagowych piekieł, różniące się poziomem życia, ale nie poziomem swobody. Faktycznymi więźniami (zakładnikami siebie nawzajem) są tam absolutnie wszyscy - z najwyższą wierchuszką włącznie. Dlatego Nawalny (w realnym świecie) przenikliwie drwi, że w swojej kolonii karnej żyje jak Putin i Miedwiediew - za takim samym wysokim murem i tak samo pilnowany przez mrowie strażników...

Sowiecka cenzura zajarzyła, gdzie w realnym świecie da się znaleźć odcięte od świata społeczeństwo permanentnej nędzy, wyzysku, inwigilacji i opresji. Napisaną w 1973 roku książkę po raz pierwszy w całości wydano w Rosji dopiero w latach 90. (na wznowienia teraz pewnie nie ma co liczyć...). Wcześniej zdążyła być wydana w Polsce.

Fabuła, delikatnie mówiąc, nie powala wyrafinowaniem. Sens i logika działań postaci mocno szwankują. Od biedy obroni się to w kategorii przygodowej literatury młodzieżowej, dla czytelników ceniących sobie wartką akcję bardziej, niż uczty intelektualne.

Tym, którzy dopiero chcą zapoznać się z twórczością Bułyczowa, doradzałbym rozpocząć jednak od humorystycznego cyklu Opowiadań Guslarskich.

A może nawet na nich zakończyć..?

W ostatnich latach zdarzało mi się naprzemiennie czytywać stare (antykwaryczne) książki Kuttnera i Bułyczowa. Pomimo, że napisali wiele pozycji na tzw. poważną nutę, obaj najbardziej zasłynęli krótkimi opowiadaniami z przymrużeniem oka. Nieprzypadkowo.

Bułyczow stał się najbardziej znany i ceniony za cykl humorystycznych opowieści z prowincjonalnego miasteczka Wielki...